A) APAIZAREN MONIZIOAK

AGURRA ETA SARRERA

Jesu Kristo gure Jaunaren grazia, eta Jainko Aitaren maitasuna, eta Espiritu Santuaren batasuna, izan bedi zuekin. 

Apostoluen gainera Espiritu Santua etortzearekin burutu eta bukatu genuen joan zen igandean Pazkoaldia. Gaur, urtean zeharreko igandeen ibil-martxari ekin aurretik, Hirutasun guztiz Santuari begiratzen diogu: maite gaituen Aitari, gurekin bidean doan Semeari, eta betetasunean bizitzera eragiten digun Espirituari. 

Erlijioso/erlijiosa kontenplarien egun honetan, beraien alde otoitz egiteaz ba-tera, jar gaitezen kontenplazio-senez eta goza dezagun, daukagun Jainkoa edu-kitzea eta Berarekin bat egitea.

Hasteko jar dezagun geure burua gure Jainkoaren eskuetan eta sinets dezagun haren  maitasunean. Aitor diezaiogun bekatari garela (Isilunea).

– Jesus Jauna, Aitaren maitasuna erakutsi diguzuna, erruki, Jauna.

– Jesus Jauna, gure bidean gure anaia zaituguna, Kristo, erruki.

– Jesus Jauna, Elizari Espirituaren arnasa txertatzen diozuna, erruki, Jauna.

SINESTEN DUT

Aitor dezagun gure sinesmena, Aitarengan, Semearengan eta Espiritu Santuarengan dugun sinesmena.

PREFAZIOA

Hastera goazen Eukaristi otoitz nagusia esker onezko otoitza da, Aitari, Jesu Kristoren bitartez, Espirituak eraginda egiten diogun esker onezko otoitza. Jainkoarekin elkartzen gaituen mesterioan gaude.

GURE AITA

Espirituak, Jesu Kristorekin bat eginda, Aitari otoitz egiten dio gure barnetik. Horregatik ausartzen gara esaten: ...

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1. Moisesek hitz egingo digu lehenengo irakurgaian, eta guk sinesten dugun Jainkoaz hitz egin ere: hurbileko Jainkoa da, bere herriaz kezkatzen dena, morrontzatik askatzen duen Jainkoa. Guk Jesu Kristorengan ezagutu dugun Jainkoa.
2. Lehen esan zaigun Jainkoaren hurbiltasuna begira nolakoa egin den: Jesu Kristo eta Espiritu Santuaren bidez hurbilagotu zaigu orain Jainkoa.

HERRI-OTOITZA

Senideok: Jainkoak bere seme-alaba egin gaituela jakinik, inolako bel-durrik gabe beraz, usterik onenaz otoitz berean bat egin dezagun.

* Munduko alde guztietan zabaldurik bizi den Eliza osoaren alde; kristau-elkarte guztien alde, zahar edo berri, handi edo txiki…

* Egun hauetan lehenengo aldiz jaunartzen duten haurren alde; sendotza hartzen duten gazteen alde; ezkontzen diren bikoteen alde; gaixoen igurtzia hartzen duten gaixoen alde…

* Kontenplazioan bizi diren monastegien alde; eta otoitzean, lanean eta Jainkoaren gorespenetan bizi diren moja eta monjeen alde…

* Gerran eta sesioan bizi diren herrien alde, gure Euskal Herriaren alde: Jainko Aitaren seme-alaba bezala bakean elkartu gaitezen.

* Mundu honetako beren aita edo ama galdu duten haurren alde; zeruko beren Aita eta Ama ezagutu gabe bizi direnen alde.

Entzun, gure Aita eta Ama zaren Jainkoa, hainbeste maite duzun herriaren otoitzak. Emaiozu, zure seme-alaba bezala bizitzeko behar duen guztia. Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.

HOMILIA

Pazko-festak buruturik eta Urtean zeharreko igandeen martxa hasterakoan, Hirutasun guztiz Santuaren festaburua ematen digu Elizak. Eta pozarren ari gara festaburu hau ospatzen elkarturik. Esan dezakegu, Pazko-jaiak ospatzerakoan, Jesu Kristoren misterio guztia ospatua gelditu zaigula: mundura etorri zitzaigun, Salbatzaile agertuz, Aitaren maitasuna erakutsi zigun, hitzez bai, baina batez ere bere burua gure alde emanez. Eta Aitaren maitasunaren garaipena ikusi eta gozatu dugu Piztuera eta Aitaren eskuinaldera igotzea ospatu dugunean. Aitaren maitasunaren agerpena izan da Jesusen misterioa.

