Liturgi lagungarriak

 

A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Familia bakar batean elkartzen gaituen Jesus Jauna zuekin!

 

Oraindik orain Jesusen jaiotza ospatu dugu pozik asko. Gaur, igandea, Nazareteko familiara luzatzen ditugu gure begiak, Eguberriko misterioaren barnean. Familia hartan jaio zen Jainkoaren Semea, han hazi zen, hantxe izan zen hezia, han ikasi zuen Jainkoa eta ingurukoak maitatzen.

 

Ez da une txarra gure familiak Jainkoaren aurrera ekartzeko.

 

Hasteko, hots egin dezagun pozez Jaunaren ospea. Belenen, Eguberri gauean Biziaren jaiotzea hots egin zuten aingeruek. Haien kantuarekin bat egin dezagun, Jainkoa gizon egin baitzaigu.

 

 

PREFAZIOA

Jainkoaren seme-alaben familia osoarekin bat eginda, eskerrak eman behar dizkiogu zeruko Aitari. Eskerrak, Jesu Kristok gure giza zoria beregain hartu duelako eta, horrela, jainkozko biziaren ateak ireki dizkigulako.

 

 

GURE AITA

Jesusek irakatsi zigun otoitzak ederki biltzen du gaur ospatzen duguna. Jesusen anai-arreba bezala eta Aita beraren seme-alaba bezala, esan dezagun gogotik.

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEN MONIZIOA

Gn 15, 1-6; 104. salmoa; Hb 11, 8-12; Lk 2, 22-40 

 

Abraham dugu lehenengo bi irakurgeiatn protagonista. Konfiantza Jainkoarengan jartzen du Abarahamek, eta Jainkoak seme bat agintzen dio, Sara zaharra adin handikoa izanda ere. Eta fede horretatik sortuko da sinestedunen herria, Jesusen herria, guk osatzen dugun fededun-herria. Entzun ditzagun irakurgaiak.

 

 

 

 

 

HERRI-OTOITZA

Familia bat bera osatzen duzu Elizan. Denok bat eginda, otoitz egin dezagun gure senideen beharren alde eta geure beharren alde. Kanta dezagun:

 

ENTZUN, JAUNA, GURE ESKARIAK.

 

•   Munduan sakabanatua bizi den giza familia osoaren alde: 

     elkarrizketaz eta elkarlaguntzaz batasuna sakondu dezan.

 

•   Euskal Herriaren alde:

    denon artean gizarte baketu eta anaikorra eraiki dezagun.

 

•   Eliz familiaren alde:

     bere barneko zatiketak gainditu ditzan, eta munduan maitasunaren testigantza eman.

 

•   Gure familia guztien alde; beharrean bizi direnen alde batik bat:

     elkartasuna sendotu eta maitasunezko solidaritatea bizi dezaten.

 

•  Geure alde: Eguberri jaiok lagun diezaguten Jainkoaren maitasunarekiko jarrera irekian bizitzen, gure bihotzetan hurkoei tokia eginez. 

 

Gure Jainko eta Aita, maitasunaren eta biziaren iturburua, entzun gure eskariak eta egin gaitzazu zure seme-alaba. Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.

 

 

 

 

HOMILIA

Eguberritan aurkitzen gara. Jainkoak bere maitasuna bete-betean eta samur-samur azaldu digun misterio eder eta gozoaren garai askatzailean. Ederra da dena. Pozgarria. Jainkoaren bihotz ona azaldu zaigu, eta Jainkoarekiko gure harremanak betetasun-maila ikusgarria jaso du. Eta, horrexegatik dario gure ospaketari eta gure fedeari tamaina honetako poza eta alaitasuna.

 

Eta Eguberri giroak alderdi asko eta aberatsak ditu, baldin eta aztertu nahi baditugu. Aztertu esan dut. Hobe nuen gozatu eta ospatu esan izan banu. Benetan misterio oparoegia da egun batean bere aberastasuna jasotzeko. Hori horrela izanik, Eguberri misterioaren alderdi horiek pixkanaka ahogozatzen eta ospatzen ditugu. Baina, hori bai, misterioa bat bera da. 

 

Gaur, esate baterako, Eguberriko misterioaren alderdi eder bezain oinarrizkoa ospatzen dugu. Familia santuaren jaiak, honako egia oinarrizko honen aurrean jartzen baikaitu: Jainkoa giza familiaren atal egin da, horrek berekin dituen ondorio guztiekin. Jainkoak ez dio ihes egin giza izateari. Eta giza izate hori bere-berean hartu du. Bere-berean eta bete-betean. Orain pozik asko esan dezakegu: Jainkoa senide egin zaigu, gure familiakide egin zaigu, tarteko, gertuko, odol bereko. Jainkoa esan dut, e?, ez nornahi!

