Liturgi lagungarriak

A) APAIZAREN MONIZIOAK

AGURRA ETA HASIERA

Senideok: Jesu Kristo gure Jaunaren grazia, Jainko Aitaren maitasuna eta Espiritu Santuaren batasuna, izan bedi zuekin.

Iganderoko batzarrera biltzen gara, eusten digun ospakizun ederra burutzera. Gure festa oinarrizkoa ospatuko dugu: Jesusek maite gaituela, guregatik hil eta berpiztu dela, bere mahaiaren inguruan bildu eta hitzaz eta biziaz janaritzen gaituela.

Igandero hementxe biltzen gara Jesusen jarraitzaileok, gure nahigabe eta pozekin, gure kezka eta ezinekin.

Guretzat Jesus nor den, hori izango dugu gaurko ospakizunean konprometituko gaituen galdera. Ez gaurko ospakizunean bakarrik, baita bizitza osoan ere.

Isilean presta gaitezen ospakizun honetarako.

– Jesus Jauna, Espiritua emanez, berritzen gaituzuna. Erruki, Jauna.

– Jesus Jauna, zeure bidea egitera deitu gaituzuna. Kristo, erruki.

– Jesus Jauna, Aitaren seme-alaba egiten gaituzuna. Erruki, Jauna.

PREFAZIOA

Orain Eukaristi otoitzari ekin behar diogu. Eskertu dezagun gure Aitaren bihotz ona, bere maitasuna erakutsi baitigu, eta gurekin baitoa beti. Eskertu dezagun batik bat Jesu Kristo eman digulako, gure bidea eta bizia.

GURE AITA

Salbatzaileak irakatsi bezala, eta hark agindu bezala, esan dezagun beldurrik gabe.

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1 - Irakurgai labur bat entzutera goaz. Aspaldiko pasadizo honek Jesusen sufrimenduak eta heriotza adierazten dizkigu. Gero Ebanjelioan entzungo duguna argitzeko ondo dator irakurgai hau arduraz entzutea.

2 - Datozen igandeotako bigarren irakurgaia San Paulok Galaziarrei egindako gutunetik hartuko ditugu. Gaur entzungo dugun zati laburrak mezu oso garrantzizkoa dakar gure bizitzetarako.

HERRI-OTOITZA

Senideok: Kristo apaiz nagusia bitarteko dugula, eska diezaiogun zeruko Aitari gizon-emakume guztientzat bere salbamenaren dohaina eta askatasuna.

• Gure elizbarrutien alde: beren zerbitzu eta ahaleginez, gizartea zerbitza dezaten, Kristoren jarraitzaile zintzo izanez eta handikeriarik gabe.  

•  Gure herriaren alde: Jainkoaren dohainak baketu dezan, eta egiazko askatasuna eta errespetua ikas ditzan. Eska dezagun sufritzen duten kaltetu guztien alde.

•  Beren eguneroko gurutzea ezinez eta atsekabez daramatenen alde; gure gaixoen alde: Jesu Kristoren nekaldiak adorez eta aurrera-nahiez bete ditzan, esperantza ez galtzeko. 

•  Federik eta inolako goi-esperantzarik gabe bizi direnen alde: kontura daitezen atseginkeriazko bideek ez dutela ezer baliozkorik eskaintzen, eta benetako giza-bideak  landu ditzaten. 

•  Hemen bildu garen fededun guztion alde: Gurutzetuari begiratuz, eguneroko zerbitzuaren gurutzea behar bezalako sendotasunez eraman dezagun, besteak geure buruaren aurretik jarriz.  

Entzun, Aita, gure eskariak. Emaguzu zu eta lagun hurkoa zerbitzatzeko behar dugun indarra eta adorea, betiko Pazkoaren pozetara iritsi gaitezen. Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.

HOMILIA

Lukasen Ebanjelioko atal nagusi baten atarian jarri gaitu gaurko ebanjelio-zatiak. Ikasleak jarraitzaile izaten ikasi behar du. Eta hori, Jesusekin bat eginez, identifikatuz, ikasten da, Jesusen misioa beretuz. Datozen igandeotan, beraz, Jesusen Jerusalemerako bidea egin beharko dugu. Bera aurretik dugula, beraren zerbitzua eta azkenerainoko maitasuna ikasiko ditugu, Jesusen jarraitzaile izan nahi dugu eta. Erraza ez dela?, badakigu. Errazkeriek, erosokeriek ez digute Jesusen bidea  onartu nahi, baina guk badakigu dagoeneko zertan gabiltzan.

Jesusen egiazko ikaslea sakon-sakonean bat dator segizioa azaltzen diguten testu nagusi hauekin. Badaki oso urruti dabilela Jesusen bide horretatik, hori badaki. Baina, bide batez, oso ongi daki hori duela bere bidea. Erdipurdika dabilenak, berriz, kristau txepelak, beldurra sentitzen du, izua. Baina ez du bere beldurra aitortzen. Bere burua justifikatu egin nahi izaten du, esanez bide hau gutxi batzuentzat dela, gauzak ez direla hain serio hartu behar, gauzak bere neurrira ekarri behar direla... Beste batzuk arnasestu jartzen dira. Bideari heldu nahi liokete, baina errudun sentitzen dira, desanimatu egiten dira, urruti ikusten dituzte bide hauek.

