Liturgi lagungarriak
A) APAIZAREN MONIZIOAK
AGURRA ETA SARRERA
Itxaropenaren Jainkoa, alaitasunez eta bakez pozten gaituen Jainko ona, bego beti zuekin!
Azaroko igande hauetan, Liturgi urtearen amaieran, gure kristau-bizitza nolakoa izan den eta den begiratzeko gonbita egiten zaigu. Non dauzkagu jarrita gure begiak? Gure bizitzak Jainkoaren Erreinua al du bere maitasun eta bere helburu? Ebanjelioarekiko leialtasunak pozten al gaitu?
Isildu, eta pranta gaitezen Jainkoaren aurrean gure errealitatea eskuetan hartuta. Eska dezagun barkazioa, gure bizitzak bai baitu zertaz damutua.
– Jesus Jauna, gure itxaropen pozgarria. Erruki, Jauna.
– Jesus Jauna, gure bizitza arduraz zaintzen duzuna. Kristo, erruki.
– Jesus Jauna, Erreinuko lanerako indartzen gaituzuna. Erruki, Jauna.
PREFAZIOA
Eukaristi otoitzari ekitera goaz une honetan. Eskerrak emateko otoitza da. Igandero-igandero mahai honen inguruan biltzen gaitu berarekin topo egin dezagun. Eta mezatako topaketa, betiko topaketaren eskaintza dugu. Eskertu dezagun horrenbesteko dohaina.
GURE AITA
Eukaristi mahaira hurbildu aurretik, Jainkoari otoitz egin, elkarri bakea eskaini eta ogia zatituko dugu. Orain, beraz, Jesusek irakatsi digun bezala, barru handiz esan dezagun.
HONA HEMEN
Hona Eukaristi ospakizunaren gaina. Prestatu dugun ogia jatera goaz; Jesus bera dator guregana; bera dugu biderako janari. Fede sendoz bizi behar dugu une hau, maitasun beroz, barne alaiz. Senideok, hona hemen betiko biziaren seinale maitasunezkoa. Zorionekoak betiko biziaren mahai honetara gonbidatuazk.
- B) IRAKURGAIETARAKO MONIZIOA
Jainkoaren Hitzak gaur, azken garaiaz hitz egiten digu, dena bukatu eta Jainkoaren salbazio betea azalduko den garaiaz. Baina, bide batez, gaurko gure bizitzaz ere hitz egiten digute irakurgaiok: gure fedean bizi dugun kinkaldiaz, zailtasunaz, iraupenaz, aurrera-nahiaz. Eta, giro horretan, leialtasunera egiten digute dei. Prestatua daukagun bizi betearen esperantzan bizi behar dugu. Entzun ditzagun irakurgaiok arretaz!
HERRI-OTOITZA
Aurkez diezazkiogun gure eskariak gure Aita onari. Eska dezagun betiko biziaren poza behartsuenentzat.
- Otoitz egin dezagun munduan sakabanaturik bizi den Elizaren alde: mundu guztiko pobreen pozak eta tristurak, itxaropenak eta etsipenak beregan bizi ditzan.
- Gure Elizaren beharren alde: gure kristauek beren elkartearen ebanjelizazio-lanari eutsi diezaioten, beraren behar ekonomikoak arinduz.
- Munduko herri behartsuenen alde; gogoan izan ditzagun, batez ere, Sirian hainbeste sufritzen ari direnak: Jainkoaren Espirituarekin eta denon laguntzarekin, beren egoeratik atera daitezela, duintasunean bizitzeko.
- Gaixorik, bakarrik, kartzelan, erietxeetan sufritzen ari diren guztien alde: Eukaristi ospakizun honek betiko zorionaren esperantza eman diezaien.
- Eukaristia hau ospatzen ari garenon alde: bizi gaitezela Ebanjelioaren zerbitzura eta Ebanjelioa bera izan dezagula Erreinuko sari bete.
Entzun, Aita ona, gure otoitza eta emazkiguzu, fedez eskatu ditugun dohainak. Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.
HOMILIA
Kristau adiskideok: entzun ditugun hitz hauek ez zaizkigu maitagarriak gertatzen, ezta? Halako ikara izpia sortzen digute barnean. Ez gaituzte lasai uzten. Nolanahi ere, Elizak, bere liturgi urtearen azken aldera, hitz hauek entzun eta hausnartzea maite du. Liturgi urtea amaitzen doan neurrian, Elizak mundu honen eta historiaren amaiera begiratzea gogoko izaten du.
Batetik, ikara, esan dugu. Bestetik, ordea, egun bete horren desioa. Nola baina hori? Begira, gizon-emakumeok badugu halako joera nabarmena, mundu honetan betiko gaudela pentsatzekoa. Eskuartean darabiltzagun gauzak betiko balira bezala heltzen diogu mundu honi. Konturatu gabe, azkenaren argia galtzen dugu. Eta, hori argi dago, azkena ahazten bada, gauzen balioa ere bere onetik atera egiten dugu.