Gaurko festaburuak, berriz, badirudi Jesu Kristorengan agertu zaigun maitasunezko gertaera hori bildu eta eskaini nahi digula. Jesu Kristoren gizon egitean, heriotzean eta Piztueran ezagutu dugun Jainkoa nolakoa izan da? Zer jainko-mota sinesten dugu guk? Nolakoa da gure bizitzaren iturburu eta helburu aitortzen dugun Jainkoa? Zer Jainko eman digu Jesusek ezagutzera? Eta esaldi batean bildu behar banu, hauxe esango nuke: Jainkoaren edertasuna ospatzen dugula gaur. Eder eta maitagarri agertu zaigun Jainkoaren festa dugula gaurkoa.

Nor da Jainko Aita? Dena eder eta dena gure onerako egin duen Jainkoa! Lehenengo irakurgaia ez dugu berriz irakurriko, baina Jainkoa guregana hurbildu zaigu, pentsa ezin zitekeen moduan. Eta Jainko horrek bere jauntasuna erakutsi digu dizdiz. Jainko Aita guregana etorri da Jesusengan. Gertuko egin zaigu. Hobeto: Aita egin zaigu. Jainkoak gaitza eta heriotza desegin ditu Jesusengan, guri salbaziozko mundu berria eskaini nahiz.  Jainko Aitak, Jesusen bidez, berekin baketu gaitu. Eta betiko biziaren itxaropen zoriontsua eman digu.

Nor da Jainko Semea? Aitak bidalia, guregana etorri eta Aitaren maitasunaren neurririk eza erakutsi diguna. Gure gaitza beregan hartu eta gure ordez heriotzaren ur kaltegarriak hondoraino edan dituena. Beregan Aitaren eskuinaldeko salbaziozko aintzatara jaso gaituena. Jainkoa Aita dugula erakutsiz bere anai-arreba egin gaituen Jainko Seme gertukoa. Munduaren azkeneraino gurekin, Elizarekin biziko dela agindu ziguna. Jesus Jainkoa, Elizaren maitea!

Nor da Jainko Espiritua? Jesusek azaldu digun Aitaren maitasunaren edertasuna atergabe gure bihotzetan aletzen duen indar biziemailea. Egunero eta unero, Jainkoaren erreinuko arnasa berrira altxatzen eta esnatzen gaituen barneko argia. Eliza, mundu behetik Erreinuko gainera jasotzen duen ahalmen erakargarria. Elizaren goi-biziera eragiten duen jainkozko indarra. Espiritua, Elizaren bihotza, gure fedearen eragilea, gure maitasunaren sua.

Eta, adiskideok, Jainko Aita, Jainko Semea eta Jainko Espiritua horrelakoak izanik, zer edo nor gara gu, Jainko horrengan sinesten dugunok? Zer-nolako duintasuna eta goitasuna eman zaigu guri, Jainko hori ezagutzera eman zaigunean? «Ez dugu morrontza-espiritua hartu beldurrean erortzeko, seme-alabatzaren espiritua baizik, Jainkoari ‘Aita’ esanarazten diguna». «Jaikoaren seme-alaba gara». Hauxe dugu gure edertasun, hauxe gure nagusitasun! 

Honetatik galdera larri bat behintzat sortzen zait niri. Zer gertatzen zaio gaurko gizon-emakumeari Jainkoa gorrotatzeko edo, gutxienik, Jainkoa zapuzteko? Edo, onenean, beste hau galdetu beharko genuke: Zer-nolako Jainkoa azaldu dugu fededunok, gaurko gizakiak Jainko hori arbuiagarri ikus dezan? Galdera larria! Zenbaitek Jainkoarengan gizon-emakumeon etsaia sumatzen du. Zenbaitek Jainkoagan sinesteari ez dio inolako etekinik ikusten. Zenbaitentzat igual-igual bizitzen da sinestu edo ez sinestu. Eta, horretatik, galdetzen dut: ez al dugu askotan Jainko gogorra, epailea, azaldu? Ez al dugu askotan Jainkoa, lege eta betebehar huts bihurtu? Ez al dugu askotan Jainkoa, gizon-emakumeon askatzaile azaldu ordez, gizon-emakumea lotzen duen soka lodi bezala azaldu? Hortxe legoke, nik uste, gakoa!

