A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Arreba eta anaiok: bere burua guregatik eman eta gure janari egin zaigun Jauna izan bedi zuekin!

 

Jesu Kristoren Gorputz-Odolen eguna dugu gaur. Igandero ospatzen dugun misterioa ospatzera bildu gaitu Eliza amak. Igandero-igandero Eukaristia ospatzera biltzen baikara. Jesus Jauna gurekin dagoela esan nahi du Eukaristiak, gure bizi-janari dugula. Beraren biziak bizi gaitu, beraren maitasuna dugu gure maitasun.

Gure ospakizunari hasiera ematean, jar gaitezen isilik: aurkez diezaiogun Jaunari gure pobrezia eta eska diezaiogun bere maitasunaren dohaina.

 

- Jesus Jauna, bizia ematen diguzun ogi oparoa. Erruki, Jauna.

- Jesus Jauna, itxaropena sortzen digun bidea. Kristo, erruki.

- Jesus Jauna, batasun- eta bake-iturria. Erruki, Jauna.

 

 

 

 

PREFAZIOA

Jesu Kristoren heriotzaren eta piztueraren oroipen-ospakizuna egitera goaz orain. Esker ona zor dugu. Otoitzez, piztu dezagun komunio-gosea.

 

 

GURE AITA

Eguneroko ogia eskatzen erakutsi zigun Jesusek. Eska diezaiogun Aitari bere maitasunaren ogi beroa.

 

 

HONA HEMEN

Hona hemen Jaungoikoaren Bildotsa, bere mahaira deitzen gaituena. Zorionekoak gu, haren erreinuko bazka beretik jaten dugunok.

 

 

 

 

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEN MONIZIOA

Jainkoak, historian zehar, maitasunez zaindu du bere herria. Testamentu Zaharrean, hasteko, Egiptotik askatu eta askatasunerantz gidatu zuen. Eta bide horretan indarra eman zion manaz eta harkaitzeko uraz. Janari hura, gero etortzekoa zen janariaren aurreirudi zen: Jesusen Gorputz-Odolen irudi.

Entzutera goazen hitz honek esker onera eta adoraziora eraman gaitzala.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

HERRI-OTOITZA

 

Eukaristiak elkarren senide egiten gaitu. Eta horrek esan nahi du, gizon-emakume guztien beharrak geure behar bezala hartu behar ditugula. Egin dezagun otoitz guzti-guztien alde.

 

*  Gure senide behartsuenen alde egigun otoitz:

guztiek gizatasun osoan bizitzeko behar dutena izan dezaten.

 

*  Behartsuen zerbitzuan lan egiten duten pertsona eta erakundeen alde:

aspergabeko lana egin dezaten pobreen duintasuna jasotzeko.

 

*  Eukaristian lehenengo aldiz parte hartzen duten haurtxo eta gaztetxoen alde:

sakramentua egiazko maitasun-konpromiso izan dezaten beren bizitzan.

 

*  Gerran eta borrokan bizi diren herri eta pertsonen alde:

Eukaristiak adierazten duen maitasuna bizitzera hel daitezen.

 

*  Eukaristia honetan bildu garenon alde, geure senide eta adiskideen alde, gure gaixoen alde:

Eukaristiaren indarrak elkarren zerbitzurako adoretu gaitzan.

 

Entzun, onginahizko Aita, fedez eta esperantzaz egin dizkizugun eskariok. Guregatik ogi eta ardo egin den Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

HOMILIA

Pazkoan martxan jarri den herria gara. Misio eta eginkizun baterako bidean jarri gaituzte, erromes. Pazkotik bidaliak, Pazko betera bidean goaz, Pazko betea baitugu helmuga. Bakoitza, eta Eliza osoa, bidean goaz. Eukaristiak egia pozgarri hau gogorarazten digu: Jauna gurekin dihoala, benetan tarteko egina. Sarritan bidea utzi eta eseri egiten bagara ere, geure segurantziak maite ditugulako, badakigu jakin biderako segurantzia eta indar bakarra Jauna presente egiten digun ogi bizia dela. Gaur, gorespenez eta gurtzaz ospatzen dugu, Eukaristian egiten zaigun bizi-dohaina.

 

Eukaristiak, beste ezer baino lehen, Jainkoak gurekin egin duena eta Jainkoak eman diguna oroitarazten digu. Jainkoak bere herri izateko aukeratu gaituela oroitarazten digu. Beregana eramateko gertarazi duen historia bikaina ekartzen digu gogora. Eta, hari horretatik, gure eguneroko ibilbide latza, pertenentzia berri baten historia bihurtzen zaigu, betetasunaren grina edertzaile. «Ez ahaztu, Ejiptoko lurretik, morrontza-etxetik, atera zintuen Jainkoa, zure Jainkoa». Israel herriak atzera begiratu zuenean, bere historia ikusi zuen bere osoan, eta maitasunezko historia iruditu zitzaion, Jainkoak gidatutako historia eder. Basamortuko historia garratza ere, maitasunezko eta askatasunezko historia izan zuen. Han hurbiltasunaren mana jan zuen eta han obedientzia ikasi zuen. Israelek arrazoi asko dauzka historia hori ez ahazteko.

