Liturgi lagungarriak
A) APAIZAREN MONIZIOAK
AGURRA ETA SARRERA
Bere bizia guregatik emateraino maitatu gaituen Jauna zuekin!
Behin baino gehiagotan entzun izango dugu: «Zuek mezetara joan bai, baina ez dihoazenak baino okerragoak zarete». Esaldi horrek kritika hutsa gorde dezake barnean; baina egia ere gorde dezake. Igandero mezetara etortzeak konpromiso berezia sortzen baitigu.
Zertara biltzen gara Eukaristiara? Jesusen jarraitzaile garenez, berarekiko harremana bizitzera eta haren antza hartzera, Ebanjelioarekin leial jokatu ahal izateko. Ebanjelioarekiko leialtasuna adierazten dugu ospaketan. Eta leialak ez garenean, jakina!, engainua bizi dugu.
Ea gaurko ospaketak benetan kristau izatera eragiten digun!
Isilean, eska diezaiogun Jaunari errukia eta onginahia.
– Jesus Jauna, gure argi eta bizibide zarena. Erruki, Jauna.
– Jesus Jauna, Erreinuko langile egin gaituzuna. Kristo, erruki.
– Jesus Jauna, zeure Espirituaz eragiten diguzuna. Erruki, Jauna.
PREFAZIOA
Esker onez beterik jaso dezagun gure bihotza Aitarengana, hainbeste dohain eman baitigu bere Seme Jesusengan! Oraintxe bertan ere presente egingo zaigu aldareko ogi-ardotan. Fede sendoz gorets dezagun!
GURE AITA
Jesusek irakatsi digun bezala, Eukaristia hartu aurretik, otoitz egin diezaiogun Jainko Aita onari.
B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK
1) Espiritua ezin dezake inork beretzat lotu. Israeldarrak harritzen badira ere, Jainkoak bere Espiritua nahi duenari eman diezaioke. Ebanjelioan ere jokaera horixe erakutsiko du Jesusek.
2) Santiagoren eskutitzari azken zati bat irakurtzen diogu gaur. Amenazu handitxoa daukagu, erne entzun beharrekoa. Jainkoa bera dugu ohar hau egiten.
HERRI-OTOITZA
Jainkoaren seme-alaba izateak ematen digun uste onez, otoitz egin diezaiogun gure Aitari, geure alde eta gizon-emakume guztien alde.
• Gerraren eta gosearen tragedia bizi duten herrien alde; Siriaren eta Iraken alde…
• Munduaren norabideak eta ekonomiaren martxa beren eskuan dauzkatenen alde…
• Langabetuen eta ekonomi-zapalketa gehien nozitzen dutenen alde…
• Caritas erakundean lanean ari direnen alde… Lanpostuak, batez ere gazteentzat, sor ditzaketen enpresarien alde…Etorkinen eta errefuxiatuen alde...
• Gure elkarteen alde… Geure alde eta gure senide eta adiskideen alde…
Entzun, Aita, gure otoitza; isuri zure maitasuna munduko gizon-emakumeen gainera, eta lagun iezaguzu Ebanjelioarekiko leialtasunean bizitzen. Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.
HOMILIA
Senideok, ez da erraza beharbada, baina Ebanjelioan sinesten duenak, begirada zabalekoa izan behar du, ez du Ebanjelioa esparru estuetara behartu behar, Ebanjelioaren indar kontrolaezina errespetatu egin behar du. Eta jarrera horren barruan, bere indar guztiak Ebanjelio horren zerbitzura jarri behar ditu. Horrela joka dezanak, Ebanjelioaren indar ikusgarria sumatuko du han-hemenka, sorpresaz, harriturik!
Zergatik ote da, baina kontrolatzea gustatzen zaigu. Dena geure usteen eta eskemen barruan ongi ordenatua edukitzea. Kontrolatzea. Ezusteek asaldatu egiten gaituzte. Oraintxe bertan, ikasturte berriari ekin diogu, gure parrokietan pastoral urte berria hasi dugu, dena martxan jarri da. Bilera asko egiten ari gara, dena ongi bideratu nahi dugu. Eta hori ongi dago. Baina uzten al dugu zokoren bat sorpresarentzat? Uzten al dugu tokirik Espirituak berekasa sortu nahi izan dezakeen ezustekoarentzat? Edota, horrela esaten ez badugu ere, Espirituari ere gure eskemetatik ateratzea debekatu egin behar ote diogu?
