Homilia bakarrik argitaratzen dut hemen, gainerako beste lagungarriak liburu batean argitaratu ditut-eta: Igandetik igandera A urtea. Han daude monizio guztiak eta Jainko-hertriaren otoitza).

HOMILIA   
Senideok, Pazkoak aurrera egiten digun erritmoan, Jesus berpiztuaren indar eta presentzia kreatzailea ari gara sumatzen. Artzain on bezala, ardien ziurtasun eta izanbidea bera da, aurreko igandean ikusten genuenez. Eta, berpizturik, bera da Elizaren arnasa, bihotza. Bera da Elizaren izanbidea. Eliza Pazkoan sortu zen, eta Jesus berpiztuarengan hazten da. Jesus berpiztua Elizan bizi baita. Eta Eliza Jesusengan bizi da.

Eta Pazkoan Elizaren presentzia hain indartsu sumatzeak ez gintuzke dagoeneko gehiegi harritu behar. Eliza, pazko-sakramentua baita. Eta, horrexegatik, igandeotan Elizaren lehen egunetako argazkiak ari gara ikusten, Apostoluen Eginetako liburua irakurriz.  Eta gaur gainera, hiru irakurgaiek Elizaren misterioa jartzen digute begi aurrean, Elizaren hasiera Pazkoa dela erakutsi nahi baligute bezala eta Elizaren helmuga Pazkoa dela azaldu nahi baligute bezala.

Eta halaxe da, Elizaren egitura pazko-egitura da. Eta nolakoa da Pazkoan sortu den Eliza? Eta eliztarron izatea eta eginkizuna zein da Pazkotik begiratuz? San Pedrok definizio edo zehaztasun eder askoak eman dizkigu. Oinarria Kristo bera da. «Etxegileek baztertu» bazuten ere, eraikuntza guztiaren oinarri bera izan da ezarria. Eta ez dago erdibiderik, sinesten duenak oinarri izango du, sinesten ez duenak oztopagarri, erorbide. Harri erabakiorra baita, bai onerako bai txarrerako. Ez dago beste oinarririk. Hil eta piztua izan zena da oinarri bakarra.

Eta oinarri horren gainean, apaizgo santu eginak izan gara, apaiz eginak. Zertarako apaiz? San Pedrok berak esan du: «Jainkoari Jesu Kristoren bidez espiritu-opariak eskaintzeko», hau da, Jainkoari atsegin emateko gure bizitzan eta jardunean. Jainkoari atsegin ematea dugu eginkizun gure bizitzan, lanean, otoitzean, sufrimenduan. Izan ere, beretzat aukeratu gaituen «jatorri hautatua» baikara, «Jainkoak aukeratutako herri». Eta aukeratu gaituenari atsegin eman diezaiogun, «ilunpetatik atera eta argi zoragarrira deituak» izan gara. Eta «Jainkoaren egintza harrigarriak oihukatuz» betetzen dugu gure eginkizun ederra.

Eta Pazkoko Elizaren sorburua horrelakoa baldin bada, bere helmuga Pazkoaren betea du. «Erreinuko sakramentua» da Eliza. Ebanjelio-zatian Erreinuko betetasunari usaina aditzen zaio. Jesusek, Pazkotik, Aitaren etxeko osotasuna eskaintzen digu. «Erakuts iezaguzu Aita». Eta Elizaren azken mugan Aita eta beraren Erreinua argi betean ikustea izango dugu betiko poz eta betiko edertasun. Gure betiko azken zoria, Jainkoarekin neurrigabeko adiskidetasuna bizi eta gozatzea izango dugu. Betiko Pazkoa, hitz batean. Eliza Pazkoan jaio baitzen eta Pazkora hazten doa.

Hasierako eta azkeneko edertasun bete honek ez gaitu, ordea, engainatu behar. Honek guztiak, hasiera eta azken onak alegia, ez du esan nahi, tartean arazorik izango ez dugunik. Elizak, bere munduko jardunean, izan du, badu eta izango du zailtasunik. Pazkoak ez gaitu aingeru bihurtzen. Eta testigu, hortxe daukagu gaurko lehenengo irakurgaia. Eliza elkarte salbatua baldin bada ere, horrek ez dizkigu gure harremanetan arazoak aurrezten. Baina hori bai, arazoak sor daitezkeenean, aski dugu gure oinarrira, gure sorburura edo gure azken helmugara begiratzea, arazoek zer konponbide duten jakiteko. Eta konponbidea beti Pazkoak berak emana datorkigu. Konponbidea, azkenerainoko zerbitzua da. Eliza, zerbitzurako sakramentua da. Eta zerbitzurako eginahala moteltzen zaion neurrian, Pazkoan berritu behar ditu bere oinarriak, beti zerbitzura itzultzeko.

Gaur ere, entzule adiskide, gaur ere arazoak baditu Elizak, eta arazoak baditugu fededun bakoitzak. Era askotako arazoak bizi ditu Elizak. Hori ez da gaiztoa berez. Gaiztoa da, Pazkoko sintonia galtzea. Eta horixe da sekula galdu behar ez duguna. Zuk oraintxe bertan entzuten ari zaren irratiko botoiari ematen badiozu, irratiaren sintonia galduko zenuke. Eta Arantzazuko Mezaren ordez beste zerbait entzungo zenuke. Pazkoko sintonia galtzen baduzu, beste gauza batzuk entzungo dituzu. Eta galdetzen dut: Euskal Herriko Eliza Pazkoko sintonian ote dabil? Fededun bakoitza, oraintxe bertan elkarrekin ari garenok, Pazkoko sintonian ote gabiltza? Zer erantzuten duzu? Zer erantzuten dugu?

Pazkoa bizi dugunean, arazoak beste zera batez argitzen dira. Arazoak arazo, beti bihotza bare gorde ahal izango dugu Pazkoko oinarritan. «Ez izan bihotz-larririk» esan digu Jesusek. Pazkoa baitugu gure bake eta gure zori on! «Ez izan bihotz-larririk» entzun nahi dugu Eukaristia honetan ere. Eukaristia hau Pazkoa da. Gure oinarritan eta gure helmugan jartzen gaitu ospaketa honek. Berritu dezagun geure itxaropena eta geure bizipoza. Pazkoko Elizarengan sinesten dugula kanta dezagun pozik!