Liturgi lagungarriak

 

A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Arreba eta anaia maiteok: Gure Artzain onaren bakea eta onginahia zuekin!

 

Jesus da gure bizia, bera gure bidea eta egia. Beraren piztuerak elkartzen gaitu biziaren larreetara. Berarekin bat eginik bizi nahi dugu. Horretara jarri ginen bataiatuak izan ginen egunean. Kanta dezagun Jaunaren artaldeko kide izatearen edertasuna. Ekin diezaiogun gure ospakizunari pozez eta goitasunez Jaunaren aintza eta garaipena kantatuz. Bat egin dezagun Elizaren kantuarekin!

(Aintza)

 

PREFAZIOA

Gure Artzain on Jesu Kristoren Hitza entzun dugu. Orain Aitarekiko esker ona berriz ospatu behar dugu, atergabe ematen baitigu, bere Semeak adierazi eta Espirituak guregan berritzen duen bere bizi ederra.

 

AITA GUREA

Jesusek urratu digu Aitarenganako bidea. Eta bide horretan garrantzi handia du otoitzak. Horregatik irakatsi digu Jesusek Aitari dei egiten.

 

HONA HEMEN

Hauxe da Jainkoaren Bildotsa, Kristo Jesus, heriotza zapaldu duena, bere burua betiko biziaren janaritzat ematen diguna. Zoriontsuak Pazko-mahai honetara gonbidatuak!

 

 

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEN MONZIOAK

1) Jesu Kristo berpiztuaren izenean elbarri bat sendatu dute Pedro eta Joanek

eta, horregatik, kartzelatuak izan dira. Begira zer nolako aitormen ederra egiten

duten.

2) Zein da gure itxaropena? Gure fedearen zimentarria zein? Entzutera goazen

zati labur honi a zer argitasuna darion! Entzun!

 

 

 

 

HERRI-OTOITZA

Jesu Kristoren ikasle eta jarraitzaile bezala, otoitz egiogun Aitari gizon-emakume guztien alde, guztiok bizia ugari izan dezagun.

 

• Gure otoitz honetan Elizan artzaintza-lana ari duten eliz zerbitzariak eduki nahi ditugu gogoan, Jesus Artzain Ona izan dezaten beren eredu herria gida-tzean.

 

• Gure elkarteek Ebanjelioa bizi eta zabalduko duten gizon eta emakumeak behar dituzte. Jainkoak sortu ditzala gure artean apaizgintzarako eta erlijiosobizitzarako bokazioak.

 

• Munduko gizon-emakume guztien alde egiten dugu otoitz. Jainkoaren Espirituak guztiak eraman ditzan maitasunaren eta bakearen betera.

 

• Ez ditugu ahaztuko sufritzen dutenak eta, batez ere, gerraren eta gorrotoaren sufritzaile diren hirugarren munduko pobreak; bizi-duintasunaren bila itsasoan hil direnak. Horien gurutzea piztuerako poz eta askatasun bihur dadin.

 

• Egun hauetan Bataioa edo Lehenengo Jaunartzea edo Sendotza hartzen duten haurrak izan ditzagun gogoan. Jesusen familiako izateak pozez bete ditzan.

 

Hauek dira, Aita ona, gure eskariak. Emaguzu zure Semearen garaipenari dagokion poza eta bakea. Jesu Kristo gure Jaun beraren bitartez.

 

 

 

 

HOMILIA

Pazkoa ospatzen ari gara eta nolako ilusioz! Pazkoaldi honek ez dizkigu gertaera asko jartzen begi-aurrean, igandero-igandero gure arreta pizteko. Misterio eta gertaera bat bera da, Jesus berpiztu dela. Eta igandez igande gertaera horren barrenak miatzen eta geureganatzen ari gara. Eta gertatu dena hain da ederra, hain da aberatsa! Oparotasun hori guztia eman nahi liguke Elizak ulertzera. Horregatik jartzen dizkigu Jainkoaren Hitzean hainbeste irudi ezberdin.

 

Pedrok, Espiritu Santuaz beterik, esan du: «Jesus da giltzarria». Alegia, edozein eraikuntza sendok Kristo beharko du oinarri. «Ez dugu beste salbatzailerik; eta ez zaigu eman gizakioi eguzkipean beste izenik, gu salba gaitzakeenik». Jesus berpiztua izan denean, munduari zutabe guztiak aldatu zaizkio, egia guztiak aldatu zaizkio, abiapuntu eta helmuga guztiak aldatu zaizkio. Jainkoak nagusiki esan dio munduari, non duen bere salbazio-bidea. Eta, esanak esan, munduak Jesusengan aurki lezake salbazioaren segurantza eta Ebanjelioko gizatasunaren betea.