 

Horren ondoan, bada beste egia bat azpimarratu beharrekoa. Giza familiako egin da, bere ondorio guztiekin. Gaurko Ebanjelio zatiak oso zaila dauka hori esan duen baino argiago esaten: Maria eta Jesus, beste edozein judu bezalaxe, legea betetzen ikusi ditugu. Gizatasuna serioago har ote daiteke? Edozein giza familiak izan ditzakeen gorabeherak eta ezinak bizi ditu. Jainkoak benetan hartu baitu giza zoria. Eguberri, Jainkoak esan digun giza hitza da. Maitasunezko hitza. Hurbiltasunezko hitza. Sufrimenduzko hitz maitatia. Jainkoak ez gaitu bakarrik utzi nahi izan gure ibilbide zail eta minduan. Horrek pozten al zaitu? 

 

Honen guztiaren oinarrian fedea dago. Abrahamen fede gihartsua. Fede arriskatzailea. Fede ustetsua. Giza uste burutsuenen ertzean bada ere, Jainkoari azken hitza uzten dion sinesmen sendoa. Jainkoak, gizaki egitean, sinesmen hori merezi izan du, inork ez bezala maitatu baikaitu; inork ez bezala sinesgarri erakutsi baitu bere inplikazioa. Jainkoak ez du alde batera utzi gizakion zoria. Erabat busti da gure zori erorian. 

 

Aski da Simeonen hitzak entzutea. Ez dira hitz gozo eta erosoak. Sufrimendua, «ezpata», agintzen duten hitzak dira. Eta gerora baieztuko ziren hitzak. 

 

Ikuspuntu honetatik begiratuta, azter dezakegu giza familiaz daukagun irudia eta eredua. Familiaz mintzo garenean, gehienetan familia eroso eta maila lasaikoa datorkigu burura, dena zorion, dena gozotasun. Baina errealitatea ez da horrela. Ume zapuztuez mintzo zaigu errealitatea, senide arteko gatazkez, gurasoen eztabaidez... Familiaren kristau-sena berreskuratu nahi izate aldera, ez genuke bigunkerian erori behar, gatazkatik babestuko gaituen habi beroaz baliatuz. Kontua da maitasunaren ariketa zail eta sakona egitea, gatazken bidez izanik ere, maitasuna ikusi eta ikastea.

 

Familiak maitasuna ulertzeko lehen esperientzia sakonak emango ote dizkie haurrei! Hartara, gerta daiteke, Ebanjelioak Jesusez esan duena: «Haurra hazten eta indartzen ari zen». Hori da kontua, familia hazbide bihurtzea. Gatazken erdian izanik ere, gizatasunaren bokazioa erakustea.

 

Giza familia horrela bideratzeko ez dela federik behar? Eta ondo ere eraman daitekeela famili bizitza? Jakina! Guk, hala ere, giza familiari beste buelo hori emateak zer dakarkion probatu dugunok, gutxitxo irizten diogu giza harreman hutsari. Bere ederrenean hartuta ere, gutxitxo, eskas antzeko. Dena, neurria non jartzen duzun, hortxe dago kakoa! Eta Eguberrik neurri handiegia eman digu orain gutxiagorekin konformatzeko. Ba al dakizu zer den pertsonen arteko harremanetan Jainkoarekiko harremana bizitzea? Pertsonen arteko harremanak beste kategoria hartzen du, zer nahi duzu?

 

Beharbada aprobetxagarria izan daiteke gure familiei begirada sakon eta berritzaile bat botatzea. Gure harremanak zein mailatan kokatu ditugun ikustea. Familiaren harremana ez baita han jaio garelako derrigor bizi beharreko harremana. Familia bereko izatea, dohain eta edertasun dugu dudarik gabe. Asmatuko bagenu geure familiei, Eguberritik datorren duintasuna ematen! Izan ere, Jainkoak neurri haundiak eman dizkigu. Guk zer nolako neurriak hartzen eta erabiltzen ditugu? Giza familiari Jainkoarekiko lotura hau kendu nahi zaiola? Beno, bakoitzak jakingo du zer egin nahi duen! Guk, fededunok, lotura horretan aurkitzen ditugu giza harremanen ahalmen ederrenak. Eta, jakina!, lotura hori ez daukagu merke saltzeko! Jainkoak maite gaitu eta guk horregatik maite dugu elkar. Eta gure maitasun gizatiarrean maitasun jainkozkoa bizitzeko aukera daukagu. 

 

Eukaristia ospatzera goaz, maitasun horren ezaugarri. Hona Eukaristiaren inguruan nolako familia ederra osa dezakegun! Ederra benetan!

Liturgi lagungarriak

 

A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

SARRERA ETA AGURRA

Arreba eta anaiok: Bakearen, alaitasunaren eta maitasunaren Jauna, gu askatzera datorren Jauna, beti zuekin!

