Liturgi lagungarriak

A) APAIZAREN MONIZIOAK

AGURRA ETA SARRERA
Jesu Kristo Jaunaren grazia, barkazioa eta bakea, zuekin!

Garizumako bidez, misterio santuenen atarira etorri gara. Kalbarioan, Jesu Kristoren gurutzea iturri agortezin bihurtzen zaigu, grazia, barkazioa, maitasuna, bizia har ditzagun eta gure bizitzak erabat berri daitezen.
Aste Santuaren bebarrura iritsirik, kontenpla dezagun Jesusen aurpegi gozoa eta ikus dezagun bertan Jainko ona, maitasun gozo eta salbazio den Jainkoa, pobreentzat, behartsuentzat, bekatarientzat ona den Jainko maitagarria. Esker onez.

Hasteko, jar gaitezen Jainko onginahizkoaren aurrean. Denok bekatariak gara. Jainkoak barkatzen die, ordea, bihotz apalez bekatua aitortzen dutenei.

(Aitortzen diot esan  edo Jaungoiko santua kantatu)


PREFAZIOA
Jesu Kristok bere barkazioa eskaintzen digu, bere grazia, bere bizia. Horiek dira bere Pazko misterioaren emaitzak. Esker onez kanta dezagun bere on izatea erakutsi digun Jainkoaren maitasuna.


GURE AITA
Eska diezaiogun barkazioa zeruko Aitari eta geuk ere barkatzen jakiteko grazia.


HOHA HEMEN
Hona hemen Jainkoaren Bildotsa, munduaren bekatua barkatzen duena. Bera dugu biderako janari, ur bizien iturri, bera Aitaren besarkada. Zorionekoak barkazioaren mahaira gonbidatuok.




B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK
1. Israel herria Babilonian ikusten dugu erbesteratua. Profetak itxaropena piztu nahi du herriaren etsipenean. Exodo berri baten aurrean daude. Jesusek dakarren pazkoaren irudi ederra.

2. Paulori simaur eta hondakin iruditzen zaizkio bizi izandako esperientzia guztiak, Kristo ezagutzearekin konparatuta. Orain aurrera begiratzen du, bere begiak Jesu Kristorengan jarrita.



HERRI-OTOITZA
Jesu Kristoren gurutzeak ematen digun konfiantzaz, gure eskariak eta mundu guztiarenak egin diezazkiogun, maite gaitu-eta. (Kantuz eska dezagun errukia: KYRIE, ELEISON!)

*    Kristau guztien alde: konbertsio-garai hau sakontasunez bizi dezagun, Jesusen heriotza eta piztueran parte hartuz.

*    Errukiaren adierazle izan behar duten apaizen alde: sinesmen- eta esperantza-mezu askatzailea bizi eta hots egin dezaten.

*    Apaiz-bidean seminarioan ilusioz bizi direnen alde: Jainkoaren maitasunaz jabeturik, errukiaren misiolari izateko egoki presta daitezen.

*    Edozein arrazoirengatik sufritzen ari direnen alde: Jesusen errukiak gozatu eta askatu ditzan.

*    Geure eta gureen alde: Jesu Kristoren gurutzea izan dadin guretzat bide eta esperantza bakar, Pazko argitara pozez eta ederrez irits gaitezen.

Jesus Jaunak erruki gaitzala eta isur dezala mundu guztiaren gainera grazia, barkamena eta poztasuna. Errege bizi baita gizaldi eta gizaldietan.




HOMILIA
Adiskideok: Pazkoaren argi-ametsak aurrera-nahia sortuta, martxan jarri ginen Garizumaren hasieran. Eta, Garizumako lisiba sakonaren eraginez, kristau-elkartea Pazkoaren zain jarrita dago gogoz. Nabarmen ikusi dugu gure bekatua, gure itsukeria, gure iluna, gure gaiztakeria... Eta ,beharbada, ez genuen inolako zirrikiturik ikusten argia sar zekigun barnera, hainbestekjoa izan ilunpea! Edo, onenean, argiaren deiak eraman gaitu ilunpearen ibilbide nahasietan barrena, dena pixkanaka argiaz poztuz.

Israel herriaren bizipena: hainbeste urte zapaldurik, morrontzan... eta etsi ere egin zuen. Zer berria gertatu zitzaion Jainkoaren dei hura: «Begira, gauza berriak egiten ari naiz, hasi dira: ez al duzue ikusten?». Eta berriaren pozak altxa zuen herri hura askatasunera.

Guri ere Jainkoak halatsu hitz egiten digu: «Begira, gauza berriak egiten ari naiz; ez al duzue ikusten?». Gure begiak jaso, garbituak, lausogabetuak, eta bai: hortxe, bertan, Pazkoa dakusgu eder, argitsu... Gure ilunarentzat argia, berritasun guztien sorburua. Baina, begira: Pazkoko argi hori, Jesu Kristorekin izan behar dugun elkarrizketatik igarotzen da. Ebanjelioko emakume bekataria bezala, gu ere beraren aurrean gaude. Bakarrik eta elkarte bezala. Badakigu gaizkileak garela. Jesu Kristoren epai astunaren zain okertuak. «Zuk zer diozu?». Eta ustekabeko hitz dirdaitsua entzuten dugu: «Non dira zu salatzen zintuztenak? Ez al zaitu inork gaitzetsi?». «Inork ere ez, Jauna». «Ezta nik ere, ez zaitut gaitzesten. Zoaz eta hemendik aurrera ez egin bekaturik». Hitz berriak. Bide berriak. Hala ere, ez da hitz baten arazoa, ez. Pazko misterioaren arazoa baizik. Barkazio bete hau Gurutzean hilez esan digu Jesusek. Gurutzetik esan digu ez gaituela kondenatzen. Eta gurutzetik ireki zaizkio gure bekatari izateari askatasunerako ibilbide berriak.