Jesusek garbi asko esan digu: «Ikusten dituzuen hauetatik, ez da harririk harrigainean geldituko». Egia horixe da: Jauna badator. Eta Jaunaren etorrerak agertuko du gauzen egiazko balioa. Jaunaren etorrerak agertuko du postura eta egintza eta jarduera bakoitzaren barruko egia. Eta, ez al da egia, entzule?, mundua eta gure historia amaituko dela pentsatzetik ez ote dugu ihes egiten, askotan gezurretan bizi garelako. Ez gezurretan, gezurrak esaten ditugulako. Gezurretan, gure bizitzaren nondik norakoa beti hemen izan behar bagenu bezala josia daukagulako. Eta ez zaigu gustatu ohi, inork zalantzan jar ditzan gure usteak, nahiz eta gezurrezkoak izan uste horiek. Begirada motzen berehalakotasunean murgilduak bizi gara, eta horretatik atera nahi gaituena ez dugu onez hartzen.
Nolanahi ere, Jauna badator. Eta gure bizitzaren antolaketa egitean, ezin ahaz genezake Jauna badatorrela eta mundu honen azkena ere badatorrela. Eta, egia da, Jauna badatorrela kontuan hartzeak gauzak eta bizitza beste era batera bizitzera garamatza. Bai horixe! Izan ere, zertarako jardun izerdi ta pats gero balioko ez duena zerbitzatzen? Zertarako jardun gerorako pozik emanten ez diguna eraikitzen? Askok eta askok esaten du: gaur bizi, gaur gozatu, gaurkoa da inportantea! «Hona non datorren Jaunaren eguna». Hori, entzule, zera bezala da (eta Malakias profetaren irudia erabiliko dut): zuk etxea lastoz jasotzen baduzu, suari beldur izango diozu, suak lastoa erre egiten baitu. Zuk etxea suak erre ez lezakeen materialez jasotzen baduzu, ez diozu suari beldurrik izango. Jaunaren aurrean balio duen eran ari al gara bizitza eraikitzen?
Horregatik, fededunak maite du Jaunaren Etorrera. Fededunak, bere bizitza Jaunaren zerbitzura jarria dauka. Gero, Jaunaren aurrean zutik geratuko diren balioetara emana bizi da. Ez du bilatzen berehalako atsegina eta mundu honetako gauzen gozaketa. Berak badaki, mundu honetako bizitza asko zailtzen zaiola Jaunaren bidetik bizitzeagatik, baina, hala ere, ez diola ezeri beldurrik izan behar. Jauna badator, eta Jaunaren etorrerak adorea eta esperantza ematen dizkio Jesusen bide beretik jokatzeko. Gure gizarte hau (eta gaurko propagandari begiratzea aski) geroari begiratu gabe dago antolatua. Eta fededunak ezin du antolaketa hori onartu. Fededunak Jauna badatorrela hots egiten du. Eta munduak ez du hori onartzen. Eta munduak borroka egiten dio aurrera begiratzen duen fede horri. «Erasoko dizuete, epaituko zaituztete, hil egingo zaituztete...» Esana dago.
Noiz dator ba Jauna? Betiko jakinmina eta betiko galdera. Noiz? Ez dakigu noiz! Ez zaigu tokatzen jakitea. Aski dugu dakiguna jakitearekin: Jauna badator! Berehala gertatuko balitz bezala saiatu behar dugu. Tesalonikarren artean baziren, Jaunaren etorrera berandutu egiten zela eta, alferkeriara emanak bizi zirenak. Eta beste mundua etorriko dela jakiteak, mundu hau adorez eta sutsu lantzera eraman behar gaitu. Mundu honen eraikuntzan lan egin behar dugu, lan horretan dena jokatzen ariko bagina bezala. San Paulok berak jarraibide ederra eman zuen.
Horra, entzule, gaurko Jainkoaren Hitzaren ikusmira bikaina. Hitz honek poztu egin behar du gure esperantza eta gure lana. Sarritan, jardun ta jardun ari zara, edota sufritu eta sufritu, edota eman eta eman... eta inoiz halako galdera hau sortzen zaizu: hau zertarako? Zertarako jardun? Zergatik ez bilatu, besteek bezala, neure interesa? Jauna badator. Eta Etorrera horren argitan egiten diren gauzek balio dute.
Iraupenaren oinarria ukitzen ari gara. Irauten ez da erraza, batez ere, ingurukoen ustez kontra ari bazara. Eta besteen ustez kontra jarduteak borroka eta erasoa sortzen badizu, zer esanik ez. Merezi ote du horretan irautea? Eta nola iraun horretan? Entzun honako hau: Jauna badator! Eta mundu honen azkena badator! Eta Jaunak berak agertuko du jarrera guztien barruko eta betiko egia. Jauna badator!
Ez ote da postura hau beldurtien postura? Hau ere esaten baita. Alegia, ez dugula mundu honetan buru-belarri sartzeko ausardiarik, eta gerokoen ustetan babestuta bizi garela beldurrez. Ez, jauna! Gerokoen esperantzak ez baikaitu gaurkoetatik ihes egitera eramaten. Gaurkoetan bakean lan egiten dugu, jakinik biharkoa badatorrela. Eta jakinik gaurkoetan biharkoa ari garela oretzen. Uste eder honen oinarrian, esperientzia sakona dago. Jauna badatorrela ez baitaki dakienak, barrutik hala sentitu duenak baizik. Esperientziak oinarritzen du gure gerorako ustea.
«Zuen iraupenez, onik aterako duzue zuen bizia» esan du Jesusek. Goazen, gure fedea berritu eta indartuz, esperantzarako indartzen gaituen ogi santua jatera. Jesu Kristo berpiztuaren presentziak poztuko eta indartuko gaitu.