 

Eguberriko misterioa ezin gertuago izan. Handik eta hemendik ikusten da egun handi horren hurbila. Eta guk, gaur, Eukaristia ospatzera etorrita, gure bihotza prestatu nahi dugu Jaunari harrera ona egiteko.

Gaur Mariari itsatsiak sentitzen gara bereziki, Jainkoaren Amari lotuak. Hark bere semearen jaiotza itxaro izan zuen bezala, guk ere horrelaxe sakonetik espero dugu Jaun askatzailearen etorrera.

 

Orain, isilune sakonean, eska diezaiogun Jaunari etor dadila gu berritzera eta Eukaristia ospatzeko presta gaitzala.

- Jesus Jauna, gizon-emakumeon anaia, zure herria indartu eta gure bizitzan bide berria urratzera etorri zara. (Erruki, Jauna).

- Jesus Jauna, itxaro dugun Mesias, behartsuei berriona ematera etorri zara, bihotz zaurituak sendatzera, katigatuei askatasuna aldarrikatzera. (Erruki, Jauna).

- Jesus Jauna, Jainkoaren Semea, gizakion itxaropen guztiak gainezka betetzera etorri zara. (Erruki, Jauna).

Gure  bekatuek, haizeak bezala eramaten gintuzten, Jauna. Hala ere, Zu zara gure Aita. Gu, buztina; Zu, gure heltzegile. Zatoz, Jauna, erruki zakizkigu, barka itzazu gure bekatuak eta eraman gaitzazu betiko bizitzara.

 

 

 

PREFAZIOA

Esker onezko otoitz nagusia hastera goaz. Goretsi dezagun gure Jauna, salbatzailearen etorrera espero izan zuten eta espero duten guztiekin batera. Harrera ona egin diezaiogun Mariak bezala, badator eta!

 

GURE AITA

Itxaropenez, eska dezagun etor dadila guregana Jainkoaren Erreinu ederra.

 

HONA HEMEN

Hauxe da Jainkoaren Mesias, herri guztiak askatzera datorrena. Zorionekoak bere Erreinuko mahaira deituak.

 

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1. Aspaldiko profezia entzutera goaz: Jainkoak ondorengoa emango dio David erregeari. Noski, profezia hau Jesu Kristorengan beteko da. Gurutze-Pazkoaren bidez, errege egina izan baita Kristo. Entzun!

 

2. San Paulok pozik du barrena, Jainkoaren salbazio-asmoa ezagutu baitu. Guk ere pozez beterik ezagutu behar dugu Jainkoaren asmo askatzaile hori, guretzat baita izan.

 

 

 

 

HERRI-OTOITZA

 

Gainean ditugun jaion aurrean, sentibera izan gaitezen gizon-emakumeen beharretaz, eta otoitz egiogun Jaunari, [kantatuz:

 

ZATOZ, JESUS JAUNA!]

 

• Kristau guztien alde:

datozen jaiotan Jainkoaren eta gizakien gertuago senti daitezen. Egigun otoitz!

 

• Ezertxo ere ez daukatelako eta ezertxo espero ez dutelako, triste eta hutsik sentitzen direnen alde:

pozik bizitzeko arrazoiak aurki ditzaten ingurukoen maitasunean. Egigun otoitz!

 

• Gure gizartearen alde:

Eguberritan bakea aurki dezan. Egigun otoitz!

 

• Sufritzen ari diren guztien alde, gaixo, kartzelaku, zauritu, etsi…; Pakistanen aste honetan gogorkeriaz hildako haur eta helduen alde:

beren sufrimenduan ere Jaunaren eskua  gertu ikus dezaten, ingurukoen solidaritatean. Egigun otoitz!

 

• Gu guztion alde:

egunotan bizi dugun elkarrenganako zorion-desioak, Jaunari harrera on egiteko presta gaitzan. Egigun otoitz!

 

Zatoz, bai, Jesus Jauna! Mundua zain daukazu, zure hurbiltasunaren beroa nahi du. Piztu iezaiozu bere barnean maitasunaren sua. Jainko eta Errege bizi baitzara gizaldi eta gizaldietan.

 

 

 

 

HOMILIA

Senide maiteok: Abenduak, bere ibilbide ederrean, aldaketa dezentea jo du gaurko liturgian. Hain gertu, hain bertan sumatzen da, Abenduan amets egin dugun guztiaren betetzea. Hain gertu, hain bertan!... Gaurko igande honek jartzen baitio abenduari koroa. Eguberri atarian uzten gaitu gaurko ospakizunak. Aro berrien garaia heldu zaigu, senideok!