Hori horrela izanik, zuk ere, entzule, esango zenuke gustura San Paulok esan duena: «Dena galeratzat daukat, neurrigabeko ondasun honen aldean: Jesu Kristo nire Jaunaren ezaguera. Harengatik dena galdu nuen, eta dena simaurtzat daukat, Kristo irabaztekotan». Hain da ederra eta betea, Jesu Kristoren Pazko misterioan agertu zaigun Jainko maitale eta barkatzailea! Hain dugu Aita! Hain dugu barkatzera emana! Hain da guk uste ez bezalakoa!

Zerk galarazten digu salbazio paregabe hau horrela ikustea? Teorian bai, badakigu... baina... Teoriak teoria, bihotza sasijainkoetara makurtzen zaigu. Eta Jainkoa, ondasun gorengoa, bazterrera utzi! Mantsoagatik okertzen zaizkigu bideak! Makalagatik erortzen gara! Ebanjelioko emakumeak bezala, guk ere bihotz ahula izan, pulamentu gutxiko amodioak. Eta bekatu egiten!

Baina, ez kezkatu! Horrelakoentzat egin da Garizuma. Horrelakoentzat aukera ezin hobea da gaurko igandea. Eukaristia honetan Jesusekin aurrez aurre aurkitu behar dugu. Eta haren barkazio-hitza entzun. Jainkoaren deiak Israel herria esnatu eta altxatu zuen bezala, guk ere altxatu egin behar dugu. San Paulorekin esateko: «Gauza baten atzetik bakarrik nabil: atzean gelditu dena ahazturik, eta aurrean dagoena bilatuz, laisterka noa helburura». Aurrean dagoena, helburua, badakizu zer den? Pazkoa! Berritasun guztien iturburua. Bizi berri eta argi berri horren aukera haundia. Jainkoak Pazkoan ematen digun salbazioa ikusitakoan, orduan ikusiko duzu gure Jainkoa zein eta nor den. Orduan libratuko gara sasijainko eta sastraka zorabiatzaileetatik. Jainko barkatzailea ezagutuz, bihotzetik ezagutuz, libre egingo gara. Esperantzak poztuko gaitu barru-barrutik.

Esperantza! Bai baitaude gure bizitzan ere esperientzia mingarriak, Jainkoak eskutik utzi ote gaituen edo erakusten digutenak: atsekabezko depresioa, maite dugunaren gaixoaldia, amets asko eragin digun zerbaiten frakasoa, harreman sakon baten etena, etxea galtzea... horretakoak gertatzen direnean ez dugu zulo beltza besterik ikusten. Eta esplikazio guztiak alferrikakoak dira. Uste izan behar, beste biderik ez dago, uste izan! Jesusek ere ez zuen heriotzatik ihes egiterik izan. Hala ere, Aitak ez zuen bakarrik utzi. Berpiztu egin zuen. Jesusen uste onak jaso zuen Aitaren erantzun betea. Uste ona zer den? Jainkoak heriotzetik bizia ateratzen duela sinestea, horixe!

Esperantza, ordea, nondik eta nola? Maitasunak sortzen du esperantza. Ebanjelioko emakumeari ere leiho berria zabaldu zaio. Jesusek ez du kondenatu. Geure beldurrek edo inguruko salatzaileek kondenatzen gaituzte. Epaitzen eta kondenatzen ez duen maitasunak sentipen berria sortzen du: berriro ere zeure burua askatasuna estreinatzen ari dela ikusten duzu, etsipenetik biziera berrira egunero jaioko bazina bezala. Haur jaioberria bezalaxe! Jainkoa dena berri egitera dator. Onginahizko maitasunaren indarrez ustekabeko berritasuna sortuko digu!
Eta, orduan bai, mundura joango gara (joan beharra dago). Eta han Ebanjelioaren esperantza-indarra hots egingo dugu. Esango dugu Jesusek ez gaituela kondenatu. Ez gara ibiliko Ebanjelioko emakumearen gaitzesleak bezala, biziaren ateak isten, etsipenari eraginez. Kontatuko dugu Ebanjelioan berriak izateko aukera eman zaigula. Kontatuko dugu Jainkoak bizibide berriak sortu dizkigula.

Goazen Eukaristiara, barkazioa sinesten dugula aitortuz. Eta jaso dezagun, aurrez, Pazko-dohaina. Eta presta gaitezen Pazkoko argi beteaz jabetzeko. «Gauza berriak egiten ari naiz; ez al duzue ikusten?».