Gaur, hala ere, aitorpen pozgarria egin nahi dugu fededunok: sinesten dugu Jainkoarengan! Sinesten dugu haren maitasunean! Maite dugu Jainkoa! Sinesten dugu gure gizatasunari zabalero eta buelo berria ematen diola Jesusen Jainkoak! Maite dugu, nonahi eta noiznahi gaitzaren eta heriotzaren tristuratik askatu eta askatzen gaituen Jainkoa! Ez gaude, Jainko hau merke-merke saltzeko! Maitatu gaituen Jainkoa maite dugu. Baina, aitorpen hau egitearekin ez litzateke nahikoa izango: eguneroko bizieraz erakutsi beharko dugu Jainkoagan sinesten dugula eta hura maite dugula. Libreak izanez, lagun hurkoak libre eginez, pobre azalduz eta pobreak askatuz, baldintza gabeko zerbitzu pozgarriaz, gizarte zuzenago baten oinarriak bilatuz, gure gizarteko ahulenen alde jokatuz... erakutsiko dugu Jainko askatzailea dela guk sinesten eta maite duguna. 

Kristau senideok: Ederra da gure Jainkoa! Ederra da Jesusengan, merezi gabe, ezagutzera eman zaigun Jainkoa! Esan dezakegu, onenaren eskuetan bizi garela! Eta, hori horrela izanik, sinesmen hori eta maitasun hori sakontzen, gaurkotzen eta ederragotzen, inolaz ahal dugun saiorik saiatuena egin behar dugu! Gaur kontenplazioari emanak bizi diren gizon eta emakumeei laguntzeko eguna dugu. Eta ez ditugu ahaztuta utziko ofiziorik ederrena bizi duten hauek. Ederki egiten dute Jainkoa atergabe adoratzea! Ederki egiten dute Jainkoaren maitasunagatik beste guztia uztea. Ederki egiten dute egun osoa otoitz-giroan bizitzea! Ez diote gizarteari zerbitzu makala egiten!

Goazen Eukaristia ospatzera. Hauxe da, seguru asko, Jainkoa ezagutzeko biderik egokienetakoa! Jesus jateko eman digun Jainkoarekin topo egin dezagun ospaketa festatsu eta fedezko honetan. Eta, aurrena, Jainko honengan sinesten dugula aitor dezagun "sinesten dut" kantatuz!

Liturgi lagungarriak

A) APAIZAREN MONIZIOAK

Aitaren eskuinaldean aintzatua izan den Jesu Kristo gure Jaunaren grazia eta bakea zuekin.

Pazko-igande honetan Jaunaren Igokundeak bi alderdi oroitarazten dizkigu: Jesusen aintzaldia batetik eta Jainkoaren salbamen-asmo sendoa, bestetik. Izan ere, Jesusengan dakusgun aintza, guztiontzat nahi du Jainkoak.

Otoitzean halaxe esango dugu: «Zure Seme Jesu Kristoren zerura igotzea garaipen gertatu da guretzat». Esperantza eder honek poztu diezagula gure ospaketa eta eman diezagula Jesusekin lan egiteko adorea. Bera gurekin dago eta.

Ez dezagun ahaztu gaur ere Pazko dela. Pazko festaburuaren gailurrera eramaten gaituela Jesusen Igokundeak. 

AINTZA

Ospaketa eder honi hasiera emateko, Aitaren eskuinaldean eserita dagoen Jesu Kristori kanta diezaiogun poz betean.

PREFAZIOA

Jesu Kristo bizi delako eta Aitaren eskuinaldean ikusten dugulako pozik, eskerrak demaizkiogun zeruko Aitari. Jainkoak maite gaitu eta helmuga berbera opa digu. Badugu esker onerako arrazoirik.

GURE AITA

Jaunaren zai gauden bitartean, eska diezaiogun beraren nahia egiteko bihotza.

HONA HEMEN

Hona hemen Jainkoaren Bildotsa, «munduaren azkeneraino gurekin» dagoena. Zoriontsuak mahai honetara deituak.

B) IRAKURGAIETARAKO MONIZIOA

Gaurko irakurgaiek, apostoluek Jaunaren Piztuera nola ikusi zuten adierazten digute: guztiaren eta guztien gainetik dago orain Jesus; eta, bide batez, berak bidaltzen digun Espirituari esker, gure artean jarraitzen du, Erreinua gure artean ezarriz. Entzun dezagun bizia ematen duen Hitz hau, gure bihotzak argi ditzan eta indartu itxaropenean eta maitasunean.

HERRI-OTOITZA

Aitaren aurrean bitarteko dugun Jesusekin bat eginik, otoitz egin dezagun gizadi osoaren, Elizaren eta gutako bakoitzaren alde.

• Elizaren alde, Aita Santu eta Gotzainen alde, kristau bakoitzaren alde. (Isilunea) Eska diezaiogun Jaunari.

• Munduko bakearen alde, herrien arteko harremanen alde, munduko behartsu guztien alde. (...) 

• Komunikabideetan lanean diharduten gizon-emakumeen alde, egiaren aldeko lehian ari direnen alde, mundu zuzenago bat bilatzen dutenen alde. (...) 

