Liturgi lagungarriak

A) APAIZAREN MONIZIOAK

AGURRA ETA SARRERA
Itxaropenaren Jainkoa, Espiritu Santuaren eraginez pozez eta bakez betetzen gaituena, izan beti zuekin!

Andre Mariaren zeruratzea ospatzeko asmoz eta ilusioz elkartzen gara gaur, abuztuko festaburu eder honetan. Festa honek, aspaldikoa izanik, sustrai sendoak bota ditu herriaren bihotzean. Alaitasun beroz ospatu behar dugu.
Gaur handia agertzen zaigu Jauna, Maria pazko-askatasunez betetzen duen Jauna. Mariak bete-betean parte hartzen baitu Kristoren Pazkoan. Partehartze horrek fedearen eredu egiten digu Ama Maria

Isil-une labur batean presta ditzagun gure berruak, gure bizitza Jaunaren errukitan beratuz.

•     Jesus Jauna, gizakiok aintzaz betetzen gaituzuna. Erruki, Jauna.
•     Jesus Jauna, gizon-emakume guztioi zure maitasuna eskaintzen diguzuna. Kristo, erruki.
•     Jesus Jauna, gu guztiongan harrigarriak egiten dituzuna. Erruki, Jauna.


PREFAZIOA
Esker onerako garaia dugu. Igandero ematen zaigu zer eskertua. Gaur, Jaunak Mariarengan egindako askatasun-lana eskertuko dugu.


GURE AITA
Jesusek erakutsi zigun bezala, Mariarekin bihotz berean elkartuz, guk ere esan diezaiogun Aitari.




B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK
1) Lehen irakurgaia, Apokalipsi liburutik prestatzen digu Eliza amak. Liburu horretan ohi denez, irudi eta sinbolo poetikoak ditugu tartean. Emakumea eta Semea agertzen zaizkigu, Maria, Eliza, kristandadea...

2) Ama Mariaren aintza ulertzeko eta jasotzeko, Kristoren Pazko misterioari begiratu behar diogu, eta hartaraxe jartzen gaitu san Paulok: handixe jasotzen baitugu denok bizi betea, betirakoa dena, aintzaz betea.



HERRI-OTOITZA
Senideok, Maria laguntzaile dugu otoitz egiterakoan. Eska dezagun, bada, munduko gizon-emakume guztien alde.  Kanta dezagun uste onez:

ENTZUN, JAUNA, GURE ESKARIA!

–     Mundu guztiaren alde eta, batez ere, gerran ari diren pertsona eta herrien alde; izan dezagun gogoan Siriako herria: Mariaren babesak bake gozo eta iraunkor batera eraman ditzan, Berri Onaren pozetan.

–    Elizaren alde: fedez eta esperantzaz Berri Ona zabal dezan, sortzen zaizkion zailtasunak adorez gaindituz.  

–    Behartsuenen alde, sufritzen dutenen alde, gaixoen alde; edonolako ezbeharrak jotakoen alde: Mariaren babesa eta Berri Onaren askatasuna goza ahal izan ditzaten beren beharrean.  

–    Gure Herriaren alde, gure herriko fededunen alde: elkartasun-bideak urratzen eta lantzen saia gaitezen, zapalduentzat eta behartsuentzat mundu gizaerakoa eginez.  

–    Geure alde, gure familien alde: gaur hemen elkarrekin pozik elkartu garen bezala, egunen batean elkartu gaitezela, Mariarekin, zeruko edertasunean.  

Entzun, Aita ona, gure otoitz apala. Mariaren otoitzez babestu gaitzazu zurekin leial joka dezagun. Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez



HOMILIA
Festaburu ederra abuztuaren bihotzean ospatzen duguna. Maria zerura jasoa ikusten dugu. Festa ederra izateaz gain, gure herrian sustrai sakon eta luzeak bota dituen festaburua da. Fededunontzat itxaropen-iturri gertatzen den jaia. Pozik senti gintezke gure Ama zerura jasotakoaren ondoan Jauna goratuz.

Gaurko jai honek, noski, Jesusen Pazko-misteriora garamatza zuzen-zuzenean. Jesusen garaipena gure garaipen gertatu baitzen. Maria, gure arreba, gure arteko emakumea, Pazko-garaipenaren barnean murgildua ikusten dugu bete-betean. Gaur ere Jesu Kristoren Pazkoa ospatzen dugu. Handik eman baitzaio Mariari, gaur egozten diogun garaipena. Beste behin ere, egoki asko baiezta genezake harako hura: Maria Jesu Kristoren misterioari erabat lotua dagoela.