 

Hau ez da horrela, noski, halabeharrez aginduta dagoelako. Jesu Kristorenak garelako baizik. Beraren ardiak garelako. Berak maitatu gaituelako, inork inoiz maita ezin dezakeen bezala. Berak guregatik, ardiengatik, bizia eman duelako. Berak ezagutu gaituelako eta ezagutu esatean, zera esan nahi da: Berak gure izatearekin bat egin duela, eta barru-barrutik ezagutu gaituela. Gure gaitza bere gain hartu, eta askatu egin gaitu, artzainak bere ardiak etsaiaren beldurretik askatzen dituen bezala. Begira, entzule, nolako elkartasun berria sortu den Artzain onaren eta ardion artean: «Aitak ni ezagutzen nauen bezala eta berdin nik Aita». Egia ote gero, Aitak eta Semeak duten elkartasunean sartu garela gu? Hala da, «bizia ematen dut ardiengatik».

 

Horregatik, San Joanekin berarekin esan genezake harriturik eta bihotz-dardarrez: «Begira zenbaterainoko maitasuna agertu digun Aitak: Jainkoaren seme-alaba izena daramagu, baita izana ere». Bai, Jainkoaren seme-alaba egin gaitu Pazkoak. Semearekin izate-maila berri batera jasoak izan gara. Hau da gure Berri Ona.

 

Gaur mundu osoko kristau-elkarteek, bokazioen aldeko otoitz-eguna ospatzen dute. Jainkoak dei egiten du eta, batez ere, gazteei dei egiten die. Zertara dei? Pazkoan eman zaigun Berri On hau zerbitzatzera dei. Salbatuak izan baldin bagara, mundu guztira eraman beharko litzateke salbazioaren poz hau. Baina, noski, Jainkoaren deia entzun egin behar da. Eta dei hori entzuteko giro berezia behar da gure bihotzetan, gazteen barnean, gure familietan, gure herri eta gizartean, giro berezia mundu guztian. Horregatik zerikusi handia dugu fededunok bokazioen arazo honetan.

 

Hain beharrezko ote dira bokazioak? Jesusek esan du Ebanjelioan: «Baditut, artegi honetakoak ez diren beste ardi batzuk; haiek ere ekarri beharrak dauzkat». Baina nola Jesusen artegira erakarri gizon-emakume guztiak, Jainkoaren deia entzun eta Ebanjelioa zerbitzatzeko prest inor ez balego? Munduak ez daki nor den salbatzailea. Guk badakigu Kristo beste salbatzailerik ez dela. Baina, etsai asko du egia honek munduan: beste sasi-salbatzaile eta askatzaile asko tentetzen baita harro gure herrietan. Horregatik, gezur eta sasikeria horiek salatuko dituzten gizon-emakume berriak behar dira. Jainkoaren deia entzun eta egiazko Berri salbatzailea zabalduko duten gizon-emakumeak.

 

Gure herrietan eta familietan, zer-nolako giroa bizi dugu: Jainkoaren deia entzuteko aukera ematen duen giroa? Edo-ta, erosotasuna eta gehiago-nahia dauzkagu beste edozeren gainetik? Eliz gidariok ere, eliz artzainok, begira dezagun eta hausnartu, zer irudi ematen ari garen geure inguruan! Gure jokamolde okerrak zerikusi zuzena izan dezake bokazio berrien auzi honetan. Familiak ere zerikusi erabakiorra du dudarik gabe, bokaziodunak sortzeko eginkizun honetan.

 

Bokazioari entzunbera izatea, Jesu Kristoren jokabidea benetan hartzea da: «Artzain onak bere bizia ematen du ardiengatik». Jokalege hau onartzeko prest dagoenik gure artean ez bada, horrek esan nahi izango luke, gure herriari eta gizon-emakume guztiei salbatzailearen berri jasotzea ukatzen diegula. Eta hori erantzukizun astuna, astunegia, izango litzateke. «Uzta-jabeari otoitz egin diezaiogun, bidal ditzaka langileak bere uztara». Batez ere gazteen alde otoitz egin dezagun, beren bihotzak Jainkoaren deiari zabal diezazkioten.

 

Goazen Artzain Onaren Pazko-oparia eskaintzera. Bizia eman zuen guregatik. Jaso dezagun bizia. Ezagutu dezagun hainbat maitatu gaituen Artzain ona. Eta, beraren bidez, ezagutu dezagun artalde osoaren Aita den Jainkoa. Eta gure fedea aitortu dezagun lehenik.

