Liturgi lagungarriak

A) APAIZAREN MONIZIOAK

AGURRA ETA SARRERA
Aleluia! Aitaren eskuinaldean ospez aintzatua izan den Jesus Jauna, zuekin!

Gaur, Jesus Aitarengana igo zeneko edertasuna ospatzen dugu, adiskideok. Bizi betea, aintzaren borobiltasuna eman zaio Nazareteko Jesus gizonari, gure anaiari. Hauxe da Pazkoa, Pazko osatua!
Eta betetasun hori eskaintza gertatzen da, bizi-promesa. Biziaren dohain eder horixe ospatzen ari gara Pazkoan zehar. Jesusengan era betean ospatzen dugun bizi hori, hazi koskor bezala guregan ere ari da hazten eta mardultzen. Erreinu bete egingo da! Ikasleek bizi izan zuten esperientzia bera bizi nahi dugu orain.

Senideok, kanta dezagun bizi den Jaunaren aintza. Kanta dezagun askatasuna eman eta Aitaren eskuin aldera igo den Jesusen garaipena.

(Aintza)


PREFAZIOA
Gaurko gure esker onak badu arrazoin sakon eta ederra: Jesus zerura igo da eta berekin eraman gaitu bere jarraitzaileok, beraren jainkotasuna goza dezagun.


GURE AITA
Jesu Kristori ikasi diogun otoitzez egigun otoitz, bera gurekin otoitzean ari dela jakinik.


HONA HEMEN
Hau da Jesus berpiztua, guregatik hil eta betiko bizi dena. Zorionekoak beraren Pazko-mahaira gonbidatuok!





B) IRAKURGAIEN MONIZIOA
Gaurko irakurgaiek, apostoluek Jaunaren Piztuera nola ikusi zuten adierazten digute: guztiaren eta guztien gainetik dago orain Jesus; eta, bide batez, Berak bidaltzen digun Espirituari esker, gure artean jarraitzen du, Erreinua gure artean ezarriz. Entzun dezagun bizia ematen duen Hitz hau, gure bihotzak argi ditzan eta indartu itxaropenean eta maitasunean.




HERRI-OTOITZA
Bitarteko ahalsua daukagu Aitaren aurrean, Jesus Jauna; horregatik, uste onenaz egin dezakegu otoitz.

•    Mundu zabaleko kristau guztion alde: esperantza ederrez eta alaitasun handiz bizi dezagun gure fedea.

•    Komunikabideetako langile eta profesionalen alde: apaltasunez eta barne garbiz egia eta gizatasun-legea zerbitza ditzaten.

•    Sufritzen duten guztiek, kartzelatuek, gaixoek, bakardadean bizi direnek,  etxea galdu dutenek, langabezian daudenek, errefuxiatuek, kaltetuek,… jaso dezatela gaurko festaburutik itxaropenerako adorea.

•    Gure senide eta adiskide hildakoen alde; gerran eta torturapean hil direnen alde: bizi daitezela zoriontsu Kristo Jaunaren aintzatan.

•    Eukaristia hau ospatzen ari garen guztion alde: otoitzean bat eginik eta Espirituaren eraginpean, egin dezagula Jesusek nahi zuen bezalako gizarte berria, bakezkoa eta maitasunezkoa.

Entzun, Aita betikoa, gure eskari hauek. Zure eskuin aldean eserita aitortzen duguna senti dezagula geure ondoan laguntzaile. Jesu Kristo gure Jaun Berpiztuaren bitartez.