 

Eta, begira, gertatzera dihoanaren gertaera, eraiki behar den etxe baten gorabeheran eman zaigu. Dabidek, Israel herri osoaren ordezko bezala, Jainkoari, Jainkoaren Kutxa santuari, etxe bat eraiki nahi dio. Berak bizi duen handitasunaren neurriko bizitokia eman nahi lioke Jainkoari ere. Jainkoaren handi izatea, mundu honetako handi izatetik neurtzen baitugu beti. Dabid eta Israel etxea lasai geldituko lirateke Jainkoari etxea emanda. Jainkoak eman dien guztia ordaindua geratuko litzateke. Dabidek ez luke kontzientzia txarrik izango bere handitasunen erdian.

 

«Zuk eraiki behar al didazu etxea, nire bizileku izan dadin?». Eta Jainkoak banan-banan, eman dizkion ondasunak kontatzen dizkio Dabidi. Esanez bezala: Errege izendatu zintudanean, ni zurekin egon naizenean etsaiak garbi zenitzan, eta aurrerantzean emango dizkizudan guztiak emango dizkizudanean, nik egin dizut eta nik egingo dizut zuri etxea! Nik egiten dizut zuri etxea! Arazoa ez baita, zuek ni toki egokian jartzea; nik zuek non jarri zaituztedan ulertzea baizik! Jainkoaren ekimena ulertuko bagenu!

 

Eta, hala, Jainkoak etxea egiten dio Israel herriari, mundu osoari. Maria da etxea! Mariarengan beteko da Jainkoak Dabidi esandakoa. Eta, bide batez, Mariarengan beteko da Dabiden ametsa ere. Jainkoak badu etxea! Gizon-emakumeok badugu etxea! Mariarengan, Elizarengan, Jainkoa gurekin biziko da! Eta Mariarengandik ematen zaigu betirako Errege izango dena. Hark zainduko eta maitatuko du herria. Hark askatuko gaitu. Eta etxea guri Jainkoak berak egiten digula uler dezagun, gizakiaren eraginik gabe sortuko da Jesus! Guri esker onean misterioa ulertzea dagokigu! Jainkoak berak egin du egitekoa! Munduak bakean iraun dezake, Jainkoa beregan baitu. 

 

San Paulok esker on ederra jarri digu ezpainetan bigarren irakurgaian: gauzak horrela eratu eta egin dituen Jainkoari, «jakintsu bakarrari, aintza Jesu Kristoren bitartez, gizaldi eta gizaldietan!». Zer gehiago esan genezake, Eguberriko gertaera betearen aurrean? Berriro ere, geure ordaindu behar kaskarretan hasi? Ez, ez! Harritu eta eskertu!

 

Horra, adiskideok, horra gertatzera dihoakiguna. Horra gertatu zaiguna. Guk, geure eginbeharrean, Jainkoa gustura eduki nahi genuen. Eta horra, Jainkoak aurrea hartu digu! Izan ere, Eguberri zer da, maitasunean aurrea hartu digun Jainkoaren Egun Berria baizik? Mariak, bere sabel edertuan, Jainkoaren egintza harrigarriak eskaintzen dizkigu. Gaur, gaur ere, Jainkoak aurrea hartzen digu! Eta betidanik ezkutuan egon den misterioa, oraintxe argitzen zaigu, gure fedearen begibistan. Jainkoak bere maitasun neurrigabea hezur-mamiturik aurrean jartzen digula!

 

Gaur guretzat zer?! Dena geuk egin uste dugunok, geure segurantza, geure zoriona, geure nortasunaren garapena, geure kabuz garatu nahi ditugunok, ez ote dugu ulertuko Jainkoak aurrea hartu digula? Gure nahi txikien bihotzean, Jainkoak bere egintza borobila burutzen du. Eta harez gero, gure segurantzia, gure zoriona, Jainkoak beregandik ematen dizkigu. Eta Jainkoak ez digu tenplu edo bizitoki eder bat eskatzen, Jainkoak ez ditu handikeriak maite, Jainkoak bere bizitoki izateko Mariaren bihotza besterik ez du eskatzen, Joseren fede xumea, gure bihotz ezindua... Eta gure bihotza irekitzeko kapaz bagina, Jainkoak bere askatasunaren betea utziko liguke barnean, mugarik gabe hazi behar duen askatasunaren hazi txikia, geure haragiz egindako hazi gordea! Haziz-haziz, Jainkoaren betetasuna geureganatuko digun dohaina!

 

Onartzea, Jainkoak egiten diguna onartzea, horixe da Abenduari ipini nahi zaion koroa! Barruko obedientzia hori, esker onez irekitzen den bihotz pobrea! Besterik ez! Gaur ere, geuri ere, ez zaigu besterik eskatzen. Baina ez ote zaigu gertatuko hainbesteri hainbestetan bezala: beste kezka eta ardura batzuk bizi ditugula. Kanpora isuriak bizi garela: hainbeste prestatu behar, hainbeste erosi behar, hainbeste gastatu behar, hainbeste krisi... Horretan dabiltzanak dabiltzala! Zuk, horretan ibiltzeko aukerarik edo gogorik ez baduzu, zaude lasai: poza ez daukazu erosiko diren gauzetan. Zure ahalmena ez duzu erakutsiko zure erosketen neurrian. Jainkoak erosi dizkizu pozetarako behar dituzunak! Jauna zeurekin daukazu, eta aski duzu, zinez nahikoa duzu! Gehiegi ere! Zabal iezaiozu zeure bihotza, den bezalakoa! Aski da!