 

Liturgi lagungarriak

 

A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Arreba eta anaia maiteok: Jesus Jaunak bakeaz agurtzen zituen bere ikasleak, berpizturik agertzen zitzaienean. Pazko-ospakizun honi hasiera ematean, utz iezadazue Jaunaren izenean agur berbera egiten: Jainkoaren bakea bego zuekin!

 

Pazkoako bigarren igande honekin burutzen dugu Pazko-astea. Ederra izan da. Jesu Kristo berpiztuaren argia, bere ur garbitzailea, bere Piztueraren garrasia bizirik izan ditugu aste honetan gure elkarteetan. Gaur ere Pazkoa dugu. Gaur ere Jesu Kristo berpiztua hemen dugu bizirik, tarteko, guretar, biziemale. Eta horregatik gure ospaketari poza dario nonahitik. Bizi da eta bizi gara! Eta kantua dugu bihotz eta bokazio.

 

Kanta diezaiogun Pazko-poza egin eta eman digun Jainkoari. Kanta diezaiogun munduko argiaren Jaunari!

 

PREFAZIOA

Lehenengo ikasleak bezala poztu gaitezen Jaun berpiztua gurekin dagoelako, bere bizia guri emanez.

 

GURE AITA

Jesus Espirituak eraginik, fedez, konfiantzaz, maitasunez, kanta dezagun Aitarengana garamatzan otoitza:

 

HONA HEMEN

Hauxe da Jainkoaren Bildotsa, Kristo Jesus, heriotza zapaldu duena, bere burua betiko biziaren janaritzat ematen diguna. Zoriontsuak Pazko-mahai honetara gonbidatuak!

 

 

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1) Pazko igandeotan, lehenengo irakurgaia ez dugu entzungo Itun Zaharretik, Berritik baizik, Apostoluen Eginetatik hain zuzen. Elizaren sorrera eta garapena adieraziko dizkigu San Lukasek. Ikus dezakegu nola bizi den Jesu Kristo berpiztua munduan presente.

 

2) San Pedroren eskutitza entzungo dugu Pazko garaian. Berak adieraziko digu nola bizi behar dugun  bataiatuok, Jesu Kristoren bizi berria hartu dugunok.

 

 

 

 

 

 

HERI-OTOITZASenideok: Jesus berpiztua, gizadiaren bizi eta itxaropena, bitarteko dugula, eska ditzagun Pazkoko ondasunak guztiontzat.

 

• Igandero, Jesusekin bat eginik, elkartean bat egiteko poza sakondu eta bikain goza dezagun. 

 

• Munduko herri guztiek eta bereziki gerran ari diren lurraldeek Pazkoaren eragina suma dezaten, gerrak gelditu eta bake-bideak urratuz.

 

• Bataioa edo lehen jaunartzea jaso edo jasoko duten haurrek har dezaten helduen eskutik, fedean eta maitasunean hazteko behar duten laguntza eta testigantza. 

 

• Gure gaixoek eta sufritzen duten guztiek, Pazkoko osasun-iturrietan aurki dezaten behar duten bizi-sentidua, eta kristauongan, behar duten laguntza. 

 

• Euskal Herriko Elizak arretaz har dezan gure gizartearen baketzea eta gizartean errukiaren sena landu dezan.

 

Entzun, Jauna, egin dizugun otoitza. Zure argiak emankor egin diezagula gure ibilbidea. Poztu itzazu gizon-emakume guztiak. Jesu Kristo gure Jaun berpiztuaren bitartez.

 

 

 

 

 

 

HOMILIA

Pazkoan gaude, adiskidea. Pazkoan, Jesus berpiztuaren festa eder eta azkengabekoan, alegia. Ederra da Pazkoa ospatzea. Ederra da, elkartu eta gure izatearen oinarriarekin topo egitea. "Kristo berpiztuaren presentzia presente bizi dugu. Aleluia!". Ederra da, Pazkoaren argitan, elkarri esperantzaren eskua ematea. Ederra da, bizi garen mundua Pazkoaren argiaz eta testigantzaz edertzea. Ederra!

 

Astearen lehenengo eguna dugu gure kristau izatearen oinarri, ikasleentzat izan zen bezalaxe bestalde. Izan ere, gure kristau izateak, Jesusen presentzia du oinarri eta sorburu. Eta guk presentzia hori ospatzen dugu elkarturik. Astean zehar, bakoitza geure lanetan eta eginkizunetan ibili gara. Eta igandeak elkarrengana inguratu gaitu. Eta gure elkartzea bera Berpiztuaren presentzia bihurtu zaigu. Pazkoak sortu du igandea. Pazkoak sortu du elkartea. Pazkoak ugaltzen du gure elkartea. Hark erakarririk baikaude pozik elkarrekin. Elkarrekin eta Jaunarekin! Igandero-igandero berriztatzen dugun misterio honek poza eta sentidua ematen dio gure kristau bizitza osoari.