• Sufritzen ari diren guztien alde. Ezbeharren batean hildako eta zaurituen alde. Gure gaixoen alde. (...) 

• Jaun berpiztuaren inguruan bildu garenon alde, gure senide eta adiskideen alde. (...) 

Entzun, Aita, gure eskariak. Entzun, gure haragiko den eta zure eskuinaldean betirako bizi den Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.

HOMILIA

Hona, fededun alai, Pazkoaren gailurra erakusten duen festaburu mardula. Jesus heriotzetik berpiztu eta Aitarengana igo da. Eta Piztueraren poza sentitu eta ospatu genuenok, poz bera sentitzen eta ospatzen dugu gaur. Gure fedeak, nolabait esateko, bapo egiten du, Pazkoaren mahai oparotik atergabe janda. Ederra izan da Pazkoa, eta ederra Pazkoa bere edertasun betean azaltzen digun gaurko ospaketa. Ederra!

Horrelako festak gozatu eta kantatzeko izan ohi dira, argitasun luzeak emateko baino, eta horregatik utz iezadazu labur-labur bi edo hiru egia azpimarratzen zure poza sustatu eta areagotu asmoz.

San Markosen Ebanjelio-zati honetan gehien nabarmentzen dena, misioa da seguru asko. Ikasleak bidaliak dira. Nagusi eta indartsu entzuten da Jesusen hitza: «Zoazte mundu guztira, eta hots egin berri ona gizaki guztiei». Hori da Elizari eman zaion egitekoa. Mundura joan eta han pazko-poza biziz, Berri Ona hots egin. Ez egia batzuk irakatsi, ez. Berri Ona hots egin, bizitzeko modu eta maila berriaren notizia eman. Bizitzeko beste arrazoia azaldu. Bizitzaren beste alderdi beti ederragoa ezagutzera eman. Hori dugu Berri Onaren enkargu bikain bezain arduratsua.

Horrek, noski, eta bigarren pausoa nahi dizut azpimarratu, kristau bizi-pozaren esperientzia sakona eskatzen du. Pazkoko esperientzia bizi ahala bakarrik hots egin daiteke Pazkoaren poz neurrigabea. San Paulok bigarren irakurgaian hain ikusgarri adierazi digun bokazio horren barne-ezaupidea da bizi behar dena. Jesusen Igokundean zer esperantza eman zaigu, zer mundu berri, zer askatasun, zer goi-maila, zer bizi-poz, zer askatasun, zer nagusitasun, zer eginbide, zer... Ez genuke sekula santan ahaztu behar Kristo zerura igoa, gure, geure, buru dugula. Eta hari egokieraz eman zaiona, guri grazieraz emango zaigula. 

Eta orduan zer? Zer nahi duzu esatea! Orduan zer? Bizi, gizona! Bizi, emakumea! Eta bizi nahi baduzu, zeure buruari bizitzea opa badiozu, Pazkoaren esperientziaz jabetu! Nola? «Sinesten duena eta bataiatzen dena, salbatuko da». Sinetsi! Ez dago beste biderik. Eta sinesmenari misio-grina ez ito! Alegia, ez eduki sinesmena hesi estu batzuen mugetan lotua. Sinesmenari irteten utzi. «Zertan zaudete hor, zerura begira?». Sinesmenak barrura ez, kanpora hazi behar du. Baina, noski, barrura hazten ez bada, ez da kanpora ere haziko. Bai, baina, kanpora irteteko mina falta baldin bazaio, ez da barrura ere haziko.

Zinez sinesteak on egiten du. Horregatik gaurko ebanjelioaren azpimarka nabarmena: sinesmena eta sinesmenaren ezaugarriak elkarrekin uztartuak doaz. Sinesmena ez da ideia soila, ez da sentimendu soila. Sinesmenak barrua sendatu egiten du. Pertsona askatu egiten du. Sinesmenak sendatu egiten du. Sinesmena ez da sekula hitz hutsetan gelditzen. Sinesmenaren arrazoibide nagusia, sortzen duen barne-osasuna da. Eta ideietan, sinesmena eztabaidan jar daiteke. Ideologi mailan, sinesmenari eraso dakioke. Baina sinesmenak egiten duen ona eta mesedea, isildu bai, baina ukatu nekez egin daiteke. Sinesmenak ondorio osasungarriak eta onak baititu beti berekin.

