Liturgi lagungarriak

A) APAIZAREN MONIZIOAK

AGURRA ETA SARRERA

Arreba eta anaiok, ongi etorriak denok. Jesus Jaunaren izenean elkartu gara hemen, Aitaren Seme maitearen izenean. Beraren grazia eta bakea zuekin!

Epifania festaburuaren jarraipena da gaurko jaia, Jesus askatzaile agertzen zaigu gaur ere. Jesusen Bataioan, Aitaren Seme maitearen agerpen berezia ikusi zuten lehen kristauek. Espirituz beterik Jesusek bere ageriko jardunari ekingo dio, Aitaren erreinu askatzailea hots eginez. 

Gure bataioa ere gogoratuko dugu, noski. Beraren bidez Jaunarekiko elkartasunera jaio baikinen.

Gaur, Bataioko ura gogora ekarriko dugu, uretan eman zitzaigun barkazioa eta salbamena ahogozatuz. Jo dezagun errrukizko uretara barkazio eske.

(Ura, ura! edo beste bataio-kanta bat)

Jainko ahalguztidunak garbi gaitzala gure bekatuetatik eta, ospakizun honen indarrez, eraman gaitzala bere erreinuko mahaira.

PREFAZIOA

Berri dezagun, anai-arrebok, Jainkoaren Seme maitearen oroigarria. Beraren urak biziberri gaitzala; beraren odolak argi egin diezagula gure bidean.

GURE AITA

Jesu Kristorengan Jainkoaren seme-alaba gara; horregatik, Espirituak eraginik, Aitari dei egiten diogu:

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

(Gaurko irakurgaiak: Is 55,1-11; 1Jn 5, 1-9; Mk 1, 7-11)

1 – Ura behar-beharrezkoa du gizakiak bere bizitzarako. Hori dela eta, lurra beratzen eta gure egarria asetzen duen ura, biziaren irudi izan da betidanik. Bizi berri eta hobea agintzen zaigu profetaren bidez.

2 – Uraren bataioan Espiritua agertu zen Jesusengan. Eta, Espiritu horrek eraginik, Jainkoaren maitasuna erakutsi zuen Jesusek, bere odola isurtzeraino. Horregatik dio San Joanek, Espiritua, ura eta odola direla Jesusen aitortza egiten dutenak.

HERRI-OTOITZA

Jesusekin bat egin dezagun, Bera baitugu gizakion egia, bidea eta bizia, eta otoitz egiogun zeruko Aitari.

•  Kristauok senti dezagun beti, gure onerako gizon egin zen Jesusen jarraitzaile izatearen poza.

•  Munduko herri guztietan, pertsona errespetatua eta bere duintasunean zerbitzatua izan dadin.

•  Ilunpetan, bakardadean, kartzelan, erietxean, itxaropenik gabe bizi direnek, bidean aurrera egiteko behar duten argia aurki dezaten.

•  Beren bataioa ahaztuta edo albora utzita daukaten kristauek, beren izaeraren handitasuna berraurki dezaten.

•  Guk guztiok, geure bataioa berriturik eta Espirituaz beterik, lagun hurkoak zerbitza ditzagun, beraien zerbitzura biziz.

Entzun, Aita ona, gure otoitza, eta bete ezazu argiz eta biziz gizon-emakume guztien bizitza. Jesu Kristo zure Seme eta gure Jaunaren bitartez.

HOMILIA

Senide maiteok, bere xumean, benetan txokagarria da gaurko koadroa: Jesus bataiatua. Gizakion bekatuen ur zikinetan sartu eta Jesusek ur garbien garrasia jotzen du: askatasunezko uren eskaintza jarri digu eskuerara. Eta uretan fedea jaso duenak eskerrak eman diezazkioke zeruko Aitari, horrek garaipena ere jaso baitu. 

Bai, adiskidea, harrigarria da koadroa. Ez da normala Markos ebanjelariak kontatu diguna: «Egun haietan, Galileako Nazaretetik etorri zen Jesus, eta Joanek Jordanen bataiatu zuen». Zergatik ez den normala? Zeruko ahotsak esan ez du ba, bataiatzen den hori Jainko Aitaren Semea dela, haren maitea dela? Eta nola daiteke Aitaren Seme garbia, bekaturik gabea aitortzen duguna, beste edozein bezala bekatuzko uretan bataiatzea? Zer gertatzen da, orduan? Gertatzen dena da, Jainkoak gure giza zorian parte hartu nahi izan duela, ez azaleko partehartzez, bekatuzko partehartzez baizik. Berak ez du egin bekaturik, baina gure bekatuak bere gain hartu ditu, eta gu bezalaxe bekatuzko zoriaren bideetan sartzen da. Belenen Jainko eta gizon aitortu dugunak, hain gizaki eginez erakusten du zenbateraino den Jainko. Ikusgarria ez ezik ikaragarria!