HOMILIA
Pazkoak bere barruan gordetzen dituen ahalbideak eta edertasunak honelakoxeak dira, gaur ospatzen dugun hau bezalakoak. Eta datorren igandean ospatuko dugun bezalakoa. A zer garaipena! A zer goitasuna! A zer ospea! A zer askatasuna! A zer... Pazkoa, hitz batean, Pazkoa!
Pozik gaude Jesusen Pazkoagatik, oso pozik. Ederra izan da Jesusen garaipena. Aitarengandik etorri zen, haren asmo ederra betetzera. Dagoeneko lau hilabete pasa dira misterio hori Eguberritan ospatu genuela. Gizadia bide onean jarri du. Esan digu Aitak nola eta zenbat maite gaituen. Erakutsi digu gure bokazioa eta dagokigun bizimaila zein den. Horren guztiaren egia bere odolaz izenpetu digu. Guregatik hiltzeraino maitatu gaitu, maitatzen hasita. Baina, ez heriotzean gelditzeko, ez. Maitasunezko heriotza guztiak ez baitira hiltzekoak, bizitzekoak baizik. Eta berpizturik garaile ospatu dugu ia zazpi astez. Eta gaur, Pazkoaren buruan, garaipen horren goitasuna ospatzen dugu, Aitaren eskuin aldera itzultzen baita, Jaun eta Seme, ospetsu, gizon eta Jainko. Zinez, bigarren irakurgaiak dioena, Aitak «ahalmen eta indar guztia Kristorengan agertu du berau hilen artetik piztuaraztean eta zeruan bere eskuinaldean eseriaraztean». Bai, Jesusek Erreinua martxan jarri du, askatasunezko erregetza harrigarria.

Jesusek kunplittu du. Ondo kunplittu ere. Aitaren asmoa burutu du. Gizadiari beste bide bat utzi dio ebakia. Orain gizon-emakumeok badugu beste izanbide bat, nahi badugu. Jesusek ondo kunplittu du. Horregatik jotzen diogu gaurko festaburuaren txalo eta garaipen-oihu ederra. Merezi du eta! Jaun, errege ospetsu, bekatuaren eta heriotzaren garaile, gizakiaren eta Jainkoaren artean bitarteko, bizien eta hilen epaile... Horrelakoxe izen ederrak ematen dizkiogu gaurko liturgiarekin.

Eta ez litzateke ederra izango hementxe geratzea Jesus garaileari begira beste egitekorik gabe! Hari begiratu, hura ikusi... eta gozatu! Ez da harritzekoa ikasleak zerura begira gelditzea! Garaipenaren zorabio ederra! Baina, ezin dugu hori egin! Ezin diezaiokegu Igokundeari bere indarra kendu. Zerura begiratzea ondo dago, beharrezkoa ere bada. Baina, begiak berehala batean lurrera jaisteko. Gaur hauxe egin behar dugu, labur esateko: aurrena, begiak itsi, argi handia hobeto ikusten baita begiak pixka bat itxiz. Konturatzen al zara eguzkiari begiratzeko begiak pixka bat itxi egiten ditugula? Gaur begiratu behar dugun eguzkia argiegia da eta bera ikusteko begiak erabat ixtea onena!

Baina, gero, eguzkia ikusitakoan, berehala ireki begiak. Eta lurrera begiratu, gizon-emakumeei begiratu. «Zertan zaudete hor zerura begira?». Jesusek kunplittu du, orain Elizari dagokio berea egitea. Jesusek oratu duen Erreinu libre eta berria Elizaren esku geratzen da. Elizak eraman behar du gizon-emakumeengana Jesusek ekarri duen notizia. Orain Elizaren ordua da. Jesusengan garaipen dena, Elizarentzat eginkizun da. Eta horrelaxe, begiak ireki eta mundura joan behar du. Baina bi gauza izan behar ditu Elizak gogoan:
- Bata, joaten ikusten duen Jesus ez da joan guregandik joateko. Betiko gurekin gelditzeko joan da. Bera gurekin dago. «Ni zuekin nauzue egunero».
- Eta bestea, Espiritua ematen digula. Datorren igandean edertasunez ospatuko dugun Espirituaren etorrera, arnasa eta sua gertatuko da Elizaren bihotzean. Bai, gurekin aritzeko joan da. Eliza ez da umezurtz gelditzen.