 

Oraintxe ere Jauna badatorkigu! Mariarengan gertatu zena oroitzera goaz Eukaristian! Jauna gurekin daukagu. Eukaristia, Jainkoak doan ematen digun etxea gertatuko zaigu! Zer gehiago behar dugu?a

Liturgi lagungarriak

 

A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Salbatzailearen jaiotza ospatzera elkartu zareten anai-arreba bihotzekoak: Jaunak dakarkigun bakea, maitasuna eta argia, bete-betean zuekin!

 

Gaurko egunari gauza bakarra datorkio egoki: Jaunaren aintza pozik kantatzea. Gau zorioneko hartan aingeruek Biziaren jaiotza kantatu zuten, eta nola gainera?! Gaur, guk, Jainko gizon eginaren aintza ikustera bildu garenok, guk kantika bera dugu kantagai eta aintza ber-bera ospagai. Bihotz betean kanta dezagun gertatu zaiguna!

(Aintza kantatua)

 

PREFAZIOA

Une nagusia une hauxe. Jaunaren neurrigabeko maitasuna gogora eta bihotzera ekartzera goaz. Bihotza betean eta aho betean, esker ona eskatzen zaigu. Erne esker onerako!

 

GURE AITA

Guztiok senidetu gaituen Egun Santu honetan, kanta dezagun anai-arrebon otoitz nagusia.

 

HONA HEMEN

Hauxe da Jesu Kristo, Jainko gizon egina, Jainko behartsu egina, gu bezalakoa egin den Jainkoa. Zoriontsuak bere erreinuko mahaira gonbidatuok!

 

 

 

 

 

IRAKURGAIETARAKO MONIZIOA

Utz dezagun orain Jainkoaren mezua gure bihotzetan sartzen. Fedez, pozez, esker onez entzun dezagun Eguberriko mezua. Jainkoaren maitasuna agertu zaigu gaur. Jaunak berak bisitatu du bere herria. Argia eta bizia dena, gure haragiko egin zaigu!

 

 

 

 

 

HERRI-OTOITZA

Jesus gizon-emakume guztiak salbatzeko jaio da. Eguberriko senidetasuna eta bakezko desioa, otoitz bero bihurtu behar ditugu eta bizitza guztirako konpromiso. Dagigun otoitz!

 

•  Guk Eguberriko poza ospatzen dugun bitartean, gizon-emakume asko dabil gerran, indartsuen azpian, gosez, heriotza gertuan ikusiz... Eska diezaiogun Jaunari berak ekarri duen dohainaren bakea.

 

•  Gu elkarrekin biltzen garen bitartean, elkarri senide esanez, elkarte bakarra osatuz, gure herrian, gure auzoetan, gure munduan jende asko dago zokoratua, alkoholaren eta drogaren menpe, gaixo, behar gorrian, beldurrez, zauriturik... Eska diezaiogun Jaunari horientzat guztientzat maitasun betea.

 

•  Gu otoitzera eta fedea ospatzera biltzen garen bitartean, askok eta askok ez dute Jesus ezagutzen baina, hala ere, bakearen eta justiziaren alde borrokan dihardute, giza kontrako situazioak eta armamentuak ezabatu nahiz...  Eska diezaiogun Jaunari horientzat  mundu berri baten poza.

 

•  Guk gaur pozik kantatzen dugu, elkarte ederra osatuz eta Salbazioaren dohaina jasoz.  Eska diezaiogun Jaunari indartu eta argitu dezala gure fedea eta eman diezagula Egun Berria argitzen saiatzeko adorea.

 

•  Eska diezaiogun Jaunari, azkenik, bakoitzak geure bihotzean edo geure familian edo geure herrian ikusten ditugun beharren alde.

 

Zatoz, bai, Jauna, gaur eta beti gure mundu honetara. Emazkiguzu oparo bakea, maitasuna eta itxaropena. Gu salbatzeko gizon egin den Jesu Kristo gure Jaun beraren bitartez.

 

 

 

 

 

 

HOMILIA

Eguberri etortzen zaigunean, gerta liteke ondoezik eta deseroso sentitzea geure barrua. Ematen du ez daukagula geure inguruan behar bezalako baldintzarik, ospatzen dugun festa ospatzeko.