Maria, Jesusen misterioari lotua dagoen bezalaxe, ordea, guri ere lotua dakusgu. Maria geurea dugu, gureetakoa da. Ez da beste ez dakit nongo mundutakoa. Gure arreba da. Izan ere Maria, Elizari eta Elizaren fedeari lotua agertzen zaigu. Lehenengo irakurgaian aipatu zaigun emakume horrengan biak ikus ditzakegu, Maria eta Eliza. Eta Elizari lotua dagoela ematen badidazu, gaur Mariari aitortzen diogun guztia zeure buruari ere aitortu behar zenioke, begirada txukun batean.

Egia da Mariaren irudi aintzatuari, mito erantsien jantziak erantzi behar dizkiogula. Mariaren handitasuna ez dago distirazko handikerietan, baizik obedinetziaren jarrera apalean jainkoak eman dion misioan. Emakume judu eta pobre hura, obedientziaren zerbitzuan lotu zitzaion Jainkoaren deiari, eta Jainkoak gaur bere altzoan jasotzen du. Beti Jainkoarentzat bizi izan zena, gaur Jainkoak beretzat hartzen du betiko.

Lehenengo irakurgaian «basamortura ihes egin zuen emakume» horrek bere amatasuna orain gure artean bizi du, gure fedean. Atergabe ari da emakumea, Eliza, «herriak zuzenduko dituen» Semea sortzen. Elizaren eginahala guztia amatasun horren agerpen da: sakramentuak, apostolutza, heziketa... Gaur ere oihu bera itsatsi nahi luke Eliza Amak gizaki bakoitzaren bihotzean: «Orain etorri da salbamena». Ikuspuntu horretatik a zer nolako bueloa hartzen duen fededun bakoitzaren lanak, nahiz eta lan txikia eta eskergabea izan.

Elizaren lanak, Mariak Magnificat kantikan aipatutakoa lortu nahi du, mundu berri eta hobea eraikitzea. Pobreak eta zapalduak jasoko dituen mundu berria. Askikerian bizi direnen eta satisfetxoen nahiak betetzen utziko ez duen gizarte berritua. Gizon-emakume bakoitzarentzat egiazko askatasuna bideratuko duen mundu hobea. Pertsonari zor zaion duintasuna opa izango dion gizartea. Jainkoak egin duena guk eginkizun dugu. Horretan ari gara jotake! Ez da lan erraza. Askotan zaila ez ezik mingarria ere bai! Eta inolako zalantzarik gabe, eginkizun hori ongi bideratu nahi duenak bi begirada beharko ditu bere eginkizunean:

•     fedezko begirada, aurrena. Isabelek Mariaren fedea goresten du Ebanjeliokoan Eta Jainkoaren bideak mundu honetan ezartzen saiatu nahi duenak ere fedezko begirada beharko du. Gaur ere herensuge ugari eta era askotakoak zain dauzkagu Ebanjelioa irensteko amorruz. Fedeak bakarrik ematen du Jainkoaren egintzak sumatzeko begirada garbi hori.
•    esperantzazko begirada, bigarrena. Errazena etsitzea da. Ez dira Jainkoaren bideak ikusten. Gure eginkizun guztia hutsean urtzekotan zertarako segi? Bigarren irakurgaiak argi ederra ematen dio galdera etsi horri. Jainkoaren Erregetza ari da ezartzen gure mundu honetan. Bakoitza bere mailan, baina azken asmoa zera da: dena Kristoren bidean ezartzea, Aitari Erreinua emateko. Eta, noski, esperantzaren begiradaz ez bada, ez zaio Jainkoaren aztarrenari arrastorik hartzen.

Gaurko fededunontzat, beraz, festaburu ederra eta argi-sortzailea inondik ere. Behar genuen festa hau. Gure elizagintzan eta mundugintzan aurrera egiteko argia eta arrazoia garbi ikus daitezke festaburu honetan. Egia da, gure fedeak zailtasun gordinak bizi ditu: giroaren aldetik, ikuspuntuen aldetik, presioen aldetik... Akaso zure fedeak ere zailtasun bereziak biziko ditu: gaixo zaude, bakarrik, estimazio gehiegirik ez duzu zeure inguruan, kartzelan, aurrera-bide gehiegirik gabe... Nola izan gintezke fededun gaur eta hemen zu eta ni? Esperantza behar dugu. Mariaren festa eder hau behar dugu!

Eukaristia ospatzera goaz, Mariaren babesean. Aldare hau Mariaren sabel garbia gertatuko da. Eta hementxe sortuko zaigu herriak gidatzen dituen Jaun ahaltsua. Bizi dezagun esperantzaren poza eta edertasuna. Aitor dezagun gure fedea. Sinesten dugu Jainkoa ari dela bere askatasun-lana burutzen.