Honetatik guztitik bi sentipen oinarrizko sortzen direla esan genezake:
-    lehenengo sentipena, alaitasunarena da. Poza. Kristoren garaipenagatik alaitasuna. Eta haren garaipena gurea ere badelako, alaitasuna. «Zeruko ondasunetan eman zaigu parte» esaten dugu. «Kristo buru joan den tokira joango da artaldea ere» esango dugu prefazioan. «Ikasleak pozik itzuli ziren Jerusalena» esaten digu Lukasek. Bai, alaitasuna behar dugu. Jesus ezagutu eta haren ikasle izatearen poza sentitzen al dugu?
-    eta bigarren sentipena, esperantza. Izan ere, ez dugu geure burua engainatu behar. Egiteko eman zaiguna ez da txantxetako gauza, ez da jolasa. Eginkizun handia, eta zaila. Egunero-egunero ikusten dugu zenbat kostatzen den Erreinua ereitea. Zenbat kostatzen den Jesusen mezua zabaltzea. Eta badakigu, Jesus Berpiztuaren presentzia sumatzeak fede-bizitza sufritua eta ustetsua eskatzen duela. Baina, esperantza indartzen digu gaurko festak. Kristorengan ikusten dugun garaipena begiratu, eta aurrera! Eta ez ahaztu, eginkizun honetarako, Jesusek ez ditu behar gizaki bereziak, espezialak, erraldoiak. Bere barruan harritzen dakien jende xumea baizik. Beldurra eta zalantza sentitu arren, konfiantza izaten dakien jendea behar du. Gu behar gaitu.

Orain Eukaristia ospatzen ari gara. Jesus Berpizturik hementxe, tarteko, Espiritu-emale. Pazkoan aurkitzen gara une honetan. Ospa dezagun pozik Misterioa!

 Liturgi lagungarriak

 

A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Jaun berpiztuaren maitasuna, alaitasuna eta bakea beude zuekin.

 

Jesus berpiztuarengan sinetsi zuten lehenengo gizon-emakume haiek indargarri dira gure fedearentzat, dei berezia dira. Paulo eta Bernabe, Pedro eta Joan, ikasleak, lehen elkarteak... Pazko garai honetan gure fedea eta gure maitasuna gaztetzeko aire freskoa ditugu.

Gaur hemen, Pazko elkarte honetan bildurik, ikasle haien testigantza entzungo dugu eta, haiekin bat eginez, Jesus berpiztuaren presentzia biziko dugu Eukaristian. Horra gure igandearen poza.

 

Pazko-uretan berri dezagun gure Bataioko fede ederra.

(Urez zirtatzea)

 

Uretan berriturik, kanta dezagun gure fedeak aitortzen duen Jaunaren aintza.

(Aintza kantatua, ahal dela)

 

PREFAZIOA

Pazkoari dagokion pozez jaso ditzagun gure bihotzak esker onez beterik Jaunarengana. Jesus tarteko egin zaigu ospaketa honetan. Bere mahaira gonbidatzen gaitu, betiko biziaren ogi egiten zaigu. Eskertzea dagokigu!

 

 

GURE AITA

Mahai honen inguruan bildurik, otoitz egiogun gure Aitari eta eska diezaiogun bere maitasunezko borondatea egiteko poza.

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1) Apostoluen Eginetatik irakurtzen dugu gaurko zati hau, Bazkoako beste igandeetan bezalaxe. Eliza hazten eta garatzen ari da, Berpiztuaren Espirituak eraginda. Entzun dezagun nola sendotu eta finkatzen diren kristau elkarteak.

2) Entzun dezagun orain Jainkoaren bizi berriaren adierazpen pozgarria. Jainkoa hurbilera jarri zaigu dena berri eta eder egiteko.

 

 

 

HERRI-OTOITZA

Jesusek bildu gaitu bere elkarte bezala eta bere Espiritua eman digu. Orain, Espiritu horrek eraginik, begira diezaiogun mundu osoari eta aurkez diezazkiogun Aitari pobreen beharrak.

 

* Eliza osoak eta kristau-elkarte bakoitzak, bere ebanjelizatze adoreari indarrean eutsi diezaion gaurko gizartean, errukiaren misiolari izateko.

 

* Oraindik Jesu Kristo ezagutzen ez dutenek, beraren Ebanjelioaren poza eta esperantza bizitzeko zoria izan dezaten.

 

* Gure herriko gidari eta politikarien alde, herriaren beharrak zerbitza ditzaten, beren interesaren gainetik.