Eta beharbada ondo etorriko zaigu ondoez hori sentitzea. Askoz txarragoa eta zitalagoa izango litzateke festaren gainetik ganora gabe eta arinki pasatzea. Behin baino gehiagotan pentsatzen dut, gure Eguberrik, gutxienera jota, tripako mina utzi beharko ligukeela ondorio.

Izan ere, gure Eguberri oso zuzenkontrakoa da. Sekulako festa egiten dugu, sekulako zaratak ateratzen ditugu, sekulako kontsumoa bideratzen dugu... eta horrekin guztiarekin zer? Zerbait ospatzen ari gara? Ala, barrutik sortzen ez zaigun poza beste bideren batetik sortu eta lortu nahian gabiltza? 

Eguberriri barrua jan diogu eta orain azal hutsa geratu zaigu ospatzeko, ez al da hala? Eta azal hutsaren festak pauso motza du.

«Bereetara etorri zen, eta bereek ez zuten o­nar­tu». Eta Eguberriko Jaunari ateak itxi zaizkionean, Eguberri horrek pozaren iturria galtzen du. Eta hortik aurrera, direnak eta bi asma di­tzakegu festa sortzeko. Ez alferrik! Iturria ixten denean, ez dago urik.

Nondik letorkioke Eguberriri poza eta festa? Bidea bakarra dela uste dut. Eguberri eskaintzea pobreei. Gure Eguberrik ireki ditzala bere ateak, beharrean dauden guztiek izan dezaten Eguberriko festa. Eguberri guztiengana iristarazten ez dugun bitartean, geuk ere ez dugu Eguberri izango.

Geure ingurura begiratu besterik ez daukagu. Zenbat jende arrazoi desberdinengatik sufritzen eta aurrera egin ezinik! Zenbat jende Eguberriko berotik kanpo, kale gorrian hotzak! Kanpoko hotzetik barruko berora leize handiegia dago, hori festabide izateko.

Jesus ez zen munduan jaio etxeko beroan, mendiko hotzetan baino. Gaur ere Jesus ez da jaioko gure festa beroetan, kale gorriko beharraren altzoan baino. Eta gure etxeetako berotasunak utzi eta kaleko hotzetara bildu beharko dugu, baldin eta Eguberri jatorrizkoa gozatu nahi baldin badugu. 

Eguberrik ez du ametitzen duintasunik eza dakarren ezberdintasunik. Eguberrik Jainkoaren seme-alaba izatearen mezua ekarri digu; baina mezu hori guztientzakoa da. Eta guztientzakoa ez den bitartean, Eguberriri bihotza kentzen ari gara.

Zer egin? Gure etxeak pixka bat hoztuko badira ere, ateak ireki. Gure senide-batzarrari zabalera handiagoa eman, gizon-emakume guztiak senidetzat harturik. Gutxiago jan eta edan, prestatuta daukaguna jende gehiagorekin banatzen dugulako. Eguberri, hitz batean, kalean eta kalekoekin ospatu.

Eta horixe beste biderik ez dago, Eguberri guztientzako fes­ta bihurtzea alegia, gure bizitzak benetako poza eta edertasuna senti ditzan. Askoz gehiago ematen du pobre batek diru guztiek baino. Gure etxera askoz alaitasun gehiago ekarriko du kaleko eskale batek, gure soinu eta gabon-kanta guztiek bai­no. Eguberri zenbat eta zabalagoa, orduan eta alaiagoa izango dela bistako esperientzia da.

Norbaitek hala ez dela uste izango balu, alferrik da eztabaidan hastea. Nahikoa da proba egitea. Esperientziak ez baitira argumentuz demostratzen, esperientzia bera biziaraziz bai­zik. Eta beharbada, batek aitortu berharko luke, oraindik ere benetako Eguberriren esperientzia bizitzeko daukala.

Aurtengoa izan daiteke lehenengoa. Aurtengo Eguberrik za­bal diezaguke gure barrua bete-betean, eta sentiaraz diezaguke Jesusen misterioaren edertasun guzti-guztia. Baina horretarako, gure Eguberrik mugak gainditu beharra dauka, ateak ireki beharra, pozari zabalera berria eman beharra.

Gure Eguberrik denentzakoa beharko luke izan, benetako Eguberri izatekotan. Geure buruari begira, geure ongizateaz kezkaturik, kontsumismoaren atzaparretan inolaz ase ezinik, ez dugu onik izango Eguberritan.

«Harengan zen bizia. Eta bizia gizakien argia zen». Hark egin zigun Eguberri, guri bizia bete-betean emanez. Guk ere halaxe egingo dugu, besteei Eguberri eginez.

Eguberri guztientzat!

A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Jesu Kristoren Aita eta gure Jainko den Jaunaren poza izan bedi zuekin.

