Liturgi lagungarriak

 

A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Esperantzaren Jainkoa, Espiritu Santuaren egitez pozez eta bakez edertzen gaituena, bego beti zuekin!

 

Jainkoak deituta bildu gara hemen, Espirituak erakarrita, igandeko Eukariatia ospatzeko. Jainkoak beti agertzen baitie gizon-emakumeei bere maitasuna, eta maitasunaren bidera erakarri nahi baititu. Aitaren mahastiko langile izateko enkargua daukagu. Igande hau, Errosarioko igandea dugu. Arantzazuko etxe honek Mariaren presentzia berezia bizi du eta berak lagunduko gaitu ospakizunean. Esker onaren kantu ederra burutu behar dugu denon artean.

 

Eta aurrena, gure bihotzak ireki ditzagun zabal-zabal Jainkoaren errukitara, gure bekatua aitortruz.

 

– Jesus Jauna, Aitaren mahastira ekarri gaituzuna. Erruki, Jauna.

– Jesus Jauna, zure arduraren babesez zaintzen gaituzuna. Kristo, erruki.

– Jesus Jauna, zeure gorpuzkide egin gaituzuna. Erruki, Jauna.

 

 

PREFAZIOA

Gaurko ebanjelioak ederki asko gogorarazi digu, nola salbatzen gaituen Jainkoak atergabe. Batez ere, bere Semearen bidez eman digun askatasun ederra gogorarazi digu. Hona eskerrak emateko une aproposa. Eskertu dezagun Jainkoak eskaintzen digun askatasun bikaina.

 

 

GURE AITA

Gu gara Aitak aldatu duen mahastia. Mahatsondo beraren aihenak bezala elkartzen gaituen otoitza esan dezagun.

 

 

 

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1 - Gaurko lehen irakurgaia poema ederra da benetan: maitasunezko poema, maitasun atsekabetu eta minduaren poema. Gero ebanjelioan Jesusek poema honen hitzak erabiliko ditu bere mezua eskaintzeko.

 

2 - Igande hauetan Paulok Filipotarrei idatzitako epistola irakurtzen dugu. Filipos hiria izan zen Europan lehenengoa Ebanjelioaren aldarrikapena jasotzen.

 

 

 

 

 

 

HERRI-OTOITZA

Senideok, «beti eta beti zuen esker onezko otoitz eta eskarietan agertu zuen eskabideak Jainkoari» esan digu San Paulok. Usterik onenaz jo dezagun Jainko Aitarengana.

 

– Jainkoaren mahasti den Elizaren alde:

maitasunezko fruituez aberasturik, gizartean ager dezan Jainkoaren maitasun guztientzakoa.

 

– Gizarteko eta Elizako gidarien alde:

Jainkoaren seme-alabaz osaturiko mahasti aukeratua arduraz zaindu dezaten.

 

– Sufritzen duten guztien alde, gaixoen alde:

borondate oneko gizaki guztien solidaritatez, Jainkoaren maitasuna goza dezaten.

 

– Gure herriko bakearen alde:

bake-bideari benetako izanbidea urratzeko, gure harremanak justiziazkoak eta askatasunezkoak izan daitezen.

 

– Meza honetan elkartu garenon alde:

maitasunerako aukeratuak izan garela jakinik, barne-pozez eta askatasunez bizi gaitezen.

 

Entzun, Aita ona, gure eskariok eta eraskuts iezaiezu gizon-emakumeei zure maitasun ederra. Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.

 

 

 

 

 

 

HOMILIA

Liburu Santuetan askotan erabiltzen da mahastiaren irudia, Jainkoak gizakiarekiko duen maitasuna eta ardura azkengabea adierazteko. Eta zenbaitetan era hunkigarri eta kuttunean adierazten zaizkigu maitasun eta ardura hori. Gaurko kasua, dudarik gabe, hunkigarria eta kuttuna da.

 

Egia da, mahastia irudia dela, eta irudi guztiek bezala, azalaren azpian ikusi beharreko mamia eman nahi digu. Eta mami hori, Jainkoak egin duen salbamen-historia da. Bai Itun Zaharrean bai Berrian, Jainkoak burutu digun askatasunezko eta maitasunezko historia saiatua. Jainkoaren ahaleginaren seme-alaba gara. Eta zuk badakizu, gauza batean ahalegin handia egiten denean, zure amets guztia jartzen duzunean, erantzuna espero duzu, fruituak espero dituzu. Eta zenbat eta handiagoa izan den ametsa, orduan eta handiagoa da fruitu-faltak sortzen duen mina eta atsekabea.

 

Badakit asko kostatzen zaigula, Jainkoa gure askatasunaz kezkatzen eta ahalegin sendoz saiatzen den Jainko bezala ikustea. Jainkoa, ideia baten edo filosofia baten sehaskan utzia daukagu. Jainkoa pentsamolde bat izan daiteke, portaera jakin baten arrazoia, erlijio baten estatua, batzuentzat oso inportantea den babesa... Baina, fededunoi ere asko kostatzen zaigu sinestea, Jainkoak nolako ahalegina eta nolako ardura jarri duen gu askatzen, gu pozten, gu maitatzen. Pertsonalki maitatu gaitu. Ezinaren alor minduetan aurkitu eta bere maitasunaren mahasti aukeratura ekarri gaitu. Berak aukeratu nau ni. Entzule adiskdie, sinesten al duzu Jainkoaren maitasunaren maiteena zarela? Mahastiaren historia horietan, nahiz lehenengo irakurgaian nahiz ebanjelioan, zeure burua ikusi al duzu? Hori, onenean, jende berezi baten historia izan zitekeen. Baina, nirea? Bai zera!

