A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Senideok: Gozoa eta bihotz-apala den Jesu Kristoren dohain betea, zuekin!

 

Hementxe gaude, Jaunarengana etorrita. Hark egin digun gonbita gogo onez hartu baitugu. «Zatozte Niregana» esan digu. Eta gu etorri.

Igandez igande horrexegatik biltzen gara. Hark deiturik, beraren hitza eta dohaina jaso eta eskertu nahi ditugulako.

Eukaristia honek bihotz-berri gaitzala eta elkartu gaitzala estuago Jaunarekin eta geure artean. Sar gaitezen Jaunak eskaintzen digun atsedenean.

 

Eta, hasteko, aitor ditzagun geure bide okerrak. Jo dezagun usterik onenaz, ona den Jaunarengana, eta ospa dezagun maite gaituenaren errukia.

 

– Jesus Jauna, txiki eta xumeak maite dituzuna. Erruki, Jauna.

– Jesus Jauna, Aita ezagutarazi diguzuna. Kristo, erruki.

– Jesus Jauna, nekatu eta atsekabetuak arintzen dituzuna. Erruki, Jauna.

 

 

PREFAZIOA

Bihotza Jaunarengana jaso, eta ekin diezaiogun esker onezko otoitzari. Bere ontasunaren dohain guztiak eskertu diezazkiogun.

 

 

GURE AITA

Uste onez jotzen zuen Jesusek Aitarengana. Guk ere halaxe jo behar dugu, Jesusek irakatsi zigun otoitz bera esanez. Jesusekin bat egin, eta esan dezagun:

 

 

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEI MONIZIOAK

1 - Nor da Jesus gure ustez? Ez da Jaun zapaltzaile, beldurgarri, tranpan noiz harrapatuko zelatan bizi dena. Gero Jesusek ederki adieraziko digu ebanjelioan; baina orain, aspaldiko profezia bat irakurriko dugu, gero Jesusek esango diguna hobeto jasotzeko.

 

2 - Bigarren irakurgai hau bere onean josotzeko, jakinaren gainean hartu behar dugu, Paulok “haragia” dioenean, Jaunaren borondatearen kontra doazken gure grina eta joerak adierazten dituela. Paulok, guregan ari den Espirituaren eraginpean jarri nahi gaitu.

 

 

 

HERRI-OTOITZA

 

Seme-alaben uste onez, jo dezagun Aitarengana, eta otoitz egin dezagun Elizaren alde eta munduko premia guztien alde.

 

• Eliza Amaren alde:

Jainkoaren gizakiekiko maitasuna adieraz dezan zintzoki eta atergabe.

 

• Borondate oneko gizon-emakume guztien alde:

Berpiztuak erakuts diezaien, Jaunarengan bakarrik dagoela nahi duten bake eta atseden betea.

 

• Kotxe-gidari guztien alde:

denok erantzukizunez joka dezagun, geure burua eta besteena errespetatuz.

 

• Oporretara joan diren guztien alde:

Egiazko atsedena eta barne-poza aurki ditzaten dauden tokian.

 

• Gu guztion alde; gure gaixoen alde:

Ospaketa honetan atseden harturik, apaltasunez behartsuei atsedena eman diezaiegun.

 

Aita, zure maitasuna erakusteko bidali duzu zeure Semea gure artera. Entzun gure eskariak eta emaguzu barne-poza. Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.

 

 

 

 

HOMILIASenideok: horrela da Jesus, eta horrela ikusten ditu Jesusek Ebanjelioaren bideak. Jesusek adierazten duen Aitaren presentzia, presentzia arduratsua da, jende xumeaz kezkatzen den presentzia. Jesus ez dabil handikerietan, nabarmenkerietan. Ez. Bere eginkizuna eta misioa, jende xume eta txikiaren ondoan bizi ditu, haiei gertatzen zaien guztia bere arazotzat hartuz.

 

Jesusek bere Berri Ona hots egiten duenean, Israelgo agintari eta gizon erlijiosoek ez diote onartzen bere mezua. Jesusek mundua ikusteko daukan modu hori ez diote onartzen. Beste era bateko erreinua espero baitzuten. Handiagoa, indartsuagoa, eraginkorragoa. Ez zuten ulertzen eta ez zuten onartzen Jesusek adierazten zuen Erreinua.

 

Jende xumeak, bai, ordea! Jesusek esaten die Jainkoak gizon-emakumeak askatu nahi dituela, gaitzetik eta gizakiari kaltegarri zaion guztitik libre egin nahi dituela. Eta hori adierazteko gaixoak sendatzen ditu. Esaten die legearen ibilbide nahasi eta ulertezinak ez direla Jainkoaren askatasuna jasotzeko derrigorrezko bide. Legeak jende xumea nekaturik eta ezinean uzten zuen, arnasarik gabe itota. Jesusek beste era bateko uztarria eskaintzen die: ez da lege-sorta bat, giza-kapritxora eratutako lege-sorta bat. Esijentzia eta eskakizun handikoa den arren, erantzunkizun-sortzailea den arren, uztarria alegia, sentiduz eta bizipozez beteriko uztarria da. Maitasunak giza-bihotzean sortzen duen uztarria. Giza-bizitzari izanbide berriak eskaintzen dizkion uztarria.