 

Pentsatzen jarrita, handia da elkarri Meza barruan askotan egiten diogun agurra: Jauna zuekin! Eta zure espirituarekin! Handia da Jaunak guri bere hitza esatea. Handia, Jesus Eukaristiako ogian presente egin eta gure bihotzetara sartzea, gure janari egitea. Handia da igandero ospatzen dugun Pazko-misterioa. Horregatik, fededunontzat igandea ez da bete beharreko lege huts bat. Kristori eskaintzen diogun eguna da. Edo, nahiago baduzu: Kristo gure erdian presente egiten zaigun eguna, gure artean bizi dela erakusten digun eguna. Gure beldurraren hormak puskatzen dituen eguna. Eta presente eginez, bere Espiritua, bere indarra eta bere poza ematen dizkigu. Eta berriro mundura bidaltzen gaitu, han maitasunaren poza eta bakearen gozoa bizi ditzagun geure senideekin.

 

Pazkoa da. Igande bakoitza Pazkoa da. Eta Pazkotik elkarte berria sortzen da. Lehenengo irakurgaian ikusi dugun giza-talde berezi hura Pazkotik bizi da. Pazkotik eta Pazkoan. Pazkoak giza-talde berezia eratzen baitu beti:

- Senide bezala bizi den elkartea. Guztiak bat ziren. Inork ez zeuzkan bere gauzak beretzat, denentzat baizik, behartsuekin banatuz. Pazkoak adierazten eta egiten duen bizimodu berria. Hitzek baino gehiago balio duen bizimodua.

-  Bedeinkazio baten girotan bizi den elkartea. Sufrimenduak onartzen dakien elkartea. Eguneroko bizitzaren gogorrean, Jaunaren presentzia bizi duen elkartea. Sinesmenean sendotua, Pedrok esan digun bezala.

-  Eta misioa bizi duen elkartea. “Aitak ni bidali nauen bezala...”. Bere beldurretatik atera eta munduan bere aitorpena bizi duen elkartea. Pazkoa, bere muinean, munduarentzako mezu askatzailea baita. Eta hori ezin ahaz dezake fededunak.

 

Gure igandeko batzar honek izango ote du indar hori? Guk ere, Tomasek ez ezik, behar dugu geure fedean astinaldi eder bat. Tomas bezalaxe, gu ere geure minaren eta geure ezinen nostalgian babestuta geratzen baikara. Gauza gogorregiak gertatu zitzaizkion Tomasi, gauzak errazegi sinesteko. Eta min hura ez zuen azkarregi eta samurregi utzi nahi. Guk ere sufritu egiten dugu. Guretzat ere bizimodua gogorra da. Eta Jesus berpiztuak poza eman dezakeela... eta egiazko sentidu berria eman diezaiokeela sufrimenduari... eta benetako askatasuna eman diezagukeela... eta... ez dugu errazegi sinetsi nahi. Eta geure babesetan ondo gordeta gelditzea maite dugu. Geure tristurek tristetu egiten gaituzte, baina gureak dira eta ez ditugu berehala batean uzten. “Zatoz, Tomas...”. Hustu ezazu zure bihotzeko samin erre eta gazi-gozo hori. Errenditu zaitez, gizona! Aska ezazu zure barru hori! Ekatzu zure beldurra, zure zalantza, zure negarra... Ai, sinestsiko bagenu! Ai, gure ezinak Jaunari entregatuko bagenizkio! Biziera berri baten barne-ahalmen eragilea sentituko genuke. Ahulak izan arren, ez genuke atzera egingo. Berpiztuaren presentziak horrelakoxe indarra ematen baitigu! Pazko-indarra!

 

Tomas berriro jaio zen bere barrua ireki zuenean. Bere loturak etenak ikusi zituen. Zerk lotzen nau ni, ez sinesteko? Zeri heltzen diot? Zergatik begiratzen diot beldurrez Jesusekiko topaketari? Zerk eramaten nau, ikasleak bezalaxe, ateak itxita edukitzera? Pazkoko askatasunaren esperientzia askatzailea bizi behar dugu. Barrua libratu eta misiora irten behar dugu. Anaia sufritu asko daukagu inguruan Pazkoko Berri Onaren zain. Jesusek bere Espiritua eman digu gure ingurukoen samina goza dezagun. Horrek sufrimendua erakarriko digu San Pedrok esan digun bezala. Sufritzen dutenen sufrimendua da, pobreen sufrimendua, gaixoen gaixotasuna, zokoratuen bakardadea. Eta misioa horixe da, Pazkoak gorputza har dezala sufritzen duten horiek guztiengan. Sufritzen dutenen sufrimendua poztuko bagenu, «esan ezin halako poz handiz» alaituko ginateke eta gure «sinesmenaren helburua iritsiko» genuke, geure burua Pazko-pozez askatua ikustea!