 

Zenbaterainoko ahalegina egin duen Jainkoak? Jesu Kristo da ahalegin horren neurria, aizu! Esango banizu, Jesu Kristo zuregatik eta zuretzat izan dela entregatua, zu bere mahastirako nahi baitzintuen Jainkoak, zer pentsatuko zenuke? Zu aukeratu zaitu Jainkoak, zu pertsonalki. Eta bere bihotzeko asmo gordeenaren seme edo alaba zara. Giro honetan irakurri beharko genuke lehenengo irakurgaia. Zuretzat esan dira honako hauek: «Bazuen mahasti bat nire adiskideak. Haitzurtu, zaindu eta landare aukeratua sartu zuen. Mahats ona itxaro zuen». Jainkoaren ametsa zara, adiskidea! Jainkoak ezin hobeto zaindutako mahastia!

 

Eta hementxe kokatzen da Jainkoaren mina. Hainbeste ahalegin jarri duenak, hainbesteko mina hartzen du, mahastiak erantzuten ez badio. Eta hortxe daukagu Israel herriaren historia. Jainkoaren asmoari ez zion jaramonik egin. Jainkoaren ametsa frustratu zuen. Eta ez da batere harritzekoa, Jainkoaren barnemina halako hitz mindu eta saminduz agertzea! Jainkoak min hartu du. Eta Israel herriak bilatu duena jasoko du. Jainkoaren ardura axolaz hartu nahi ez duenez gero, Jainkoaren ametsa beste herri batetara zuzenduko da. Israel herriaren esker gaiztoak maitasunezko historia lehertu du. Eta maitasuna derrigorrez ezarri ez daitekeenez, maitasunak beste historia sortzen du, gure historia. 

 

Israel herriaren historia honek eskarmentu handia darama bere barnean. Izan ere, ohituak gaude aukeraren seme-alaba izaten. Baina, gu fededun izatea, gu Jainkoak maitatzea, ez da normala, ez da horretara ohitzekoa. Jainkoak gehiegi egin du guregatik, eta gure mahastiak fruitua eman behar du. Esker onaren fruitua da bereziki. Maitasunari min emateko biderik onena, esker txarra izaten da. Eta esker txar hori, era askotara azaldu daiteke. Zenbateraino eskertzen dugu eta estimatzen Jainkoak aukeratuak izatea? Zenbaterainoko sakontasunez bizi dugu Jainkoaren maitasunaren barne-poza? Zenbateraino maite dut zure eliztar izatea?

 

Galdera serioak dira horiek. Eta ez dira nolabaiteko beldurra sortzeko galderak. Ez, ez. Gehiago esango nizuke: bakoitzak zehaztu behar ditugu galdera horiek. Nik zertan zapuzten dut Jainkoaren ametsa? Zertan eta zerekin ematen diot Jainkoari min? Pobreak duintasunez jantzi. Gizartea baketu. Bakardadeak maitasunez gozatu. Eskasiak solidaritzaz sendatu. Loturen zauriak askatasunez edertu. Gorrotoaren eztenak besarkada bihurtu. Eta horiek denak gure herrian dauzkagun egoerak dira. Kartzelatuak duintasunez tratatu beharra dago, Jainkoak maite dituelako. Injustiziak eta zapalketak ezabatu beharra daukagu, maitasunezko historia bideratzeko.

 

Hori dena maila sozialean. Baina berdin-berdin da maila pertsonalean ere. Zure bizitzan bizi al duzu Jainkoaren mahasti izatearen poza? Bi eredu bikain dauzkagu gaur eskura: Errosarioko misterioak bizi izan zituen Ama Maria eta Asisko San Frantzisko, atzo bere eguna ospatuko geniona. Elizaren mahastiko landare eta fruitu bikainak biak. Jainkoaren maitasun aukeratzailea kantatu zuten biek. Bizipoza gainezka azaldu zuten biek. Jainkoa beren bizitzako ondasun handi zutelako, behartsu izatea aukeratu zuten. Jainkoak asetzen zielako bihotza, xumetasuna erakutsi zuten biek. Eta, beren bizitzarren etorkizuna Jainkoaren eskuetan utzirik, gizarteari Berri Ona bete-betean eman zioten. Jainkoaren maitasunean sinesturik, dena berritu zuten beren inguruan. Hortxe dauzkagu biak ispilu eder!

 

Igandean berritzen ditugun edertasunak dira hauek. Igandeak aukera honen sekretua berritzen baitigu. Ospa dezagun  Jainkoaren maitasuna. ospa dezagun Jainkoaren dohaina. Eta eman dezagun pozaren fruitu askatua.