Liturgi lagungarriak

A) APAIZAREN MONIZIOAK

AGURRA ETA SARRERA

Jesu Kristo gure Jaunaren grazia, Jainko Aitaren maitasuna eta Espiritu Santuaren batasuna, izan bitez zuekin! 

Amaitua dugu Pazko-garai osoa, gaur zortzi ospatutako Mendekoste egun handiarekin. Jainko Jaunaren neurrigabeko maitasuna gozatuz jarraitzen dugu gaur ere, Hirutasun Santuaren misterioan murgildurik. Iganderoko misterioaren bihotza dugu Hirutasun maitasunezkoaren mami eta muina. 

Alabantza posturan jarri gaitezen, Jainko Aitaren bihotz ona goraipatzeko, Jesu Kristorengan demaigun bizi berria eskertzeko prest, eta bat senti gaitezen Espirituaren arnasa berritan.

Isilunetxo bat hartu eta pranta gaitezen Jaunaren aurrez aurre, eta eska dezagun errukia eta barkazioa. (Isilunea)

- Jesus Jauna, Aitaren maitasun betea, ERRUKI, JAUNA.

- Jesus Jauna, guretzako egia bakarra, KRISTO, ERRUKI.

- Jesus Jauna, gure bizi berria, ERRUKI, JAUNA.

PREFAZIOA

Gure Eukaristi otoitza beti eskerrak emateko da, Jesu Kristoren heriotz-piztueren oroigarri egina, eta Espiritu Santuarentzako eskari zehatza. Bihotza estutu gabe, bat egin dezagun esker onezko otoitz miresgarri honetan. 

GURE AITA

Jesu Kristok erakutsia gogoan, eta Espirituaz beterik, eska diezaiogun Aitari...

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1) Israel herrian, aspalditik, bertako jakintsuek Jaunaren eginari eta emanari igerri zioten: Jakinduria omen zuen Jaunak bere aldamenean, horrenbestekoak sortzeko eta egiteko. Pertsonatzat jo zuten jakinduria. Guk, iada, Jakinduria hori Jesukristoren iruditzat hartzen dugu. Begira nola aurkezten digun Testamentu Zaharreko liburuak.

2) Itun Zaharrean iruditan eman zitzaiguna, begira zeinen dotore aldarrikatzen digun Paulok. Hara hemen salbazioaren kantika.

JAINKO-HERRIAREN OTOITZA

Senideok: Espirituak eraginda eta Jesu Kristorekin bat eginik, aurkez diezaiogun Jainko Aitari gure otoitz ustetsua. 

• Eliza babes-leku eta kontsolamendu izan dadin gure munduko zokoratu guztientzat. 

• Gerran eta bizi-ezinean larri dabiltzan herri eta pertsonek benetako duintasunaren bideak aurki ditzaten.

• Kristau erasotuek Jainkoaren indarra senti dezaten eta Berri OInaren lanari eutsi diezaioten.

• Kontenplazio-biziera bizi duten monja eta monjeek, beren otoitz-ariketaz, Elizaren biziera zaila bultza dezaten, etsi gabe. 

• Jainkoaren errukia ezagutzeko poza izan dugunok geue inguruan zabal dezagun Jainko onaren aukera paregabea. 

Aita onginahiez betea, zure maitasunez zeure Semea eman zeniguna, jaso gure eskariak eta Espiritu Santuak zure poza sentieraz diezagula. Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez. 

HOMILIA

Pazko-festak buruturik eta Urtean zeharreko igandeen martxa hastean, Hirutasun guztiz Santuaren festaburua ematen digu Elizak. Eta pozarren ari gara festaburu hau ospatzen hemen elkarturik. Esan dezakegu, Pazko-jaiak ospatzean, Jesu Kristoren misterio osoa ospatua gelditu zaigula: mundura etorri zitzaigun, Salbatzaile agertuz; Aitaren maitasuna erakutsi zigun, hitzez eta batez ere bere burua gure alde emanez. Eta Aitaren maitasunaren garaipena ikusi eta gozatu dugu Piztuera eta Aitaren eskuinaldera igotzea ospatu dugunean. Aitaren maitasunaren agerpena izan da Jesusen misterioa.

Gaurko festaburuak, berriz, badirudi Jesu Kristorengan agertu zaigun maitasunezko gertaera hori bere osoan bildu eta eskaini nahi digula. Jesu Kristoren mundura etortzean, heriotze eta Piztueran ezagutu dugun Jainkoa nolakoa izan da? Zer Jainko-mota sinesten dugu guk? Nolakoa da gure biziaren iturburu eta helburu aitortzen dugun Jainkoa? Zer Jainko eman digu Jesusek ezagutzera? Eta, esaldi batean bildu behar bagenu, hauxe esango genuke: Jainkoaren edertasuna ospatzen dugula gaur. Eder eta maitagarri agertu zaigun Jainkoaren festa dugula gaurkoa.

