Ongietorri, kristau-ospaketa honetara. Hemen biltzen gaituen Jesus Jauna zuekin!

«Lehenengo izan nahi duena, izan bedi azkena eta guztien zerbitzari» entzungo dugu gero Ebanjelioan. Hasieratik entzuten ditugun hitz hauek oso ulerkaitzak eta bizikaitzak gertatzen zaizkigu. Joan zen igandean Pedrorekin batera egiten genuen aitorpen bete hark, zerbitzuan eta segizioan hartzen du bere gorputza eta bere egia.

Lanera, eskolara, parrokiara... eguneroko biziera betikora itzuli garenean, zein ongi letorkigukeen zerbitzu-molde hori, elkar zerbitzatzeko moldea.

Isilean, hitz handirik gabe, baina benetasun sakonenaz aitor dezagun besteak zerbitzatu ezina. Txaloak eta ohoreak maite ditugu. Eska dezagun Jesusen bidetik ibiltzeko bihotz berria. (Isil unea)

* Jesus Jauna, ezereza hautsetatik jasotzen duguna. Erruki, Jauna.

* Jesus Jauna, apalak jaso eta harroak suntsitzen dituzuna. Kristo, erruki.

* Jesus Jauna, behartsua ondasunez bete eta asko duena hutsik uzten duzuna. Erruki, Jauna.

PREFAZIOA

Jesus gure zerbitzari egin zitzaigun. Haren heriotza eta piztueran aurkitu dugu bizia. Une hori gogoratu eta eskerrak eman ditzagun bihotzez!

GURE AITA

Denok bat eginda, eska diezaiogun Aitari, besteen zerbitzari izateko behar dugun erreinuko indarra, Jesusek esana errepikatuz.

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1 – Gaurko ebanjelio-zatiak Jesusen heriotzarainoko entregaz hitz egingo digu. Guregatik egiten duen entregaz.

Aurretik entzungo dugun Itun Zaharreko irakurgaia, zintzoaren kontrako persekuzioaz ari zaigu. Jainkoaren Semea ez al zen izan zuzengabeaz erasotutako Zintzoa?, beren egintza onengatik erasoa jasaten dutenen eredua?

2 – Zergatik gertatzen dira munduan –eta gure artean ere bai–, zergatik gertatzen dira etenak eta ondoezak? Entzun diezaiogun Santiagori.

HERRI-OTOITZA                                               

Senideok, Santiagok esan digu: «eskatzen duzue eta gaizki eska-tzen duzue». Jainkoaren Espirituari utz diezaiogun gure ahoz eskariak egiten.

• Haurrrak aipatu dizkigu Jesusek. Egigun otoitz ikasturte berria hasi duten mutiko eta neskatoen alde. Gogoan izan ditzagun Siria, Irak, Afrika, Asia eta Hegoamerikako haurrak.  (Isil unea)...

• Jesusek garbi erakutsi zigun nola onartu behar ditugun atzerritarrak eta pobreak. Otoitz egin dezagun beren lurraldea eta etxea utzi behar izan duten etorkin eta errefuxiatuen alde. (Isilunea)...

• Beti izan dira Elizan zerbitzari nabarmenak: Asisko Frantzisko, Maximiliano Kolbe, Kalkutako Teresa... Hauen antzekoak Elizan ugaldu daitezen, behartsuak zerbitzatzeko. 

• Otoitz berezia egin nahi dugu gaixoen eta ezinduen alde. Beren gaixoaldi eta ezinean zerbitzatzen dituzten senide eta erizainen alde.

• Santiagok bakea erein eta justizia lantzeko deia egin digu. Eska dezagun gure herriarentzat eta erasotuentzat justiziazko bake betea.

Entzun, Aita ona, umeen xumetasunez egin dizkizugun eskari hauek. Emazkiguzu zure dohain ederrak. Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.

HOMILIA

Joan zen igandean, Pedro eta beste ikasleekin gogo betez aitortu genuen ‘Jesus dela Mesias’, Jesus dela gure bihotzen betetasun eta herrien argia. Eta hori guztia, gurutze-bidetik, segiziotik, zerbitzuz. Pentsatzen jarrita ikusgarria da esaten dugun hori: besteak zerbitzatzeak egiten gaituela egiaz libre. Ez dagoela Ebanjelioko poza bizitzeko beste biderik. Gaurko Hitzak ere bide beretsura ekarri gaitu. 

Gaizkileak ezin du pertsona ona ondoan sufritu. Hori beti horrela izan da. Gaizkileak jende gaizkilea nahi du bere ondoan. Lapurrak lapurrak nahi ditu ondoan. Pertsona zintzoak min ematen dio gaizkileari. Jatorrak nolabait ere salatu egiten baitu maltzurra. Eta horretatik sortzen da gaurko lehenengo irakurgaiko borroka: gaiztoek ezkutarazi egin nahi dute zintzoa, iraindu egingo dute, gezurrezko salaketak egingo dizkiote. Ezin dute sufritu. 