 

Horregatik bedeinkatzen du Jesusek bere Aita. Bera ere bere Aitarekin xumetasun eta izaera libre honetan bizi da. Aita-Semeen harreman gozoan. Jesus horrela bizi da, eta horrela ikusten ditu Erreinuko bideak. Horrela ikusten du Aitaren bihotza. Izan ere, azken batean, Jesusen jokabide honek Aitaren bihotza eta izaera agertzen baitizkigu. Aita horrelakoa da. Beste nahasketa guztiak geuk sortu eta asmatu ditugu. Auskalo zergatik!

 

Horregatik lehenengo irakurgaiari sortzen zaion esklamazioa: "Poztu zaitez, Siongo alaba! Hor datorkizu zure erregea, zintzo eta garaile; apal. Honek hots egingo die bakea atzerriei". Erreinua bide hauetatik gertatzen da. Erregea apala da, indartsua den arren. Bihotzera mintzatzen da Erreinua. Ez da armaz eta indarrez ezartzen denetakoa. Maitasunaren mezu askatzailea daukagu begibistan, fededun adiskide! Erramu-eguneko errege apal hura ez datorkizu burura? Honelakoa da Erreinuaren estiloa. Gure pozerako, honelakoa da estiloa!

 

Hemendik ederki ulertzen da San Paulok bigarren irakurgaian esan diguna ere. Jesusen uztarria onartzeak, Aitaren Erreinua jasotzeak, gizon edo emakumea barrutik aldatzen eta berritzen du. Jainkoaren Espiritua edukitzea, Jesus berarekin batera Aitaren seme-alaba izatea da. Eta Espiritua bihurtu zaigu lege. Askatasun-lege eder horrek ez gaitu eramaten arinkeriara, edozein modutan bizitzera. Eta puntu hau, inoiz baino garrantzitsuagoa ikusten dut gaur. Legearen pisu astunetik askatu ginen, baina ez erantzukizuna galtzeko. Edo, zer?: beldurrak erantzukizun gehiago sortu behar al du, maitasunak baino? Ez, noski. Fededunok, maitatuak izan garen fededunok, ondo dakigu, benetako erantzukizuna, hainbesteraino maitatuak izatetik datorkigula. Espirituaren arabera bizitzea dugu askatasun. Maitasuna dugu askatasun.

 

Ederra, ez da?! Ederra eta geure barnean behin baino gehiagotan errepikatu behar genukeen hitza, hau! Gaurko mundua zaila da, gogorra askotan. Kostosoa fededun izan eta jokatzea! Hainbeste nahasketa eta konplikazio! Alde batetik, erretzeko arriskua, zaila delako. Bestetik, harrotzeko arriskua, handizaleak garelako! Eta iluntze askotan, geure burua nekatuta eta tentazioz betea aurkitzen dugu. Nola egiten ditugu gauzak? Nolako bideak maitatu ditugu? Akaso indarra erabili dugu. Akaso etsi egin dugu. Akaso zerbitu nahi ezaren tentazioak zapaldu gaitu, harrokeriaz. Eta zeure burua erorita sentitzen duzu. «Zatozte Niregana, nekatuok, lanpetuok. Eta nik arinduko zaituztet». Jesusengana joan eta itxaropena berreskuratu. Harengan atseden hartu. Bihotza gozatu. Jesusen bide apalen molde berritzailera itzuli berriro ere. Bihotz xumea berreskuratu. Eta segi aurrera. Erori gabe, etsi gabe.

 

San Agustinek bere gutun batean idazten zuen: «Atsedena maite dugu, baina atseden hori, Jainkoa maitatzean aurkitzen ez badugu, ez dugu atsedenik aurkituko». Ospatzera goazen misterio honen sarrera ederra izan daiteke esaldi hori: «Atsedena maite dugu, baina Jainkoa maitatzean aurkitzen ez badugu, ez dugu atsedenik aurkituko».

 

Igandean aurkitzen gara. Astegunaren neke eta eginbehar gogorretik, igandearen atsedenera etorriak gara, Jaunarengana. Gozatu eder askoa ematen digu Jesusen mezu askatzaileak. Zaude igandean, luze eta gozo, isilean, Jaunaren ondoan. Berak esan dizu atseden hartzeko. Gizakion legeak eta pixuak eta aginduak eta, ahaz itzazu. Goza ezazu Jesusen erreinu librea. Zabal bihotza. Tira zure bihotzeko muga estutuei. Eta zabaldu zabal. Hartu sakonenetik igandearen arnasa. Adiskidea, poztu ezazu zeure bihotz xume hori. Aita bedeinkatuak bere maitasunaren mezua ematen dio eta! Gero, bihotza arnasaz berriturik, itzul gaitezen eguneroko errinugintzara, jakinik, atseden ematen duenak indartzen gaituela mundu berria egiteko.

 

Ospa dezagun Eukaristia. Bedeinkazioz eta pozez. Hazi gaitezen maitasunaren neurrietara. Hazi gaitezen xumetasunaren neurri txiki bezain handietara. Ospa dezagun Jesusek eskaintzen digun zorion bikain eta paregabea.