 

Egia da, bai, kristau-bidea basamortuko bidea dela. Betetasunerako gure bidea oso aldapatsua gertatzen zaigu askotan. Ebanjelioa bizitzea eta Jainkoarekiko menpetasuna bizitzea mingarria zaigu behin baino gehiagotan. Baina Jainkoak beti ematen digu bere maitasunaren mana gozoa, Berpiztuaren harkaitzeko urez indartzen gaitu. Jainkoa lagun dugu gure ibilbidean. Ez goaz inolaz ere bakarrik!

 

Gure bizitzako une latz eta mingarriak denak banan-banan kontatuak dauzkagu, ez da? Baina, bide batez, Jainkoaren presentziaren ezaugarri den zenbat detaile on eta mesedegarri ahazten dugun! Une latzak denak gogoan, eta onak izan ez bagenitu bezala? Esker gaiztokoak gara horratio! Laguntzeko luzatzen dizuten esku hori, adiskidetasun hori, adoretzen gaituen talde hori, gertuan daukazun familia hori, elkarrekin egiten dugun otoitza... Eta Eukaristia! Eukaristiak atergabe oroitaratzen baitigu Jainkoa bizirik eta gurekin dagoela beti!

 

Oroigarria izateaz gain, Eukaristia komunioa da, «Gorputz-Odolen elkartasuna». Gaurko Ebanjelioaren hizkera indartsua da, hizkera gordina. Ezkontza-hizkera da. Pertenentzi hizkera. Eukaristiak betirako konprometitzen baitu, eta oso-osorik konprometitzen du. Maitasuna, bere barnean, betirakoa da eta osoa da. Jainkoaren maitasuna betirako da eta osoa da. Horregatik Ebanjelioak «gorputza jateaz eta odola edateaz» hitz egiten digu. «Zuek niregan eta ni zuengan» bizitzeaz hitz egiten digu. «Betiko bizitzaz» eta «betirako bizitzeaz» hitz egiten du. Eukaristia ospatzen dugun bakoitzean, maitasunak markatzen gaitu eta Jaunarenak garela adierazten dugu.

 

Galde diezaiogun geure buruari: Norena naiz? Nori zor natzaio? Jesu Kristo ote da egiaz oinarritzen nauena? Eukaristia ospatu eta Jauna hartzen dudan bakoitzean, ohartzen al naiz zer esan nahi duen egintza horrek? Eukaristia ospatzeak nire bizitza osoa konprometitzen al dit?

 

Alde batetik, beraz, Eukaristia oroigarria da eta Jainkoaren presentzia gure bidean; Eukaristia, beste aldetik, elkartasun-konpromisoa da. Eta horrek ondorio handi bat sortzen dio gure bizitzari: ogi beretik jaten dugunok, gorputz bat bera osatzen dugu. Ez gara ari lege baten gora-beheran. Jesu Kristo komunioan hartzen duenak bat egiten du harekin. Maitasun bat berak lotzen du. Eta elkartasun hori esker onezko kantu bihurtzen da. Izan ere, ba al da Eukaristia ospatzeko modu hoberik, elkar maitatuz eta gorputz bat osatuz ospatzea baino? Jainkoari eskerrik asko esateko modu hoberik ba ote dago, elkar maitatzea baino? Elkartasunaz hitz egitean, ezin ahaztu gure artzainekiko elkartasuna ere. Egun hauetan halako eraso beltza jasaten ari diren gure Gotzainek beren ondoan izango gaituzte. Beraiek ardion alde gin duten lanak jasoko du ardion esker ona eta laguntza ere. Ez ditugu manipulazioaren atzaparretan bakarrik eta baesik gabe utrziko. Maite ditugu.

 

Gaur, Eukaristiako ogi-ardoak luze begiratu behar genituzke. Eta Eukaristiako ogi-ardoak begiratzean, batak besteari ere luze begiratu behar genioke. Nekez uler daiteke, aldarera maitasunez begiratzea, elkarri maitasunez begiratzen ez baldin badakigu. Ezin dakioke aldareko ogi maitagarriari gozotasunez begiratu, ondoan dauzkagunei gozotasunez begiratzen ez badakigu. Ezin baitezakegu Gorpuzti eguna prozesio bikainak egin  eta kantu ederrak jalkitzeko egun bihurtu, gure inguruan hainbeste behar eta samin negargarri inolako kezkarik gabe ikusten dugun bitartean. Hori ez da legezkoa, igandero Eukaristia ospatzen duenarentzat. Jauna prozesioan eramatea ondo dago, gure herrietako kaleetarako justizia eta berdintasun eta elkartasun gehiago eskatzekotan. Bestela, itxura hutsean geratuko litzaiguke gure ekintza.

 

Eukaristia konpromisoa da Jainkoarentzat: beti gure artean egoteko konpromisoa! Konpromisoa da guretzat ere: Jainkoarenak izan behar dugu eta lagun hurkoarenak! Ospakizun hau izan dadila benetako esker on, bere biziaz biziarazten gaituen Jainkoarentzat esker-kantu. «Eujaristós»! Eskerrik asko, Jauna!