Liturgi lagungarriak

A) APAIZAREN MONIZIOAK

AGURRA ETA SARRERA
Jesu Kristo gure Jaunaren grazia eta bakea beti zuekin!

Beste igande bat, eta Jaunak biltzen gaitu gaur ere munduko kristau guztiekin batera bere mahaiaren jiran.
Eta mahaiaren jiran, Jesusen bidea ikasi eta geuretu nahi dugu, beraren bidetik Erreinuko mahai betera iritsi nahi baitugu. Jesus bera izango dugu bidearen erakusle. Goazkion ondoren.
Jesusi utz diezaiogun gure batzarre honen buru eta gidari izaten.

Aitor dezagun gure burua barkazio-beharrean daukagula, eta eska dezagun Jaunaren erruki askatzailea gure barruarentzat.

– Jesus Jauna, gure ezinean itxaropen-hitza zaituguna. Erruki, Jauna.
– Jesus Jauna, zeure bide zuzenetik eramaten gaituzuna. Kristo, erruki.
– Jesus Jauna, erreinu zabalera sartzeko ate estua. Erruki, Jauna.

PREFAZIOA
Aurrean ditugun ogi eta ardo hauek, gari-ale askoz eta mahats-ale ugariz eginak ditugu. Halaxe gu ere: etxe askotatik bilduak hemen, Jesu Kristoren gorputz bakarra osatzen dugu denok Espirituaren indarrez. Jainko Aita denon artean alabantzaz eta esker onez gora ahal dezagula.


GURE AITA
Eukaristi otoitzaren ondoren eta jaunartu aurretik, eska dezagun gizon- emakume guztientzako biziaren ogia.




B) IRAKURGAIEN MONZIOAK
1. Israel herria Babiloniako erbestealditik herriratu zenean eta herria berreraikitzeko zailtasun ikaragarriak bizi zituelarik, Isaias profetak pozezko iragarpena egiten dio. Begiak ireki eta mugaz haruntz begiratu behar dute.
2. Hebertarrei egindako gutunak esna bizitzeko deia egiten digu, aurrera egin behar dugu,  gure fedeari lo hartzen utzi behar.


HERRI-OTOITZA
Otoitz dagiogun zeruko Aitari. Gogoan izan ditzagun geure beharrak, eta Elizarenak eta mundukoak ere bai.


•    Aita Santuaren alde eta Elizaren gidaritzan diharduten guztien alde:
    Jesusen Berri Onez fededunak adoretu ditzaten.

•    Eliza ezberdinetan banatuak gauden kristauon alde:
    Jesu Kristo Artzain onaren babesean artalde bakarra izatera irits gaitezen.

•    Gure herriaren alde; munduko herrien alde; Siria eta Egiptoren alde:
    tolerantzian eta bata bestearen errespetuan bizitzen ikas dezagun.

*    Beharraren, gaixoaldiaren edo gosearen morrontzan bizi diren herri pobreen alde; ezbeharrak eta eraso gaiztoek saminduta bizi direnen alde:
    injustizaren sustraiak atera ditzagun, guztien duintasuna bilatuz.

*    Igandeko Eukaristia ospatzen ari garen guztion alde:
    Jesus berpiztuak gure bihotzak berritu eta poztu ditzan.

Entzun, Aita, zure familiaren eskariok, eta emaguzu, fedez eskatu dizuguna. Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.



HOMILIA
Bidea! Bidea da fededunaren bizia zehazten eta markatzen duena. Beste guztiek, otoitzek eta ohiturek eta, Jesusen bidea jarraitzearen faltan, ez dute fededunaren izate-maila adierazten. Eliza, daraman bideak definitzen du.

Baina, zein da bide hori? Zer bidez ari gara? Jesusen bideaz, noski. Eta Jesusen bidea zein den jakiteko, gaurko Ebanjelio-zatiaren hasierak, berriro gogorarazi digu, badaezpada ere, ahaz ez dezagun. Jesus «Jerusalema bidean» dihoa. Eta Jerusalema igotzeak, Jesusentzat Aitaren borondatea gurutzean burutzea esan nahi du. Han hil egingo dute! Gure bidea, bide horixe berbera da, Aitaren borondatea azkeneraino burutzea. Eta borondate horixe adierazi nahi izan digu Jesusek, ate estutik sartzera gonbidatu gaituenean. Izan ere, Aitaren borondatearen bidea ez baitoa errazkeriatik, ez doa erosokeriatik..., horregatik da ate estua!

Jesusek garbi utzi du, hortik aurrerakoa ez dela kontu segurua. «Guk zurekin jan eta edan izan dugu, eta zuk gure enparantzetan irakatsi izan duzu». «Ez dakit nor zareten». Hitz hauek gogorrak gerta dakizkiguke, baina gure fede-bizierak non eta zertan oinarritu behar duen ikasi besterik ez daukagu. Ordu bete hartan, Jaunaren aurrean, ez digute beste etiketa eta tituluek balioko. Jaunaren bidea jarraitu baldin badugu, bide huraxe izango dugu zorion. Ez dugu, gainera, ahaztu behar, gizon-emakume guztiak izan direla Jesusen bide hau egitera deituak. Ez bakar batzuk. Ez zintzo batzuk. Ez honako hau eta beste hori bakarrik... Denak. Jaunak, gizon-emakume guztiak deitu nahi izan ditu bere dohainaren mahai oparora. Eta dei horren baldintza, bat bakarra da, Jesusen bidea onartzea. Hortik aurrerako baldintzak geuk asmatuak dira, eta, beraz, ez dute pertsonaren jokalegea bere onean neurtzen.

