A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Anai-arreba maiteok: Jauna zuekin!

 

Gure fedea, Jesusek aukeratu zituen ikasle haien fedean eta testigantzan oinarritzen da. Berak baitira Elizaren muina eta oinarria. Ez da, beraz, harritzekoa, betidanik eliztarrok bereziki begiratzea apostoluei eta herriek beren  zaindaritzat hartzea.

Santiago apostoluaren oroitzapenak, gure fedea indartzen lagundu behar digu gaur. Eta festaburu hau ospatzean, Jesusi jarraitzeko asmoa berritu behar dugu. Eta, gainera, Ebanjelioa testigantzaz zabaltzen ere ikasi behar dugu.

 

Isilean, Jainkoaren aurrean jarri, eta eska dezagun Ebanjelioaren grazia berritzailea, Eukaristia hau ospatzeko presta gaitzan.

 

- Jesus Jauna, zure apostoluak munduaren gatz eta argi egin dituzuna. Erruki, Jauna.

- Jesus Jauna, Berri Ona apostoluen bidez ekarri diguzuna. Kristo, erruki.

- Jesus Jauna, hilen artetik berpizturik, zure jarraitzaileon bizi berria zarena. Erruki, Jauna.

 

 

PREFAZIOA

Apostoluak azken afarikoan bezalaxe, mahaiaren inguruan, Jesusen Gorputz-odolak jateko asmoz gaude. Eskertu dezagun Aita Jainkoa, maitasunezko bazkaren ametsetan.

 

 

GURE AITA

Eska diezaiogun Aitari, Erreinua etor dadila guztiongana.

 

 

HONA HEMEN

Hona hemen Jaungoikoaren Bildotsa. Hauxe da, bere heriotzaz bekatutik askatu gaituena. Zoriontsuak Jaunaren mahaira deituak.

 

 

 

 

 

B)IRAKURGAIEN MONIZIOA

Jainkoaren hitza entzutera goaz Santiago apostoluaren festaburuan. Apostoluen bidez etorri zaigu Jesusen Berri Ona. Eta berri on hori ekarri ziguten gizon haiei begiratzen diegu. Gu bezala ahulak izan arren, berri onarekiko leialtasunari heriotzeraino eutsi zioten.

 

 

 

 

HERRI-OTOITZA

 

Senideok: Santiago apostoluaren festaburu honetan, Berri Onaren poza eska dezagun munduko gizon-emakume guztientzat.

 

• Elizaren alde:

bere burua berrituz, Berri Onaren testigantza pozgarria eman dezan apaltasunez eta zerbitzuz.

 

• Eliz zerbitzarien alde eta Ebanjelioaren hitza zabaltzeko eginkizuna daukatenen alde:

beldurra kenduz, hitzaren zerbitzua argi eta garbi bete dezaten, Jesus zorion bete azalduz.

 

• Kristau laikoen alde:

gaur egun dagokien ebanjelizazio-eginkizuna adorez eta apaltasunez onar dezaten.

 

• Herri guztien alde eta, batez ere, Ukraina eta Palestinaren alde:

Ebanjelioaren pozak bakea ekar dezan mundu guztira eta elkar onartzen asma dezagun denok.

 

• Sufritzen duten guztien alde eta, batez ere, Ebanjelioagatik sufritzen dutenen alde:

Kristoren heriotza gorputzean daramatela jabetuz, beraren bizia jasotzeko esperantzak indartu ditzan.

 

Jaso bihotz onez, Jauna, zure herriaren nahiak. Eta emaguzu, Santiagoren otoitzez, Berri Ona zerbituz beti pozik bizitzeko grazia. Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.

 

 

 

HOMILIA

 

Apostoluen festaburua aukera bikaina izan ohi dugu gure kristau izatearen eta Eliza izatearen oinarriak aztertu eta indarderritzeko. Santiagoren festaburua ere, aukera paregabea dugu gure fededun izatearen hariak berritzeko eta hari horiek behar bezalako tentsioz tiratuak ote dauzkagun arakatzeko. Izan ere, fededun izatea, apostolutar izatea da: alegia, gure fedea apostoluen testigantzan eta aitormenean finkatzen zaigu, eta beti ere gure fedeak apostoluen eskutik sendotu behar du.

 

Santiago nor zen? Nolakoa zen? Gaurko Ebanjelioan ematen zaizkigun zehaztasunak hor dauzkagu: handizalea nonbait, Jesusen Erreinua giza irizpidez neurtzen zuen. Besteak baino gehiago izan nahi zuen, aurretik agertu. Mundutar jokabide baten desio eta egarriak zituen bere barnean. Ez baitzuen ulertu, beste apostoluek ere ez zuten ulertu, Jesusen Erregetza nola eta nondik mamitzen zen.