Lehen irakurgaiko Eldad eta Medad ez zebiltzan eskemen barruan. Ez ziren batzarrera joan eta, hala ere, Espiritua haiengana jaitsi egin zen. «Debeka iezaiezu», horra gure protesta. Ebanjelioko pasadizoan ere, Joan ez dabil trankil. Deabruak botatzen ikusi dute baten bat, eta beraien taldean ez dabilena. Eta ez dago, ez, trankil. Moisesek lehenengo irakurgaian eta Jesusek Ebanjeliokoan, biek espiritu zabala dute, espiritu irekia, eta badakite Jainkoak nahi duenean eta nahi duen bezala eta nahi duen tokian joka dezakeela. Eta badakite Jainkoaren aztarrenak sumatzen edozein girotan eta tokitan. «Ez galarazi, gure aurka ez dagoena gure alde dago». Egia da, fededunaren barruak, Espirituaren ekintza ikusteko eta onartzeko espazio irekia izan behar luke. Espirituaren askatasuna errespetatu behar luke. Eta, jakina!, besteengan ikusten duen onarengatik, pozten jakin behar luke. Gure eskemetatik kanpo ikusten dugun onak zinez poztu behar gintuzke! Bestela, bada zerbait guregan bere onean ez dagoena, bada zerbait.
Gure planteamentuetara etorriz, bi jarrera aipatu nahi nizkizuke, adiskidea. Alegia, fededun bezala edozein ekintza bideratu nahi dugunean, bi puntu hauek hartu behar ditugula kontuan:
- Lehenengoa da, gure ekintza guztiei ebanjelizazio-kolorea ematea. Gure ekintza eta egintza guztiak Berri On, notizia bihurtu behar ditugu gure inguruan azalduko diren guztientzat. Eta horrek esan nahi du, inor ez eskandalizatzea; batez ere, txikienak ez eskandalizatzea. «Inor ez okerbideratzea» esan digu Jesusek. Ebanjelio-sen honen kontra dihoana kendu egin behar dugu gure ekintzetatik. «Zure eskuak arriskuan jartzen bazaitu...». Guzti-guztia «baso bat ur fresko» bihurtu behar dugu ikusten eta tratatzen gaituztenentzat. Den-dena Ebanjelioaren eskaintza egin. Eta puntu hau oso eskura datorkigu gure parrokietako pastoralgintza bideratzen ari garen egunotan. Ez genuke ahaztuta utzi behar. Nola egin ebanjelizatzaile gure katekesiak, gure liturgiak, gure batzarrak, gure laguntzak, gure... guzti-guztia.
- Eta bigarren puntua honako beste hau da: gure planteaketek ez dutela sektarismoan erori behar. Ez dizkiogu Espirituari hesiak eta mugak jarri behar. Gure ekintza Espirituari eskaintzen diogun ahalegina da, eta hortik aurrerakoa Espirituak berak nahi duen bezala egiten du. Eta fededunak hori pozez ikusten du gainera. Espiritua ez da gurea. Espiritua ez da alor batean bakarrik ari. Espiritua ez da Elizarena. Espirituak ez du fededunengan bakarrik jokatzen. Espiritua askatu egin behar genuke guk ezarri dizkiogun lotura zelebreetatik. Halako espaziori lotua, halako portaerari lotua, halako planteaketei lotua... Eta poztu egin behar genuke, parroki egituretatik kanpo ere Espirituak oparo jokatzen duelako, poztu egin behar genuke. Fedeak barru zabalekoak egin behar gaitu. Honek zer esan nahi duen praktikan? Begiak zabalik eraman behar ditugula Espirituaren aztarrenik txikienei usaina hartzeko. Beti zabalik joan behar dugula, on egiten duen edonorekin ekintzan elkartzeko. Ez ditugula pertsonak beren txarteletatik neurtu behar. Gure txartelek ez dute erakusten Espiritua non ari den. Espirituak ematen du egiazko nortasuna.
Gaur bertan, Caritasen eguna ospatzen dugu gure Elizbarrutietan. Solidaritaterako deia beste behin. Hainbeste behar dago: langabetuak, sidadunak, drogamenpetuak, inmigranteak... Enpleguaren aldeko ekitaldia da gaurkoa. Benetako drama da langabezia, gazteena bereziki. Santiagori entzun al diozu bigarren irakurgaian? «Zuen ondasunak ustelduta daude». Diruarekiko gure adorazioek ez ote diote «baso bat ur» ukatzen pobreari? Nik badakit hitz ikaragarriak direla horiek, baina ezin gaitezke erdipurdikerian ibili. Ebanjeliozko planteaketak egin nahi baditugu, pobreentzako «baso bat ur» izan behar dute gure ekintza eta gauza guztiek. Bestela, Ebanjelioaren esparrutik kanpo gabiltza, Jaunaren «belarrietaraino iristen baita pobreen deadarra».
Eukaristia ospatzera goaz. Ea ospaketa honek bihotz handiko egiten gaituen. Ea gure barruko jarrera eta eskemak irekitzen dizkigun. Izan bedi halaxe!