 

Eukaristia honetan ere, Pazko da. Jesusen gorputz berpiztuan sartuko ditugu gure bizitzak. Eta biziko gara. Eta sinetsiko dugu. Eta Jesusek goitik behera berrituko gaitu, buila eta arrakasta gehiegirik gabe bada ere. Eta orduan konturatuko gara igandea dugula bizi dugunaren bihotz eta poz-indar!

 

Ospa dezagun Eukaristia, Pazko-sakramentua. Eta bizi gaitezen!

Liturgi lagungarriak

 

A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Biziaren Jainkoa, bere Seme Jesu Kristo hilen artetik bezpiztu duen Aita ona, bego zuekin!

 

Jauna piztu da, eta gu ere bai berarekin. Hauxe atergabe entzuten den garrasia. Hauxe Eukaristia honetan pozik berritzen dugun garrasia. 

Jaunak heriotza garaitu du, hura sortzen duen bekatua zapalduz. Eta guri Erreinu pozgarri horren esperantza piztu digu bihotzean. Gu ere iritsiko gara heriotzarik eta bekaturik eta loturarik eta izango ez den Erreinura. Dena maitasun huts bihurtuko den Erreinu berria etorriko da guretzat ere. Piztueraren seme-alaba baikara.

 

Esperantza horren poza kantatu behar dugu ospakizun honen hasieran.

(aintza)

 

 

PREFAZIOA

Kristo, betidanik eta betirako bizi dena, Aitaren aurrean gure alde otoitzean ari da beti. Eskerrak eman diezazkiogun eta ospa dezagun pozik Eukaristia.

 

 

GURE AITA

Aitaren nahia, guk Jesus berpiztuaren bizia bizitzea da. Bizi-ogia jan aurretik, esan dezagun Jesusek irakatsi zigun senide-otoitza.

 

 

HONA HEMEN

Hone hemen Jainkoaren Bildotsa, Kristo Jesus, heriotza garaitu duena, bizirako janaritzat ematen zaiguna. Zorionekoak Jaunaren pazko-mahaira gonbidatuok!

 

 

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1) Berri Onak munduaren bekatua bistan jartzen du. Baina konbertsiorako eta biziberritzeko deia da, pozetarako deia. Berri On hori entzungo diogu Pedrori.

 

2) Entzutera goazen San Joanen hitzak, Jesu Kristoren segizioan aurrera egiteko deia ditugu, Haren aginduak gordetzeko deia.

 

 

 

 

 

 

HERRI-OTOITZA

Otoitz egin diezaiogun Jaunari, piztueraz izadi osoarentzako bizi-ateak ireki dituenari. Eska diezaiogun biziaren poza denontzat.

 

• Eliza amaren eta Kristorengan bataiatuak dauden guztien alde:

askatasunezko Ebanjelioa beti pozik bizi eta adieraz dezaten.

 

• Jaun berpiztuaren presentziari antzematen ez dakiten guztien alde: 

Pazkoaren argi berezia jaso dezaten.

 

• Kristau sarbiderako sakramentuak hartzeko prestatzen ari diren guztien alde:

Jesusekin topo egin dezaten.

 

• Saminetan eta ezinez bizi diren guztien alde; gure gaixoen alde:

Pazko-piztuera topa dezaten beren bizitza latzean.

 

• Gure senide hildakoek betiko biziaren poza aurki dezaten Pazko betearen Erreinuan.

 

Entzun, Jauna, gure eskariak eta berri gaitzazu gure bihotz-barruraino. Guregatik hil eta guretzat bizi den Jesu Kristo Jaun berpiztuaren bitartez.

 

 

 

 

 

HOMILIA

Adiskideok: bizi da! Kisto bizi da! Hauxe du gure fedeak poz eta kantagai. Berri on horren inguruan elkartutako herria gara. Eta poz horren indarrak eragiten digu elkar maitasunera eta Pazko-testigantzara. Azken igandeotako mezua, ikasleengan espantua eta harridura sortzen duen mezua da: Piztu da! Hiltzen ikusi zutena, joan zitzaiena, bizi da! Batzuek hilobiaren ondoan, besteek Jerusalemen, besteek Emausera bidean, baina denek espantu eta ezuste bat bera bizi dute. 