 

Eguberri bertan dugu. Alde guztietatik adierazten zaigu hurbiltasun hori. Mundu guztiak bizi duen sentipena da, fededun izan ala ez. Eta mundu guztiak itxaropenez espero duen Eguberri horrek eduki benetan handia eta berezia dauka guretzat: Jainkoa guregana dator! Jainkoa gure bizitza bizitzera dator, askatasuna ekartzera dator eta itxaropena piztera, alaitasun ikusgarria ematera.

 

Otoitzean, isilean, jar gaitezen Jainkoaren aurrean. Barka ditzala Jaunak gure bekatuak, berri gaitzala, Eukaristia honetan harrera ona egin diezaiogun.

- Jesus Jauna, gizon-emakumeon anaia, zure herria indartu eta gure bizitzan bide berria  

   urratzera etorri zara. Erruki, Jauna.

- Jesus Jauna, itxaro dugun Mesias, behartsuei berriona ematera etorri zara, bihotz

   zaurituak sendatzera, katiguei askatasuna aldarrikatzera. Kristo, erruki.

- Jesus Jauna, Jainkoaren Semea, gizakion itxaropen guztiak gainezka betetzera etorri

   zara. Erruki, Jauna.

Gure  bekatuek haizeak bezala eramaten gintuzten, Jauna. Hala ere, Zu zara gure Aita. Gu, buztina; Zu, buztinlaria. Zatoz, Jauna, erruki zakizkigu, barka itzazu gure bekatuak eta eraman gaitzazu betiko bizitzara.

 

PREFAZIOA

Jainko gure Aitari egiten diogun eukaristi otoitz nagusia hastera goaz. Eskerrak eman diezazkiogun Jesu Kristorengatik, beti guregana baitator eta gizon-emakume guztiak bere erreinuan biltzera etorriko baita.

 

HONA HEMEN 

Hauxe da Jainkoaren Mesias, herri guztiak askatzera datorrena. Zorionekoak beraren Erreinuko mahaira deituak izan garenok.

 

 

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1 - Israeldarrak herria berreraikitzen ari ziren lantegi latz eta mingarrian. Profetak, guztien biziera aldatu eta berrituko duen norbaiten ailegaera adierazten du. Batez ere, ahul eta ezinduentzat izango da pozgarri haren mezua. Jesusek bere egin zuen adierazpen hau.

 

ERANTZUN SALMOA

Profezia ederra entzun duguna. Mariaren kantika entzuten dugun bitartean, barneratu dezagun profezia honen bakea eta alaitasuna.

 

2 - Itxaropen pozgarrirako deia egiten digu San Paulok. Entzun dezagun.

 

 

 

 

 

 

HERRI-OTOITZA

“Egin otoitz atergabe” esan digu San Paulok. Itxaropenez egin dezagun otoitz, Jaunak bere agintzariak beteko dituela sinetsiz.

 

(ZATOZ, JESUS JAUNA!)

 

* Jainkoak maite dituenen alde: sufritzen dutenen alde, barruan min dutenen alde,

   kartzelatuen alde, behartsuen alde…   (Isil unea…)

   Dei egin diezaiogun Jaunari.

 

* Gizarte gogor honetan, besteei itxaropena eta uste ona ematen ari direnen alde...

   Dei egin diezaiogun Jaunari.

 

* Kristau-elkartearen gidarien alde, errukiaren eta maitasunaren Berri Ona hots egiten

   duten guztien alde... 

   Dei egin diezaiogun Jaunari.

 

* Hildako guztien alde eta, batez ere, gure familian eta adiskideen artean hil direnen

   alde...

   Dei egin diezaiogun Jaunari.

 

* Munduko herri guztien alde, sufritzen ari diren herrien alde, gure Euskal Herriaren

   alde...

   Dei egin diezaiogun Jaunari.

 

Zatoz, Jauna. Berri ezazu Eliza eta berritu mundu osoa. Jainko eta errege bizi baitzara gizaldi eta gizaldietan.

 

 

 

 

 

 

HOMILIA

«Zaudete pozik, zaudete beti pozik». Horixe da hirugarren igande honetan egiten zaigun gonbidapena, alaitasunerako gonbidapena. Eta ez da, egia esate aldera, batere harritzekoa Abenduak alaitasun hori sortaraztea, itxaropena alaia baita, sakon-sakonetik alaia. Baina ez pentsa, alaitasun hori berezkoa denik, berez sortzen denik. Abenduko ariketa berritzailetik sortzen da. Alaitasun hau ez da etxafuegoen momentuko sua, axaleko sentimendu arina. Ez. Etorreraren esperantzan indartzen ditu alaitasun honek bere sustraiak, esperantzaren lur aberatsean. Bihotza ez ezik, gure bizitza osoa eta gure langintza osoa edertzen duen alaitasun sakona da. Bizi-indar bihurtzen zaigun alaitasuna da. «Zaudete pozik, zaudete beti pozik».