Horregatik, adiskide, zein ederrak diren lehenengo irakurgaiko agintzari zabal eta bihotz-handiko horiek. A zer unibertsalismoa eta a zer zabaltasuna darien esaldi horiei. «Banatorkizue herri eta hizkuntza guztiak biltzera; etorriko dira, eta ikusiko dute nere aintza». «Atzerri guztietatik ekarriak izango dira zuen senide guztiak Jerusalengo nere mendi santura». Esaldi hauek guztiek zerikusi gutxi dute gure ikuspegi estu eta klasifikatzaileekin! Mezakide lagun: inoiz jarri al zara pentsatzen susto dezenteak hartu behar ditugula Egun Handian? Halako eta halako zera zela pentsatzen genuen eta... Beste halako honela edo hala zebilela esaten zuten eta... Bai: Beste fededun askoz gain, «sortaldetik eta sartaldetik, ifar-aldetik eta hego-aldetik etorriko dira eta Jaunaren Erreinuko mahaian jarriko». Eta guk uste genituen azkenengo asko ea lehenengo gertatzen diren!

Dena den, entzule adiskide, hemen amenazu bat sumatzea ez da aski, hori ere kontuan hartzekoa da baina! Amenazu guztien gainetik, Jainkoaren Hitzari sekulako promesa dario, eta hori da onena. Betiko biziaren promesa! Askatasunaren promesa! Jaunaren mahaian biltzeko promesa zoragarria! Eta Jaunak denok bere bihotzaren ontasunera elkartu nahi gaitu. Eta horretarako bidea, badakigu dagoeneko. Jesusekin batera Aitaren borondatearen gailurrera igo nahi dugu. Eta gailur horretan zerbitzua eta maitasuna gailentzen dira. Bizia ematerainoko zerbitzua eta maitasuna bizi izan zituen Jesusek, eta hortxe daukagu hark jarri zigun marka. Gure apaltasunean eta ezerezean, baina bide berbera dugu eginkizun!

Zaila dela? Gogorra? Ezinezkoa? Beti sufritzen bizi behar ote dugu ba?! Ez da sufritzearen kontua! Baina, Jesusen bidetik sufritzen da, bai! Hebertarrei eginiko epistolak ederki asko argitzen du fededunaren sufrimendua. Besteen zerbitzuak eta besteei laguntzeak, batez ere beste horiek pobreak eta ezinduak direnean, gogorra ematen du eta halaxe da izan ere. Baina, gero, fruitu baketsua ekartzen du. Eta horrek balio du! Hori da Aitaren borondatearen bidea. Hori da eskatzen zaiguna. Askoz erosoagoa da, zer esanik ez!, otoitz batzuk egitea, betidanik fededun garela esatea, gure ohiturak oso txukunak direla agertzea... Baina...

Adiskidea, gaurko munduak bakarkeriara edo bakoitzak berea konpontzera eraman nahi gaitu. Bakoitzak ahal duen etekin gehien atera diezaiola bizitzari eta kitto! Guk ez dugu, ordea, bizimodu eta jokamolde hori onartzen! Guk, zaila izan edo erraza gertatu, Jaunaren bidea onartu eta adierazi nahi dugu. «Zoazte mundu guztira, eta hots egin Berri Ona». Horixe dugu eginkizun, horixe jaso dugun deia!

Nik ez dakit, fededun, zure ate estuak zer itxura duen: akaso sufrimendua, akaso gaixoaldia, akaso ohea, akaso ezbeharren bat, akaso gertukoren baten heriotza, akaso bakardadea, akaso baztertua izatea, akaso zure izen ona zikindu dizute, akaso zenbait zeure kontra daukazu... Gauza bat dakit jakin! Ate estu horietan zehar, Jaunaren borondatea besarkatzen baduzu, ez zaizkizula ate horiek ate itxiak gertatuko. Izango duzula bizia. Izango duzula, Jesusek bezalaxe, piztueraren poza eta edertasuna! Askotan horma pasaezineko gertatzen zaigun gaitza, aurrera egiteko bide bihurtzea da kontua! Jesusek bezalaxe, zuk ere bihotz sendoa behar duzu, aurrera egiten dakien bihotz tinkoa!

Goazen elkarrekin Eukaristiara! Beretzat izpirik gorde gabe, erabat emana bizi den horrekin bat egin dezagun. Eta ikusiko duzu: hark Jerusalema igotzen erakutsiko dizu. Eta mundu honetan azkena izatea tokatu baldin bazaizu ere, ez zaitu gurutze-bideak azken tokian utziko. Dena eman zuenaren maitasunak, eraman gaitzala dena emanik bizitzera!