Jesus Aitarengana igo da. Orain eliz elkartea geratzen da hemen. Gu geratzen gara. Gizon-emakumeei on egitea dugu enkargu. Sinesmenaren ondorio onak azaltzea. Kontua ez da elizak betetzea. Enkargua ez da kristau-elkartea asko ugaltzea. Kontua ez da apaiz eta erlijiosotarako bokazio asko aurkitzea. Kontua da gizon-emakume bakoitzari on egitea. Hori da fededun guztion misioa eta eginkizuna. Horretarako dira apaiz eta erlijiosoak. Horretarako fededunen elkartea. Horretarako Ebanjelioa. Horretarako Jesus bera. Baina on egin nahi baldin badugu, aurrena geuk, fededunok, bizi beharko dugu sinesmenaren ona eta mesedea. Biziz eta ez bestela, erakutsiko dugu sinesteak on egiten duela. Sinesteak on egiten baitu!

Baina, galdetzen ariko zara agian, gaurko munduan zaila dela hori guztia bizitzea! Nik zer esatea nahi duzu? Behin eta berriz entzun beharko ditugu ebanjelioko hitzak: «Sinesten dutenek mirari hauek egingo dituzte: nire izenean etsaiak bota, hizkuntza berrietan mintzatu, sugeak eskutan hartu; eta hilgarriren bat edanda ere, ez die kalterik egingo». Hori Jesusek esandakoa da. Eta atsedena sortzeko hitzak dira dudarik gabe.

Goazen, fededun, Eukaristia ospatzera. Goazen festa egitera. Igokundea ulertu nahi baduzu, begira iezaiozu Eukaristia honetan Gorputz-Odol eginik ematen zaigunari. Eta begira iezaiezu zure fedelagun dituzun fededun alaiei. Jauna gurekin eta guregan dago. Poztu gaitezen!

1. APAIZAREN MONIZIOAK

AGURRA eta SARRERA

Anai-arreba maiteok: Pazkoa burutzen duen Mentekosteko festaburuan, Espiritu Santuak gure fedea edertzen duen egun honetan, hauxe dut zuentzako agurra: Jainkoaren Espiritu biziemaleak bete zaitzatela itxaropenez eta iraun dezala beti zuekin!

Etorri zaigu Pazkoa bere gailurrera. Gaurkoa ere Pazkoan gertatu zen. Eta gaurkoa, Jesusen Pazkoaren emaitzarik ederrena da. Jesus gurekin geratu da. Guregan ari da. Maitasunaren egintzaz Erreinua haziarazten ari da. Horregatik orain hemen, poza eta barruko begirada behar ditugu. Kanta dezagun barru-barrutik, Espirituaren uretan eman zaigun bizi berria.

(Urez zirtatzea)

Eta kanta dezagun denok batera eman zaigunaren poza eta edertasun betea. Kanta dezagun Pazkoan Jainkoak erakutsi duen aintza!

(Aintza abestua)

PREFAZIOA

Jainkoaren maitasunean sinesten dugulako, bera Espirituaren bidez gure artean tarteko eta bizirik dagoela dakigulako... eskerrak eman diezazkiogun pozez beterik.

GURE AITA

Guregan dagoen Jesusen Espiritua da otoitzera eragiten duguna, seme-alaben otoitza esanaraziz:

HONA HEMEN

Hona Jainkoaren Bildotsa, Kristo Jesus, heriotza zapaldu eta Espiritua ematen diguna. Zorionekoak Espirituzko mahaira gonbidatuok!

B) IRAKURGAIEN MONIZIOA

Espiritu Santuak, Jaunaren Espirituak, elkartzen gaitu igandero hitza entzun eta Eukaristia ospatzera. Gaur ere, Pazkoko azken igande honetan, Espirituaren dohaina era berezian  nabarmentzen dugun honetan ere, Jainkoaren Hitza entzun behar dugu. Berak berritu eta biziaraziko gaitu. Entzun ditzagun patxadan hiru irakurgaiak, tartean Salmoa kantatuz.

HERRI-OTOITZA

Eska dezagun orain Espiritua gizon-emakume guztientzat, gure bizi-lurra erabat berri dezan.

• Munduko gizon-emakume guztien alde: 

Espirituak Ebanjelioaren egiarekin topo egitera eraman ditzan.

• Munduan zabaldua bizi den Elizaren alde: 

Espiritu Santuari barrua zabal irekiz eta, Mariaren antzera, maitasun edertzailean bizi dadin.

• Gizon eta emakume behartsuenen alde: 

Espirituak eragiten duen solidaritatea jaso dezaten beren beharrean.

• Hauteskundeak egiten ari den gure Herriaren alde:

Erantzukizunez eta arduraz herri osoaren mesedea bila dezagun.

• Ospakizun honetan elkartuta gaudenon alde: 

Espirituak egia bihur dezan gure bihotzetan, Eukaristian ospatzen duguna.