 

Gaurko Ebanjelio-zatiak ere badu ahaleginik, berpizturik ikusten dutena Jesus bera dela erakusteko. Eta lehen-lehenengo datua: «Bakea zuekin». «Neroni naiz. Begira nire esku-oinak. Uki nazazue eta ikus».  Ikusten ari direna ez da mamu bat. Ez da irudimenaren ametsezko sorkaria. Ez da beren beldurrak eta sentiera minduak asmatu duen indargarri bat. Ez! Bizi da!

 

Hala ere, ukitzeak eta ikusteak ez die fedea aurreratzen. Piztueraren edertasun askatzaile hau sinetsi egin behar da. Eta sinesmen hori sendotu nahirik, Jesusek bereekin jaten du. Jesus berpiztuaren inguruan elkartea sortzen da. Eta Jesusen ondoan, dena logika batean kateatzen da: Jesusek hil eta piztu beharra zeukan, Profetetan hala esana baitzegoen. Ez da, beraz, ustegabekorik gertatu. 

 

Juduek ezjakinez egin dute burutu duten guztia, baina orain sinesmenaren begiak garbitu beharra daukate. Ezin daitezke gehiago itsututa beren ukapenean geldi. Hori itsukeria zitalegia izango litzateke. Fedeak Berpiztuarengana ireki behar dizkiete beren begiak. Eta sinetsi! 

 

Eta Pazko-poz honek testigantzaren sua sortzen du barnean. «Gu gara horren testigu». «Zuek zarete hauen guztien testigu». Eta Pazko-oihu handiak bere hegoak munduz mundu zabalduko ditu eta hegoetan esperantzaren su berria eramango du gizon-emakumeen bihotzetara. Eta Eliza sortuko da, Berpiztuaren poza eta aginduak bizi dituztenen elkartea sortuko da.

 

Entzule adiskide, Pazko-entzule: hitzaldi hau hasterakoan ez dizut esan, Jesus bizi zela!, bizi dela baizik. Eta esaldi horren intentzioa ulertzen duzu zuk. Gaur bizi da! Gaur ere gure elkarteari aurrean jartzen zaio Jesus. «Neu naiz. Bakea zuekin». Eta bere egitazko izaeraren ezaugarriak ematen dizkigu: Bera bizi da eta egiazkoa da. Ez da amets bat. Gaur ematen du, kristau asko beldurrez eta larri bizi dela: askok fede-bideak zapuztu dituzte, fedearen gauzok egiazkoak izango ez balira bezala, ametsetan ari ote garen edo, ez ote den hobe gehienek daramaten bideari itsastea edo...

 

Jesus gaur bizi da! Eta Pazko-pozak indar berri baten adorea ezarri beharra dauka gure bihotz beldurtuetan. Jainkoak bere asmoak bete ditu. Eta Jesusen heriotz-piztuera gizon-emakumeon salbamen-aukera bihurtu da. Eta gaur ere piztuera horren testigu izateko gaude bilduak. Eta bildurik Pazko-ikasgai batzuk jaso behar genituzke:

• Aurrena hau: ez dugu itsukerian ilunduta geratu behar. Honen guztiaren arrazoia ez du ez ematen ez kentzen munduan esaten edo egiten denak. Geure ilunpeak argitzeko bidea fedearena dugu. Jainkoarekiko elkartasun gozo baten testigu izan behar dugu gaur. Ahulak gara, ez daukagu zertan ukaturik. Baina gure fedeak, Piztuerako bakez, beldurraren hormak hautsi behar ditu.
• Bigarrenik, Jesus «ukitu» beharra daukagu guk ere. Bizi da, bai! Fedeak ikustarazten digun Jesusen izate berpiztua ukitu, hartu. Jesus gure artean presente sentitu. Otoitzean, bakardadean, elkar-laguntzan, hainbeste bihotz oneko egintzetan... Jesus «ukituz» bizitzen ikasiko balu gure fedeak!
• Eta hirugarrenik, «honen guztiaren testigu» izan behar dugu. Eta, onenean, aurrena galdetu beharko dugu geure artean zer duen gure testigantzak lehenengo egin beharrekoa. Jesusek bere bizitza eta jarduna gizakiaren zerbitzura jarri zituen. Gaur Jesus bizi dela ikusi eta erakutsi nahi badugu, hortxe dugu bidea: ekin diezaiogun gizagintzari. Gaur bertan langabezian, inolako irtenbiderik gabe aurkitzen direnei lagun diezaiekegu. Berpiztuarengan sinesten dugula erakusteko ez litzateke bide txarra, gure gizarteari bihotza ematen hastea. Bihotza duen gizartea eraikitzea.