Jesusi ere gauza bera datorkio gainera. Gizakiek hil egingo dute, haren bakezko eskaintzak min egiten dielako. Judu handizkiek ezin izango dute Jesusen jarrera ez ulertu eta ez onartu. Beren jarrera harro eta handizaleentzako ez zetorkien batere ondo Jesus beren ondoan. Paretik kendu beharra daukate. Eta halaxe kenduko dute. Gurutze-bidea ezarriko diote Jesusi.

Gizakion zapuzketa hori, ordea, Jainkoak salbazio-bide egingo du. Juduek Jesusi ezartzen dioten gurutze-bidea, gerora fededun guztientzako jarraibide gertatuko da. Jesusek gurutze gainean erakusten duen bihotz handia, zerbitzu jatorraren eredu eta jarrera gertatuko da. Heriotz-bide gertatu nahi zena, zerbitzu-bide gertatuko da. Eta harrezkero Ebanjelioko bideak argi daude: azkenerainoko zerbitzua bizitzeko prest dagoenak emango du fedearen neurririk onena. Ikasleek ez zuten izpirik ere ulertzen. Haiek bestelako kalkuloetan zebiltzan: zein ote zen handiena beraien artean eta horrelakoetan zebiltzan. 

Hemendik begiratu beharko genituzke, entzule adiskide, gure gizarteko bideak. Hor dago Jesusen apaldu beharra, hor, gizon-emakumeon gora-nahia. Jesusen zerbitzu-bideak salbamena dakar; gureak, berriz, zatiketa, etena, haserrea. Eta fededunak ezin onar ditzake etena eta zatiketa sortzen duten bideak. Fededunaren bidea, gurutzea jokalege duen bidea da. Gurutzeko bideak eta gizakiok darabiltzagun handi-nahiak ez datoz bat. Santiagok esan digunez, Jesusen bidea «garbia da, baketsua, eratsua, apala, errukiz eta egintza onez betea». Gure bideek, ordea, «haserrea eta borrokak» sortzen dituzte, «grina txarrak». «Hil egiten duzue, bekaitzez beteak zaudete, borroka eta gudu egiten diozue elkarri».

Gizartetik gure Elizara pasa eta zer ikusten da? Gure Elizak ulertu al du Jesusen Ebanjelioko gurutze-bidea? Gizarteko zerbitzu apalera makurtua bizi al da? Gurutze-bideak duen eragin sakonari antzematen al diogu? Edo-eta gure gizarteko joerak aldatzeko beste eragin-indar batzuetan jarri ote dugu ustea? Zerbitzu-bideak pobreekiko bihotz zabala esan nahi duela jabetu al gara? Zer erantzun ematen ari gara gure euskal gizarteak ageri dituen behartsu zahar eta berrien aurrean? Elizak Euskal Herrian ematen ote du, ez batzuek eskatzen diotena, baizik bere izaerak eskatzen diona, Ebanjelioak eskatzen diona? Egiazko erantzuna ematen ari ote gara kristauok?

Jesusek ume bat jarri digu begi aurrean. Ume baten xumetasuna eta apaltasuna jarri dizkigu eredu. Guk, berriz, ikasleek bezala, prestijioaren neurriak erabiltzen ditugu. Jesusek zerbitzua, guk prestijioa. Eta hortik datoz gero beste guztiak. Prest egotea eta prestijioa hizki berekin hasten dira biak, baina bi jarrera oso desberdinak erakusten dituzte. Prest egoteak zerbitzura garamatza. Prestijioak, berriz, dena gure zerbitzura jartzera. Eta elkarrekin zer ikusirik ez duten bi izaera sortzen dira horretatik: umearen xumetasuna, dena zabalik bizi da, emana, uste onez, ingurukoen mesedea bilatzen beti. Prestijioak, berriz, azpijokoak eta zurikeriak behar ditu. Interesa du iturri. Txaloak eta besteen aitortzak bilatzen ditu. Biek albora begiratzen dute: batek emateko, besteak jasotzeko. Igoalekoxe!

Zerbitzuaz hitz egitean, gaur etorkinen zori iluna ez genuke ahaztu behar. Ebanjelioa hots egiten dugu eta gero ostikoka botatzen ditugu geure artetik. Gu beraiengana joan gara inoiz Berri Ona ematera eta haiek guregana datozenean, gaizki hartu eta ateak ixten dizkiegu. Kontraesan handiak bizi ditugu. Etorkinen arazoa behar bezala konpontzeko, aurrena geure bihotzak ireki beharko genituzke eta gero behar den presioa egin gobernarien aurrean ere. Etorkinak pertsonak dira, errespetagarriak dira.

Eukaristia ospatzeak Jesusen bideak besarkatzea esan nahi du. Hor ematen da barne-handitasunaren egiazko neurria.