Aita ona, Jesusen bideari jarraitu nahi diogu. Bete gaitzazu Espiritu Santuaz, zure Erreinua guregan eta munduan hazi dadin. Jesu Kristo gure Jaun berpiztuaren bitartez.

HOMILIA

Fededun adiskideok: ederki gaude Pazkoaren bihotzean! Ederki, Pazkoa betetasunez burutzen duen Festaburuan! Ederki gure kristau bizieraren oinarritan! Ederki Berpiztuarean mahaian! Festaburu honek geure izaeraren sustraietaraino eramaten gaitu.

Gaur Pazkoa da! Pazkoa betetasunean lehertu duen eguna! Jesusen agintzaria betetzen den unea. Jesus betiko gure artean gelditu den egun librea. Elizari arima eman zaio gaur. Gure fedeari eginkizunerako arnasa. Gure esperantzari aurrera-nahia eman zaio. Gure maitasunari maiteminduen elkartasun-boterea eman zaio. Gure giza bizitzari bokazio berria eman zaio. Eta munduari edertasuna eman zaio. Egintza guztietan askatasun-historia idazteko argia eman zaio. 

Espiritua, irakurgaietako sinboloak erabiliz, sua da, arnasa da, haizea, hizkuntza berria, ura... Begira iezaiozu egur gozoz egindako suari. Nola kiskaltzen duen, berritzeko. Nola berotzen duen. Zein ederra den. Begira haizeari, bere ahalmen guztia erakusten duenean. Ez duzu ikusten, baina bai antz ematen horratio! Dena mugimenduan jartzen du. Begira urari. Nola garbitzen duen. Nolako uholde-indarra edukitzera irits daitekeen. Hizkuntzak, batzeko ala banatzeko? Espirituarena batzeko, inolako zalantzarik gabe! Arnasa! Bizi-aidea! Hori dena Espirituari lotzen badiozu, ez duzu artean jakingo Espiritua nor den, baina jakingo duzu zer egiten duen. 

Espiritua, Espiritua... baina ari al da Espiritua gure mundu nahastu honetan? Ariko ez da ba! Bai, ari da! Egunero maitatzen duten gizon-emakumeengan, hortxe ari da. Pozik bizi diren guztiengan, nork sortzen du poza? Beren bizi-indarrak pobreen alderako eskaintzen dituztenengan nor ari da ba? Gure familien bihotzean maitasuna pizten nor ari da ba? Pobreen bihotzetan esperantza sortzen nor ari da ba? Justizia egiteagatik sufritzeko ere prest daudenengan, nork sortzen duela uste duzu indar eta gogo hori? Haurtxoen bizi-alaitasuna nondikakoa dela uste duzu? Herrien arteko harremanak justizian oinarritu eta bideratzeko gogoa nork eragiten du Espirituak ez bada? Etsai zirenak adiskidetzen direnean, noren obra dela esango zenuke? Edo zaharrak heldutasunaren edertasun gozoz betetzen dituena nor? Gehiago oraindik. Izadiaren edertasuna nondikakoa dela uste duzu? Gure mendietako argitasun berde eta oparo hori... Gure hirietako aurrerapen koloretsuak nork eragindakoak? Erietxeetan, kartzeletan, beren bisitaz, poza sortzen ari diren gizon-emakume maitale  horien presentzia nork eragiten duela uste duzu? Ariko ez da ba Espiritua!

Eta Elizaren bihotzean ere ari da. Egunero fededunen bihotza eta bizitza maitasunera eragiten, fedearen berritasuna gozarazten, etsipenak dena iluntzen duenean itxaropenaren izpi txikiak pizten… nor ari da Jesus Berpiztuaren Espiritua ari ez bada? Eliz elkarteak bere barruan dituen miserien artean elkartasuna sortu eta indartzen, Jesusen Espiritua ari da. Egunero ate itxien beldurra kendu eta leiho eta ateak irekitzen, Eliza gizartera atera dadin, Jesus Berpiztuaren Espiritua ari da. Espirituak eguneroko maitasun-zerbitzu txikien bihotzean jokatzen du atergabe. Bai, eliz elkartean ere ari da!

Ez dugu begirik itxi behar, hala ere. Injustizia ere hortxe dago, heriotza, zapalketa, biolentzia... Hor dago Elizaren aldatu eta berritu ezina, ebanjelizazio-lanerako adore-falta, miseria askoren pisu astuna…Baina Espiritua ari da. Espirituak ari du bere lana. Eta ederki ari du. Hain zuzen gaurko festaburuak badakizu zer eskatzen digun? Mundua Espirituaren eraginez berritu behar dugula. Eliza eta mundua Espirituaren egintzaz edertu behar ditugula. Era batean eta era betean! Horretarako eman zaizkigu sua eta haizea eta arnasa eta hizkuntza eta ura eta... horretarako! Mundu hau eraberri daitekeela sinesten ez duenak, ez du Espirituarengan ere sinesten! 