Nor da Jainko Aita? Dena eder eta dena gure onerako egin duen Jainkoa! Lehenengo irakurgaia ez dugu berriz irakurriko, baina Jainkoak dena bere menpean hartu du. Eta Jainko horrek «gizakiekin zituen bere atseginak». Jainko Aita guregana etorri da Jesusengan. Gertuko egin zaigu. Hobeto esanda: Aita egin zaigu. Jainkoak gaitza eta heriotza desegin ditu Jesusengan, guri salbaziozko mundu berria eskaini nahiz.  Jainko Aitak, Jesusen bidez, berekin baketu gaitu. Eta betiko biziaren itxaropen zoriontsua eman digu.

Nor da Jainko Semea? Aitak bidalia, guregana etorri eta Aitaren maitasunaren neurririk eza erakutsi diguna. Gure gaitza beregan hartu eta gure ordez heriotzaren ur kaltegarriak hondoraino edan dituena. Beregan Aitaren eskuinaldeko salbaziozko aintzatara jaso gaituena. Jainkoa Aita dugula erakutsiz bere anai-arreba egin gaituen Jainko Seme gertukoa. Munduaren azkeneraino gurekin, Elizarekin biziko dela agindu ziguna. Jesus Jainkoa, Elizaren maitea!

Nor da Jainko Espiritua? Jesusek azaldu digun Aitaren maitasunaren edertasuna atergabe gure bihotzetan aletzen duen indar biziemalea. Egunero eta unero, Jainkoaren erreinuko arnasa berrira altxatzen eta esnatzen gaituen barneko argia. Eliza, mundu behetik Erreinuko gainera jasotzen duen ahalmen erakargarria. Elizaren goi-biziera eragiten duen Jainkozko indarra. Espiritua, Elizaren bihotza, gure fedearen eragilea, gure maitasunaren sua.

Eta Jainko Aita, Jainko Semea eta Jainko Espiritua horrelakoak izanik, zer edo nor gara gu, Jainko horrengan sinesten dugunok? Zer-nolako duintasuna eta goitasuna eman zaigu guri, Jainko hori ezagutzera eman zaigunean? Salmo-kantarekin galde genezake guk ere: «Zer da gizakia, Zu hartaz oroi zaitezen? Edo-ta giza-semea, Zu hartaz axola zaitezen?». «Ospez eta aintzaz koroatu duzu. Zure esku-lan guztien buru ipini duzu, guztia oinperatu diozu». Hauxe dugu gure edertasun, hauxe gure nagusitasun! 

Honetatik galdera larri bat behintzat sortzen da. Zer gertatzen zaio gaurko gizon-emakumeari Jainkoa baztertzeko, Jainkoa zapuzteko? Edo, onenean, beste hau galdetu beharko genuke: zer-nolako Jainkoa azaldu dugu fededunok, gaurko gizakiak Jainko hori arbuiagarri ikus dezan? Galdera larria! Zenbaitek Jainkoarengan gizon-emakumeon etsaia sumatzen du. Zenbaitek Jainkoagan sinesteari ez dio inolako etekinik ikusten. Zenbaitentzat igoal-igoal bizitzen da sinetsi edo ez sinetsi. Eta horretatik galdetzen dugu: ez al dugu askotan Jainko gogorra, epailea, azaldu? Ez al dugu askotan Jainkoa, lege eta betebehar huts bihurtu? Ez al dugu askotan Jainkoa, gizon-emakumeon askatzaile azaldu ordez, gizon-emakumea lotzen duen soka lodi bezala azaldu? Hortxe legoke, beharbada, gakoa!

Gaur, halere, aitorpen pozgarria egin nahi dugu fededunok: sinesten dugu Jainkoagan! Sinesten dugu haren maitasunean! Maite dugu Jainkoa! Sinesten dugu gure gizatasunari zabalera eta buelo berria ematen diola Jesusen Jainkoak! Maite dugu, nonahi eta noiznahi gaitzaren eta heriotzaren tristuratik askatu eta askatzen gaituen Jainkoa! Ez gaude Jainko hau merke-merke saltzeko! Maitatu gaituen Jainkoa maite dugu. Baina, aitorpen hau egitearekin ez litzateke nahikoa izango: eguneroko bizieraz erakutsi beharko dugu Jainkoagan sinesten dugula eta hura maite dugula. Libreak izanez, lagun hurkoak libre eginez, pobre azalduz eta pobreak askatuz, baldintza gabeko zerbitzu pozgarriaz, gizarte zuzenago baten oinarriak bilatuz, gure gizarteko ahulenen alde jokatuz... erakutsiko dugu Jainko askatzailea dela guk sinesten eta maite dugun Jainkoa. 

Ederra da gure Jainkoa! Ederra da Jesusengan, merezi gabe, ezagutzera eman zaigun Jainkoa! Esan dezakegu, onenaren eskuetan bizi garela! Eta, hori horrela izanik, sinesmen hori eta maitasun hori sakontzen, gaurkotzen eta ederragotzen, inolaz ahal dugun saiorik saiatuena egin behar dugu! 

Goazen Eukaristia ospatzera. Hauxe da, Jainkoa ezagutzeko biderik egokienetakoa! Jesus  jateko eman digun Jainkoarekin topo egin dezagun ospaketa festatsu eta fedezko honetan. Eta, aurrena, Jainko honengan sinesten dugula aitor dezagun «Sinesten dut» kantatuz!