Gaurko ebanjelio-zatiak hiru maila dauzka: Pedroren aitorpena, nekaldiaren adierazpena eta ikasleen jarraipidea. Hirurak ongi josiak bata bestearekin. Jesus Mesias da egiaz. Pedrok ongi esan du. Eta aitorpen hori benetan sakona da, Mesiastasuna aitortzeak ondorio neurtezinak baititu. Mesias, askatzailea, espero zena, Jauna, agintzarien betetasuna. Ez da profeta soila. Ez da Joan bataiatzailea. Haiek hau adierazten zuten beren eginkizunetan. Haiek adierazi zuten guztia betetzen da Jesusengan. Aitorpen handia, nolanahi ere.

Pedroren aitorpen hau, Jesusek onartu bai, baina Zerbitzariaren klabeaz ulertarazten du. Mesias da, baina nekaldiaren bidetik. Pedrok ezingo du ulertu. Baina Jesusek badaki bere mesiastasuna gurutze-bidean burutu behar duela. "Beharrezkoa da". Aitaren borondatearen bidea ondo zehaztua dago. Pazko-bidearen nondik norakoak ongi markatuak dauzka Jesusek. Eta bide horiek ez diote bere mesiastasuna ukatuko, bete-betean azaldu eta osatu baizik. Ebanjelioko giro honi lotua dator lehenengo irakurgaia ere. "Begiak jasoko dituzte Niregana, zulatu ninduten honengana". Saminaren ikuspegi salbatzailea. Itun Zaharreko profezia hau Jesusengan betea ikusi du Itun Berriak. Bakar baten sufrimenduak salbatuko du gizadia. 

Eta honen argitan, Jesusen jarraitzaile izan nahi duenari ere ez zaio beste biderik geratzen. "Uko egin biezaio bere buruari". Pedrok eta ikasleek espero zuten mesiastasuna beste era batekoa zen, seguru asko. Garaipen politikotik begiratzen zuten mesiastasunaren ibilbidea. Jainkoak gizadiarekin egin nahi duen elkargoa, ordea, gurutze-bidetik doa. Eta ikaslearen bideak toki beretik jo behar du. Kristorekin bat egin. "Kristogan bataiatuak zareten guztiok Kristo duzue soineko", esan digu Paulok. Eta guztien aldeko haren entrega betea guk geure bizitzan eta geure neurrian bizi behar dugu. Hark egin zuen bere buruaren ukazioa, guk ere agertu behar dugu. Ez dauka fedeak beste biderik. Bada ebanjelioan detaile bat, aipatu gabe uzti nahi ez dudana. Ikasleak egunero hartu behar du bere gurutzea, hala esan digu Jesusek. Jarripide hau, segizio hau, egunero egiten baita, eguneroko biziera sinplean. Egun bakoitza bizi behar dugu Jainkoak egiten digun dohaina, etorkizun ametsezkoak eraiki gabe, etorkizunari beldurrik izan gabe, eguneroko fede txikiaren esperantza sendoan oinarriturik.

Askok eta askok bide hau bide iluna ikusten du. Zergatik ote da? Jesusen segizioak argirik eta pozik ez balu bezala. Eta hori ez da horrela. Egiazko askatasunaz hitz egiten ari gara hemen. Baina, jakina!, askatasun hori ez dugu aurkituko gure kapritxoen bidean. Askatasun bete hori ez dago gure jokaera indarkeriazkoetan, gure borondatea besteei ezartzean. Egia da, zaila dela eguneroko gurutze hori bizkarrean eramatea, egia da. Oraintxe bertan gure gizartearen bide zailak edertu daitezkeela sinestea ez da erraza. Bizi dugun krisian solidaritate-jarrera sendo eta zerbitzaria erakutsi behar dugu Jesusen jarraitzaileok.

Jesusen segizioak jakinduria eskatzen digu. Eta jakinduria horrek bi puntu hauek gogoan izan behar ditu:

– Bata, Zulatuari begiratzea. Gure indarrak neurtu eta sentitzen dugun beldurrari begiratzen badiogu, ez dugu sekula santan Jesusen bidea onartuko eta biziko. Gurutzetuaren maitasunaz blai egin, eta bideaz identifikatu pixkanaka, eta Jesusekiko gure maitasunak egingo du gainontzekoa. Maitasuna indartsua da, inolako dudarik gabe.

– Bigarren puntua, egunean-egunekoa bizitzea. Ez ditzagun ametsezko etorkizunak jaso. Jaunak emango dizkigu eguneroko indarrak. Etorkizuna kontrolatu nahiak, ez digu atsekabea eta ansietatea besterik sortuko. Txikiek egunean egunekoa bizi dute, beren konfiantzaren ahalegin txikiez. Ez daukagu radikaltasun berezietan pentsatzen ibili beharrik. Eguneroko bizitzak eramango gaitu maitasunaren radikaltasun egiazkora. Beste guztia segizioa handikeria bihurtu nahia besterik ez da.

Eukaristia, gure alde "entregatutakoaren" ospaketa dugu. Odola isuria, Gorputza zatikatua. Horra mesianismoa. Horra bidea.