 

Zerbait aldatu da, ordea. Pazko-misterioaren Espirituak hankaz gora jarriko ditu gizon haien usteak eta barne-joerak. Jesusen pazko-bidea erabat itsatsiko zaie beren barnean. «Nik edango dudan kalizak» (Nekaldiak eta Pazko-misterioak, alegia), erabat aldatu ditu apostoluak. Jesus, izan ere, ez dute handizale eta agintegose ikusten. Jesusek azkeneraino zerbitzatu du, besteen onerako bizia emateraino. Eta zerbitzu-mota berri honek, bestelako postura batera daramatza jarraitzaile haiek. Gure legea, besteen gainetik egotea baldin bada, besteak menperatzea, norbera igotzea... «ez bedi izan horrela zuen artean». Eta Jesusen hitz horiek, agindua ez ezik, gurutzerainoko programa dira. Eta apostoluen bihotzean Espirituzko hitzez idatzia geratuko den programa. Aldaketa bikaina.

 

Aldaketa hori nolakoa izan den? Lehenengo irakurgaian ikus dezakezu. Hor agertzen zaizkigu gizon haiek, adoretsu, munduko ahalmen eta aginteen aurrean beldurrik gabe, Jesus berpiztuaren berri ematen. Mehatxu, zigor, agindu... ez alferrik! «Jaungoikoaren esana egin behar da aurrena». Lehen handizale, berekoi, beldurti. Orain adoretsu. Eta a zer adorea! Santiagok bere bizia emango du (bera izan zen horretan lehenengoa) Jainkoaren esana betetzeagatik. Nork ikusi eta nork ikusiko? Lehen izanzale zena, orain bizia galtzeko pronto. Zerbait berria ulertu dute, zalantzarik gabe: Jesusen Kalizak aldatu ditu.

 

Orain uler genezake San Paulok bigarren irakurgaian esana. Apostoluaren indarra ez dago apostoluarengan berarengan. Apostolu izatea ez da berez indartsu eta ahalmentsu izatea. Jainkoak agertu behar du apostoluarengan indartsu. Eta Jainkoa indartsu ager dadin, ikaslea ahula izatea onena. Giza-ahultasuna, Jainkoaren indarrez janzten baita. Eta zein indartsu den Jainkoa, berarengatik ahul egiten direnengan azaltzen da. Bai: beti apostolutza (Jainkoaren Erregetza zerbitzatzea) larrialdien eta erasoaldien artean mamitzen da. Horietan (larrialdi eta erasoaldien ahultasunetan) Jesus berpiztuaren bizi indartsua agertzen da.

 

Santiagoren festaburua aukera paregabea dela esan dugu gure bizitza eta kristau-jarduna aztertzeko. Puntu hauek eskaintzen dizkizut, aztertu nahi bazenitu:

- Lehenengoa: Jainkoak garen bezala aukeratu gaitu, handizale, indargose, izanzale... Baina, bere Pazko misterioaren ahalmenez aldatu egiten gaitu: Jesusen bidetik bakarrik izan gaitezke apostolu. Handizalekeriak eta utzi beharra dauzkagu. Horiek ez dira Jesusen jokabide. Bide mundutarra da handikeriena.

- Bigarren puntua: Jesusen kaliza edateak zerbitzua esan nahi du. Jainkoaren esana jarri beste asmo eta programa guztien aurretik eta gainetik. Horretarako, apostoluen Espiritu bera beharko du Elizak. Espiritua! Izan ere bestela, hain erraza da giza- bideetan gelditzea, handinahikerietan erortzea, gezurraren zerbitzuan jaustea... Gurutze-bidea ez baitzaigu maitagarri gertatzen. Eta ez zaigu gustagarria gertatzen bide hori, ahultasuna eta pobretasuna eta txikia izatea eta ez ditugulako maite.

- Hirugarren puntua: Gure apostolutza-egintzaren oinarriak non dauzkagu jarriak? Ez al gara gehiegi fidatzen geure programa handi eta zehatzez? Eta, horrexegatik, ez al dugu apostoluen ausardia libre eta freskoa galdu? Ez al gabiltza zenbait indarren morroi kobarde bihurturik? Oraindik ez ote dugu ulertu «haren kaliza» edan behar dela apostolu izateko? Gure eliz elkarteek bizi duten ahulaldia izan daiteke aukera ederra Berri Onaren bideetara etortzeko. Gure ahulaldian gertatzen da Jainkoaren indarra. Gure eskasian egingo du Jainkoak eliz elkarte berria. Ez dezagun ahaztu: Jainkoaren jokabideak eta irizpideak ez dira gizon-emakumeonak bezalakoak. Une eskasenean gaudelarik, egon gaitezke une aukerakoenean.

 

Ospatzera goazen Eukaristia da apostolu egiten gaituen Kaliza. Edan dezagun, eta berak egin gaitzala Jainkoaren esanaren zerbitzari. Esker onezko kopa santuak eman diezagula gure herrian Ebanjelioa zerbitzeko adorea eta poza. Apostolutar fedea aitor dezagun.