A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Jesus Jauna, Jainko biziaren Semea, bego zuekin.

 

Igande honetan kristau-herriaren festa handietakoa ospatzen dugu: Pedro eta Paulo apostoluen festaburua. Apostoluok erreferentzi puntu beharrezkoa ditugu. Gaur gogoan dugu haien sinesmena, haien testigantza, haien segizio-ilusioa. Haien leialtasunak gure leialtasuna berritu eta berotzen du.

Haien sinesmen berarekin ospatzen dugu gaurko Eukaristia, Jaunak haiei emana eta, haien bidez, guri emana.

 

Hasteko, zabal diezaiogun bihotza Jaunari.

 

– Jesus Jauna, apostoluen bidez, Berri Ona eman diguzu. Erruki, Jauna.

– Jesus Jauna, Jainko biziaren Semea zarena. Kristo, erruki.

– Jesus Jauna, gure piztuera eta gure bizia. Erruki, Jauna.

 

PREFAZIOA

Esker onean bat egin behar dugu orain. Apostoluen bidez eman zaiguna eskertu behar dugu. Haien bidez iritsi zaigun Jainkoaren maitasun handia eskertu behar dugu batez ere.

 

GURE AITA

Apostoluen sinesmenez esan dezagun Gure Aita, Jesusek erakutsi zigun bezala.

 

 

 

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEN MONIZIOA

 

Gaurko irakurgaiek Pedro eta Paulo oso gertuan sentiaraziko dizkigute. Haien sinesmena, haien itxaropena, haien leialtasuna ikasiko ditugu. Lehenengoan Pedrok hitz egingo digu. Bigarrenean, berriz, Paulok bere bizitzaren oinarria zertan datzan esango digu. Ebanjelioan, gure fedea oinarritzen duen aitormen ederra jasoko dugu. Entzun dezagun adi.

 

 

 

 

 

 

 

 

HERRI-OTOITZA

 

Jesu Kristoren bitartez eta apostoluek lagundurik, aurkez ditzagun usterik onenaz gizadiaren beharrak Jaunaren aurrean.

 

•  Elizaren eta kristau bakoitzaren alde:

apostoluen bidez eman zaigun fedea gero eta era sakonagoan bizi dezagun.

 

• Pedroren ondorengo den Frantzisko Aita Santuaren alde; Gotzainen alde:

beren testigantzaz eta zerbitzuz kristau-herria poztu dezaten.

 

•  Berri Ona zabaltzeagatik erasotuak direnen alde:

Jainkoaren indarra lagun izan dezaten, leial irauteko.

 

•  Gaixoen eta sufritzen ari diren guztien alde:

beren sufrimenduan Jesu Kristoren Berri Onak poztu ditzan.

 

•    Eukaristia hau ospatzen ari garen guztion alde:

gure sinesmena indarturik, Jesusen jarraitzaile leial izan gaitezen, zerbitzuan saiatuz.

 

Jaso, zeruko Aita ona, zure Elizaren eskariak. Gaur ospatzen ditugun Pedro eta Paulo apostoluek babestu dezatela gure fedea. Hala eskatzen dizugu Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.

 

 

 

 

 

HOMILIA
Igande honetan Pedro eta Paulo apostolu santuen festaburua ospatzeak aukera ederra ematen digu gure sinesmenaren oinarrietara buelta bat egiteko. Apostoluen sinemenean sustraitzen baita gure sinesmena, eta gure fede-bide apala indartzen joateko onena apostoluei begiratzea dugu.

Aurrena, gaurko festaburuak askoren barruan josita dagoen uste bat sendatu behar du: Pedro aipatzea ez da Aita Santua aipatzea, edo Paulo aipatzea ez da kristau-doktrina aipatzea. Pedrok eta Paulok, gaurko irakurgaietan ageri den testigantza ematen digute eta testigantza horren kate librean lotuta gaude, eta hala sentitu behar dugu.

 

Beraz, gaurko festaburuak erabakigarria den galderaren aurrean jartzen gaitu: «Zuek nor naizela diozue?». Ez du balio besteen informazioak; ez du balio entzun dugunak; ez du balio doktrinak; ez du balio betiko uste ganduzkoak. Galdera horrek konpromiso handian jartzen gaitu. Ez baitigu galdetzen zer pentsatzen dugun, baizik «nor den» niretzat, zuretzat. Eta erantzunak sakoneneko sentimendua eskatzen digu. Eta hor ez dute bestelakoek balio. Zer nolako tokia dauka nire bizitzan Jesusek?