 

Eguneroko bizitzak sufrimendu asko dakar berekin. Berri txarrez inguraturik bizi gara, eguneroko bizitzaren samin eta ahogustu mikatzez nahigabeturik bizi gara. Gure harremanetan ere ez dugu asmatzen bizipoza aurkitzen, bizitza alaitzeko. Alderantziz, askotan gure harremanetan ez dugu eguneroko samina sakondu eta areagotu besterik egiten.

 

Eta, hala ere, gure alaitasun-nahia hain sakona da! Oraintxe bertan gure kaleak eta eskaparateak Eguberriren poza adierazi nahiaren borroka argitsuan ari dira dir-dir. Poza sortu nahi dugu handik edo hemendik, honela edo hala. Baina guk ongi dakigu poza ez dela kanpotik barrura sortzen. Poza barruan sortzen da. Eskaparateek ez digute pozik sortuko, aurretik barruan ez badaukagu. Kanpoko argiek, deskuidatzen bagara, gure barruko tristura nabarmendu besterik ez digute egingo. Barruan poza behar dugu, bihotzean alaitasuna.

 

«Jaunak bidali nau sufritzen dutenei Berri Ona ematera». Bihotza Berri Onez sendatzen duenaren etorrera gertuan dago. Gertuan da «bihotz-urratuak sendatzen dituena». Oso hurbilean da «katiguentzako barkamena eta giltzapetuentzako askatasuna». Sufrimenduz bizitza zauritua sentitzen dugun guztiok, ezinean samindua, tristuran kateatua, «Jaunaren pozez gainezka» jarri behar dugu. «Gure Jainkoarekin poztu behar dugu». Abendua eta Eguberri askatasun-notizia baititugu, berrialdi eder, sendabide sakon. Abendua eta Eguberri itxaropen-iturri ditugu. Jainkoak sakon-sakonetik berritu nahi gaitu.

 

Lehen aipatu dugun eta hainbesteraino behar dugun alaitasun hori lortzeko bidea erakusten digu Abenduak. Joan Bataitzaileak erakusten digu alaitasunerako jarrera: Jesusi sartzen utzi behar zaio, haren molde eta jokaera ikasi behar dugu. Joanek seinalatzen digu bere profeta-behatzez «datorren Jauna». Elizak ere, Abendu honetan, bihotza sendatzen duena nor den erakusten digu, sufritzen dutenentzako Berri Ona nor den erakusten digu. Elizak harutzago begirarazi nahi digu, barrurago, sakonerago.

 

«Zuen artean bada norbait, zuek ezagutzen ez duzuena». Zergatik maite ote dugu horrenbeste, kanpora begiratzea, gora begiratzea, azalera begiratzea, zergatik? Barrura ez begiratzeagatik, gure artean ez begiratzeagatik, edozer gauza!, baita zailagoa baldin bada ere. Mesias Jauna, berriz, gure artean dago, barruan dago. Eta ez dugu aurkitzen, ez baitago kanpoan. Eta ezagutzen ez dugunez, argiak behar ditugu, koloreak, publizitatea, kontsumokeria, buila... Barruan ez daukaguna kanpoan bilatzen dugu. Eta Joan Bataitzaileak, Elizak, barrura begirarazten digute.

 

Eta galdetzen dut: Abendu hau ez ote da izango barrura begiratzeko ariketa serioa? Gure barruan dagoena ezagutzen ari al gara, gure artean dagoena ezagutzen? Ala oraindik ere kanpora begira al gabiltza, gure barruko tristuta kanpoko nir-nir eta distira builosoekin estali nahirik?

 

Baina Abenduak badu gehiago ere. Barruko eta sakoneko alderdi horrez gain, Abenduak pobreen bizigirora eragiten digu, injustiziaz zokoratuengana. Erantzun-salmoan Mariaren kantika entzun dugu. Eta Maria maistra jator askoa dugu Abendurako. Mariak bere bihotzeko poza behartsuenganako ardura bihurtzen du. Mariak badaki egiazko alaitasun sakona ez dela gauzetatik sortzen, behartsuen zoria banatzetik baizik, mundu hau zuzenagoa bihurtzetik. Barruko pozak behartsuen mudua gozatzera eragiten digu. Eta pobreen aldeko borrokak areagotu, bidertu, egiten du gure barne-poza.

 

Abendu honek emango al digu Etorreraren poza! Eta jakingo al dugu poz hori pobreei eramaten! Bila dezagun poza geure bihotz-barruan, ez baitugu ahaztu behar poza barrutik datorrela kanpora, eta ez kanpotik barrura. Mesias Jaunak bedeinka gaitzala pozaz, pobreentzako mundu berria egiten lehia gaitezen eta «sufritzen dutenei Berri Ona» eraman diezaiegun.  a