Ederra da gaurko festa. Gure bihotzak esperantzaz janzten dizkigu. Jarrai dezakegu lanean. Erorialdiak baditugu eta izango ditugu. Baina festa ere badugu eta izango dugu. Igandero-igandero misterio hauxe ospatzen dugu. Eta fededunok igandetik igandera Pazkotik giza askatasuna eginez bizi gara!

Ospa dezagun Espirituak gure artean gertarazten duen Pazkoa ogi-ardotan!

Liturgi lagungarriak

A) APAIZAREN MONIZIOAK

AGURRA ETA SARRERA

Jesu Kristoren bideari leial eusteko, Aitak eman digun Espirituak, esperantzaz bete zaitzatela. Senideok, Jauna zuekin.

Jesus Jauna bizi da, betiko bizi da, gure artean bizi da. Haurrekin, gazteekin, helduekin, zaharrekin, guztiokin bizi da. Osasuntsu eta gaixoekin bizi da. Eta guztioi bere bidean irautera eragiten digu, bere maitasunaren indarrez, bere bizi-Espirituz.

Horregatik, Jesu Kristoren piztuera ospatzea, bizi berria ospatzea da. Espirituak gidaturik, ospa dezagun gure itxaropen handia.

Hasteko, kanta dezagun Pazkoan gertatu zaigun gertaera bikaina. Kanta dezagun eman zaigun poza!

(Aintza)

PREFAZIOA

Jainkoaren maitasunean sinesten dugulako, bere Espirituaren bitartez gure artean bizirik dagoela dakigulako, eskerrak ematen dizkiogu pozez beterik!

GURE AITA

Jesus guregan otoitzean ari dela ohartuz, kanta dezagun fedez berak irakatsi zigun otoitza.

HONA HEMEN

Hona Jainkoaren Bildotsa, guregatik bizia emateraino maitatu gaituena. Zoriontsuak beraren mahaira gonbidatuok!

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1) Berri Onak munduaren bekatua bistan jartzen du. Baina konbertsiorako eta biziberritzeko deia da, pozetarako deia. Berri On hori entzungo diogu Pedrori.

2) Entzutera goazen San Joanen hitzak, Jesu Kristoren segizioan aurrera egiteko deia ditugu, haren maitasun-agindua gordetzeko deia.

HERRI-OTOITZA

Jesu Kristo berpiztua Aitaren aurrean bitarteko dugula eta Espirituak guregan otoitz dagiela jakinik, eska dezagun gizon-emakume guztien alde.

• Jesus berpiztuaren jarraitzaile guztiok, bakoitzari dagokigun neurrian eta tokian, Jesusen maitasun-agindua bete dezagun.

• Jesus berpiztuaren maitasun azkenerainokoa nagusitu dadin herri eta agintari guztien barruaz, batasuna eta bakezko bizigiroa sor ditzaten.

• Otoitz berezia egin dezagun gure Euskal Herriaren alde: bake-bidean aurrera egin dezan, elkartasuna sakonduz.

• Sufritzen ari diren guztien alde; eta bereziki, ezbeharrez, istripuz, gaixotasunez samina bizi duten guztien alde: Pazkoak itxaropenez jantzi eta poztu ditzan. 

• Garai honetan bataioa, lehen jaunartzea edo sendotza hartzen duten haur eta gazteen alde: Jesusen maitasuna bizi eta maitasun horretan hazi daitezen pertsona eta kristau bezala.

Aita ona, zuk eman dizkiguzu Jesus eta beraren Ebanjelioa. Gure poz betea erakuts dezagula noiznahi eta nonahi. Jesu Kristo gure Jaun berpiztuaren bitartez.

HOMILIA

Pazkoa! Amaitu ezinik ospatzen dugun festa ederra! Pazkoa! Zazpi astez irauten duen alaitasun betea! Mundu guztira Jesus berpiztuaren poza daraman argi dirdaitsua. Ebanjelioaren bihotza ukitzen duen ariketa osasungarria. Pazkoa! Gizon-emakumeon festa-nahia egoki asko asetzen duen musika zoragarria. Bai, Pazkoa!

Aurreko igandean irakurri genuenaren jarraipena da gaurko ebanjelio-zatia. Mahatsondoarena gogoan duzue, noski. Mahatsondoak eta mahats-adarrek, aihenek, bizi duten elkartasunak fruitu ugaria sorrarazten du. Aihenen etorkizuna mahatsondoari itsatsirik irautea baita. Jesus Aitarekin elkartua. Gu Jesusekin elkarturik. «Zaudete nire maitasunean». Bat eginda egon. Maitasunaren agindua betez, maitasunean iraun. Gehiegizkoa den maitasun ederrean iraun. Sekula aski bizi ez dugun maitasun ederrean iraun! Maitasuna da Pazkoaren emaitza betea!