Eta zer gertatu da? Jesusek ukitu dituen gure urak askatasunezko ur bihurtu direla. Ordurarte bekatuzko ur kutsatu zirenak askatasunezko ur bihurtu dira. Gure ur zikinen barnean honako oihu hau entzun da: «Egarri zareten guztiok, zatozte uretara; dirurik ez duzuenok ere bai; zatozte, erori garia eta jan ordaindu gabe, ardoa eta esnea hutsean». Horra zer gertatu den: uretan Jainkoaren eta gizakiaren batasuna gertatu da, eta Jainkoak gure urak garbitu eta salbamen-ur, askatasun-ur bihurtu dizkigula. Eta orain arte zorigaitzaren urak zirenak, orain zorionaren ur bihurtu zaizkigu. Eta orain geure zoria edan dezakegu, pozik edan ere. Orain arte lotura zitzaiguna, orain askatasun baitzaigu. Ez al da ederra? Bai, alajaina! Ederra!

Eta ezkon uretan, maitasunaren topaketa gertatu da. Doan eman zaigu maitasuna. Jainkoak maite gaitu, Jainkoa maite dugu. Eta beldurra kendu zaigu bihotzetik. Ez gara biziezinaren zordun, ez gara beldurraren zordun, ez gara morrontzarako ezeren zordun. Garaileak gara, libreak gara. Askatasunerako zordun gara, uretan askatu gaituenaren zordun. Eta dena merezi gabe eta debalde. Merezi gabe eta debalde!

Honek guztiak zer esaten dizu, adiskidea? Aurrena, dei bat entzun behar zenukeela iruditzen zait niri: zure uretan sartu nahi duenari sartzen uzteko deia entzun behar zenioke. Zure uretan sartu nahi du. Zure uretan izan nahi du bataiatua. Zure zoria bere gain hartu nahi du. Urak zikinak dauzkazula? Garbiak edukiko bazenitu ez zeukan sartu beharrik! Zoria zikina eta kutsatua daukazulako sartu nahi du zurean. Sinets iezadazu: zure ur galdu horietan ere entzun daiteke, entzun dezakezu, askatasunaren oihua: «Egarri dena, zatoz». Zure ur horiek edateko ur bihur daitezke. Zeure historiarekin adiskidetu zaitezke. Zeure barruarekin baketu zaitezke. Zeure uretan maitasuna aurki dezakezu.

Esaten ari naizen honek ez al dizu zure bataioa gogorarazten? Egun batean, txiki-txikitan, bataioko uren ukitu askatzailea jaso zenuen. Eta horrek ez zuen esan nahi eliztar egin zinena bakarrik. Baizik, aurren-aurrena, askatasunaren seme edo alaba egin zinela esan nahi zuen! Eta hemen galdera bat egiten utzi behar didazu, atrebentzia ez bada: Bataio hura zeuretu al duzu? Bataioa maite al duzu? Jainkoak zure zoria bere zori bihurtzea estimatzen al duzu? Edota zeuk eraman nahi al duzu, bere horretan, zeure zori zauritua? Zeure eguneroko bizitzaren ur azpitik etortzen al zaizu bihotzeko belarrietaraino, honako dei hau: «Zatoz uretara»? Edota, Isaiasek esan digun bezala, asetzen ez dutenetan gastatzen ote dituzu zeure poza eta zeure esperantza eta zeure bizia? Asetzen ez dutenetan? Ez zaidazu baietzik esan!

Ba, adizu!, Jesus bataiatu zenetik bestela dira gauzak. Maitasunaren bila ez daukazu urrutira joan beharrik. Zeure barneko uretan, zeure zorian, zeure historian, daukazu maitasuna. Hortxe elkartu baitira gizakia eta Jainkoa. Hortxe gertatu da Elkargoa, Elkartasuna!

Eguberriko misterioa burutzen duen Eukaristia ospatzera goaz, Gaur bukatzen da Eguberri! Eta eman zaigun notizia ez da edonolakoa! Jainkoak maite zaitu, maite nau! Nire bizitza sendatu dit barru-barrutik. Ez daukazu urruti edertasuna! Oraintxe ospatzera goazen Eukaristiak ere gure Bataioaren sustraietara garamatza. Maitasunaren uretara! Jan dezagun eta edan maitasuna debalde! Eman ere, debalde eman zaigu eta!