 

Eta goazen, Pazko-adiskide, Eukaristia ospatzera. Hitz argitzaile honek Berpiztuaren esperientziara garamatza bete-betean. Jesus bizi da. Oraintxe ukituko eta presente sentituko dugu gure artean.  Eta, hartarako bidean, aitor ditzagun gure fedearen bizikizun nagusiak.

Liturgi lagungarriak

 

A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Adiskideok, anaia eta arreba maiteok: Jauna piztu da egiaz! Beraren bakea, beraren maitasun handia, beraren bizi berria, izan bitez gaur, Pazko goiz honetan, izan bitez zuekin!

 

Hona Pazkora iritsita! Pazko hirurrenaren gailurrean, Pazkoa! Gure egun handian aurkitzen gara. Argiak poztu gaitu bart. Eta orain, elkarturik, eman zaigun Pazko-dohain bikaina ospatu nahi dugu. Handia gertatu zaigu. Eta gertatu zaigunaren festa egin nahi dugu.

Bai, Jesus piztu da! Biziaren presentziak biziaren poza eman digu. Eta orain badakigu zer garen eta nora goazen. Orain badakigu nola bizi. 

 

Hasteko, goazen Jesus berpiztuak eman dizkigun ur Espirituzkoetara eta busti gaitezen salbazioaren dohain betean.

(Ura)

 

Kanta dezagun gure bizia, gure poza eta gure argia den Jainkoaren aintza. Eta gores dezagun hilen artetik berpiztu den Santua!

(Aintza kantatua)

 

 

PREFAZIOA

Orain Pazkoko gertakizunaren oroigarria egitera goaz. Esker onez beterik, bihotza beteko pozez, goza dezagun gertaera.

 

 

GURE AITA

Jesu Kristo berpiztu zuen Espiritu bera daukagu orain gure artean, eta guregan otoitzean ari da. Horregatik errespeto eta duintasun haundiz kantatzen dugu:

 

 

HONA HEMEN

Hona Kristo, Pazko bildotsa, guregatik entregatua. Egin dezagun Pazko festa biziaren ogia janez. Zoriontsuak gaur Pazko-mahai honetara gonbidatuok!

 

 

 

HERRI-OTOITZA

Senideok, egin dezagun otoitz Pazko egun honetan. Eska diezaiogun zeruko gure Aitari gizon-emakume guztientzat zoriona eta bizi-poza.

 

•   Eliza osoaren alde. Aita Santu, Gotzain, apaiz eta eliz zerbitzua ari duten guztien alde. (...)

 

•   Munduan beren fedea bizi duten guztien alde. Bataiatu guztien alde. Batez ere, beren fedea zailtasunen artean bizi dutenen alde. (...)

 

•   Munduko herri guztien alde. Herrietako agintari eta politikoen alde. Gerran bizi diren herrien alde. Gogorkeriaz hil direnen alde (...)

 

•   Gaixoen alde. Hilzorian daudenen alde. Kartzelan, erbestean, bakardadean bizi direnen alde. Maitasunik gabe bizi diren guztien alde. Tratu txarrak hartzen dituzten emakumeen alde. Langabetuen alde. (...)

 

*   Pazko-ospaketa hau burutzen ari garenon alde. Gure senide eta adiskideen alde. Gure hildakoen alde. (...)

 

Gurutzean askatu eta salbatu gaituzun Aita ona: salbatu gaituzunez gero, eraman gaitzazu beti zure seme-alaba izatearen duintasun ederrera. Jesu Kristo gure Jaun berpiztuaren bitartez.

 

 

 

 

HOMILIA

Pazkoa da, adiskideok! Pazkoa da, eta dena berritua, dena aldatua, ikusten dugu! Pazkoa da!, eta Jaunak berriro ere bere ahalmenaren indar salbatzailea erakutsi digu. Berriro ere markak hautsi ditu. Pazkoa da, eta pozik ari gara misterioaren bihotza ukitzen. Pazkoa da, eta beste behin Jesukristorengan sinestearen edertasuna kabitu ezinik daukagu gure barnean. Pazkoa da, eta horregatik gure ospaketa hau inoiz baino ederragoa, inoiz baino askatzaileagoa sumatzen dugu. Pazkoa da, adiskideok!