Pazkoa eta maitasuna iturri beretik sortzen dira: Jainkoaren maitasun neurrigabekotik. Jainkoa maitasuna da. Bera da maitasunaren betea. Bera maitasunean aurrea hartzen diguna. Maitasuna Jainkoaren bihotzetik sortu eta sortzen da. Eta, maitasun hori, bere Semearengan agertu digu. «Jainkoak bere Semea bidali du» lurrera. «Ez da maitasun handiagorik, nork bere bizia adiskideengatik ematea baino». Eta hor, Jainkoaren maitasun betea Pazko bihurtu zaigu. Maitatuak izan gara!

Eta gaurko Jainkoaren Hitzak, horrenbesteko maitasunari eman behar zaion erantzuna zehazten digu. Jainkoak horrela eta horrenbeste maitatu baldin bagaitu, maita dezagun Jainkoa!, esango genuke guk, ez da? San Joanek ateratzen duen ondorioa beste hau da, ordea: «Maita dezazuela elkar». Eta elkar-maitasun horren neurria Jesusena bera da. Jainkoaren Pazko-maitasuna ezagutu dugula, batak bestea maitatuz erakutsiko dugu. Jainkoa maitasuna denez, Jainkoaren ezaguera askatzailean maitatuz bakarrik bizi daiteke. Lagun hurkoa maite ez duenak ez du ezagutzen Jainkoa!

Eta maitasunaren fruituak hortxe daude, erakargarri, eder: lehenengoa, poza. «Hori esan dizuet, nire poza zuengan izan dadin; eta bete-betea izan dadin zuen poza». Poz betea, gizon-emakume guztion ametsa, alajaina! Bizitza gihartzen eta gozatzen duen poz sustraitua. Barrena baretzen duen poz baketsua. Pazkoaren poza! Barruko ziurtasun sendoa, bigarren fruitua. Maitasunean onartuak eta barkatuak izatearen fruitu askatzailea. Jainkoak beretzat aukeratu gaitu eta gure bekatuak barkatu dizkigu. Eta, beraz, hau ere fruitu ederra: Jainkoaren adiskide izanez bizi gara pozik asko. «Zuek nire adiskide zarete». 

Maitasuna bizi. Maitasunean iraun. Maitasuna non bizirik ez dugu falta. Lehenengo kristau elkarteari sortu zitzaion arazoa entzun duzue lehenengo irakurgaian. Kornelio paganoa zen, jentila. Beraz, Jesusen Ebanjelioa judutarrentzat baldin bazen, ez zeukan zer eginik! Baina Jainkoak bihotz handia ematen dio fedeari. Maitasuna ematen dio fedeari. Eta lehenengo Elizak katolikoa izaten ikasi zuen. Maitasunak bere tokian jartzen ditu usteak eta legeak. Zenbat pagano daukagun ondoan. Zenbat baztertu, zenbat ukatu: zahar eta gazte, jakitun eta ezjakin, hango edo hemengo... Maitasunak onartu egiten du. Eta ez dago inolako printzipiorik, maitasunaren printzipioa gaindi dezakeenik! Maitasunak muga eta tope guztiak gainditzen ditu. Maitasunak bazterrak zabalik nahi ditu, denak!

Gure familietan, gure elkarteetan, gure herrietan, gure euskal gizartean... zenbat aukera maitasuna azaltzeko! Detailea, hurbiltasuna, laguntza, bihotz handikoa izatea, barkatzea... maitasun errotu baten adar ederrak!

Maitasuna azaltzeko beste aukera bikaina, gaixoekin! Gaur gaixoaren pazkoa ospatzen du Euskal Herriko Elizak. Zenbat jende gaitzaren esperientzia iluna bizitzen! Zenbat jende une larrien bakardadea nozitzen erietxeetan! Ez da hitz egitea, hurbiltasuna erakustea baino. Ez da gaitza kentzea, gaixoari eskutik heltzea baino. Ez da gaixoa sendatzea, gaixoari maitasunaren osasuna eskaintzea baino. Maitasunak sendatzen du!

Goazen Eukaristia ospatzera. Jainkoaren maitasun Pazkoakoa hementxe emango zaigu ogitan bete-betean. Jan dezagun Jainkoaren maitasuna, elkar maitatzearen poza bete-betean bizi dezagun! Jainkoa maitasuna bait da!