Eta galdera horren erantzuna ezin dezakegu guk geure gisara asmatu. Galdera horren erantzuna Aitak berak sortzen du bihotzean. Izan ere, sinestea doan hartzen dugun dohaina baita, emana, erregalatua. Pedrok berak ukatu egin zuen Jesus; baina orain Aitak erakutsi dio barrutik Jesus onartzen eta maitatzen. Pedrok ongi zekien Jesus Mesias aitortzea ez dela ideia bat, barruko esperientzia ustegabeko eta debaldekoa baizik. Paulok ere bazekien, berez Eliza erasotzea besterik ezin izan zuela egin; orain, ordea, fedearen erregalua eman zaiola. Horrek zer erakusten digu?

Bihotz-aldaketa bat eskatzen zaigu, eta hori Jainkoaren dohaina da. Bihotza aldatzeko bakoitzak bere bidea egin behar du; baina, Jainkoak eusten duen bidea da, Jainkoak argitzen duen bidea da, Jainkoak graziaz blai jartzen duen bidea da. Eta bidearen ibilian, Jainkoari esker, uste ez zenuen eta merezi ez zenuen dohain handi batekin egiten duzu topo. Eta harriturik, harridura handiz, Pedrok egin zuen aitormena egiten duzu. Hori da sinesmena!

 

Fedearen mirariak Berri Onaren zabaltzaile egiten zaitu, Pedro eta Paulo bezala. Ez baita fedea barruan gordeta edukitzeko edo bakoitzaren bizitza gidatzeko bakarrik. Fedea misio egiten da. Fedeak gizartera ateratzen gaitu, han Jesusen berri emateko, Jesus nor den esateko, Jesusekiko atxikimendua eragiteko. Sinesmenaren dohain honek mundu guztira irekitzen gaitu. Eliza katolikoa sortzen da fedearen eraginez. Elizari bihotza zabaltzen zaio munduaren neurrietara. Mundu guztia besarkatzen du gure fedeak. Jesusen Berri Onak gizon-emakume guztiengana iristea bilatzen du.

Berri Ona zabaltzeak bere zailtasunak izango ditu, Pedrok eta Paulok izan zituzten bezalaxe. Gaurko gizartean ez da ikusten erraztasun asko Berri Ona jasotzeko. Era bateko edo besteko kontrajartzea ere sor daiteke. Baina, hauxe da nobedadea: Jaunak zaintzen eta gidatzen gaituela, zailtasun handienetan ere, Jaunak askatzen gaituela. Jaunak eteten ditu era askotara lotzen gaituzten kateak. Eta, Jaunak eutsirik, dena bideragarri egiten da.

 

Honi guztiari ondorio bat edo beste atera nahi diot:

• Aurrena, Eliza maitatzea. Askotan Elizarekiko kritikan itxita gera gaitezke. Eliza maitatzeak ez du esan nahi, erkaundearen jokaera eta erabaki guztiekin ados egon behar denik. Baina, geure sinesmenaren miraria Elizaren sabelean eman zaigu. Eta hori estimatzekoa da, asko estimatzekoa. Estimazio honek ez du esan nahi, erakundea denik gure identifikazio-txartela. Ez daukagu erakundea sakralizatu beharrik. Gure fedeak badaki zenbat zor diogun Jainkoari eta zenbat erakundeari.

 

• Bigarren ondorioa, fedea eskertzea. Mirari handia egin digu Jainkoak. Eta mirari hori, merezi gabea denez, Jainkoaren dohaina denez, ez dago ordaintzerik. Eskerrik asko handi bat izan behar du gaurko festaburuak. Fededun izatea handia da eta eskertu egin nahi dugu.

 

Goazen Eukaristia ospatzera. Gure fedeari egiten zaion erregalu handia hau ere, Eukaristia ere. Pozez eta esker onez kanta dezagun, inoiz ez bezalako esker onez, egin zaigun fede-dohaina. «Sinesten dut!».