Pazkoak gertutik sentiarazten dizkigu gauzak. Igandero, egunero, gure fedearen giroan bizi ditugun gertaerak eta egiak, gaur indar bereziz azaltzen zaizkigu. Garizuma honetan atertu gabe errepikatu ditugunak, gaur gertatuak, gaur egintza, gaur gertukoak sentitzen ditugu. Jainkoa Aita dugu, nola esan gaur ezetz! Jesukristoren maitasun-indarrak garaitu du, nola esango duzu ezetz gaur, hain justu?! Espiritua eman zaigu, oparo eta aberats, alferrik saiatuko zara ukatzen, gaur Espiritua sentitu egiten dugu eta! Pazkoa da, eta gaur Jainkoaren bihotza ukitu egiten dugu! Gaur misterioa gertuan, oso gertuan, sentitzen dugu!

Gaur Pazkoa da, eta gu pozik gaude! Bihotzean ezin eutsi diogu, gertatutakoaren pozari. Hauxe da pozaren oinarria tinkotzen duen eguna. Eta gu pozik gabiltza. Esan ezin halako pozez pozik. Guregan, gure bizitzan, inolako arrazoirik ez duen pozez pozik. Bihotza libre sentitzen dugu. Bizitzari hegoak eman zaizkio. Maitasuna sortu zaigu. Eta pozik gaude, Pazko-pozez pozik. Gaur, sinesten ditugunak, Pazko-begiez ikusi egiten ditugu. Misterioa ogi eta ardo eta ur eta kantu bihurtzen baitzaigu. Eta bihotza handitzen ari zaigu, zabaltzen. Bai, Pazkoa da, eta pozik gaude, Pazko pozez pozik!

Pazkoa da, bai, eta maite dugu gurutzea! Pazkoari gurutzea bihotzean sartuta gelditu baitzaio. Pazkoa gurutzean gertatu baita. Horregatik gaur ere, gurutzea begibistan daukagu. Baina beso zabaldu horiek tirabira puskatzailea sentitu dute gaur gauean. Eta beso zabaldu horiek garaipen handia, aintza eta ospe handia, maitasun handia erakusten dute gaur. Aitarengana joandako Jesus hura, hiltzez josia gelditu zaigu betirako. Baina zenbat piztuera daukan gaur gurutzeak! Gurutzeari Pazkoa jaio zaio, elorriari lorea bezalaxe! Gurutzeak Pazkoa du!

Baina zergatik ez diogu Pazkoari argi egiten uzten? Gaur ilunpeak ere mugitu dira, errendituko ez balira bezala. Gurutzea lotu nahi dute. Pazkoari bihotza kendu nahi diote. Eta gaur ez du Pazkoak argi egin munduko zoko askotan. Pazkoa itzali, baina zergatik? Zergatik ez dira gaur alleluiaka hasi kartzeletan, uri handietako kale bazterretan? Zergatik ez dute Pazkoaren argia sumatu drogaren zorabioan dabiltzan horiek? Zergatik itzali dute Pazkoa Haitin? Zergatik ez zaie Pazkoa eman mila eta miloika umeri mundu bazterretan? Nork jarri du Pazkoa ilun? Zergatik?

Bai, fededun, gure Pazkoa beti gurutzetua izango da. Mundu honetako Pazkoak beti gaitzaren arantza eramango du bizi berriaren haragitan sartua. Gure Pazkoak «bihotzean min du, min etsia». Eta, hala ere, eta horregatik, Jainkoak berriro ere Pazkoa eman digu. Pazkoa hazten eta garatzen ikusi nahi duelako, berriro ere Pazkoa oihuegin digu. Berpiztuaren bihotz berria eman dio gizadiari, poza eta itxaropena izan ditzagun. Ai gaur Pazkoa gertatuko balitz! Ai zuk, fededun horrek, ulertuko bazenu Pazkoa eman zaizula, Pazkoaren hego zabalduez munduz mundu Pazkoaren poza zabal dezazun! 

Aizu, zaude isilik! Zergatik ez zara gaur, Pazkoa eman zaizun egunean, zure inguruan Pazkoa egiten hasten? Zergatik ez duzu Pazkoaren poza sortzen!? Zergatik ez diozu Berpiztuaren bihotz berriari gaitzaren arantza hori ateratzen? Zergatik ez diozu Pazkoari, horma artean lotzen duen hesi hori puskatzen, txiki-txiki? Zergatik ez, gaur Pazkoa izanik? Zergatik ez, gaur garaipena eman zaizunez? Badezakezu, noski, gaur indartsua egina izan zara eta! Badezakezu, Pazkoa gertatu zaizu eta!

Goazen Eukaristia ospatzera. Goazen, Pazkoa bihotzera eta gorputzera sartzen digun ogi-ardoa hartzera. Eta ospa dezagun Pazkoa!