 

* Otoitz egin dezagun sufritzen ari diren guztien alde: gaixo, ezindu, bakarrik bizi direnak... Gogoan izan ditzagun lurrikaraz eta uholdez kaltetuak izan direnak. Gogoan, baita ere, Siria eta beste herrietako errefuxiatuak. Maitasuna aurki dezaten  ingurukoengan, Jaunaren maitasuna sumatzeko.

 

* Eukaristia honetan parte hartzen dugunok elkar maita dezagun; lehenengo aldiz sakramentuetara hurbildu direnak ere maitasunean hazi daitezen, Jaun berpiztuaren zeru berri eta lur berrien agerpide izanez.

 

Entzun, Aita, gure otoitza, munduak zure azkengabeko maitasuna ezagutu dezan. Jesu Kristo gure Jaun berpiztuaren bitartez.

 

 

 

HOMILIA

Oraintxe entzun dugun Jainkoaren hitzak txertu berri bat bezala ematen dio gure fedeari. Benetan ikuspegi eder eta baikorrean kokatu gaitu. Lehenengo kristau elkartea bere fruitu ikusgarriak ematen ari da, jentilengana berri ona zabalduz. Jainkoak fruitu ederrak ematen ditu elkarte haren bihotzean. Eta egintza horrek «zeru eta lur berrien» aurrean jartzen gaitu. Negarrik eta malkorik isuriko ez den erreinuaren bihotzean kokatzen gaitu Jaun berpiztuaren presentziak. Maitasunaren agindu eta eginkizun ederra bizi duen erreinuaren giro berrituan.

 

Amets hutsa dela hori guztia? Pazkoan ez egitekotan, noiz egin behar dugu bada amets? Pazkoak eskaintzen digun koadro ikusgarri honetan presentzia bat eskaintzen zaigu, Jesus berpiztuaren hurbiltasuna. Eta, noski, Jaun berpiztuaren inguruan, dena biziberritzen da, dena edertzen, dena askatzen. Jainkoa gurekin daukagula esaten digun presentzia da. Mundu berri baten leihoak zabaldu zaizkigula esaten digun presentzia da. Eta nola ez dugu bada amets egingo? Nola ez zaigu bada bihotza poztuko? Nola ez diogu bada mundu berri baten lanari gogotik helduko? Sinets iezadazu!

 

Eta, seguru asko, amets horri bueloa kentzeko, aurrean jarriko zenizkidake giza sufrimendua, gogorkeria, gerrateak, egoismoa, heriotza... Eta hala ere amets? Fedeari sortzen zaion ametsa, adiskidea, ez da gizartea berritu beharra ahaztuarazten digun ametsa. Ez da mundu mindu baten negarretik urrutiratzen gaituen ametsa. Esango dizut amets hau nondik sortzen zaigun eta nora dihoan. Jainkoaren hitzak esan du honako hau: "Orain, gauza guztiak berri egiten ditut". Eta amets egingo ez dugu bada?! Baina jakin badakigu, Jainkoak egiten duen berritasuna ez dela botoi bati sakatu eta berez sortzen den automatismoa. Jainkoak ematen digun berritasunak, mundua berritzera garamatza. Bihotza eta besoak lanera eramaten dizkigun amets erantzukizunezkoa da, amets eragilea da. Jainkoak esan digu: mundu berri horretan «ez da izango gehiago, ez heriotzarik, ez negarrik, ez garrasirik, ez atsekaberik». Eta horrek, gaitzaren eragin negargarria ezabatu eta zuztargabetzeko lanera eramaten gaitu, Pazko gertatzen ari dela sinetsirik. Ulertzen al duzu, fededun, sortu zaigun ametsa ez dela amets huts eta lotaratzailea. Amets eragilea da, amets langilea da.

 

Nola gertarazi nahi dugu amets hori gure munduan eta gure euskal gizartean? Gogoan al duzu Ebanjelioan entzundakoa? «Maita ezazue elkar nik maite izan zaituztedan bezala». Maitasuna dugu Pazkoko arma ederra ametsa munduan ereiteko. Maitasunaren erantzukizun langilez ez bada, gure ametsa amets huts geratuko zaigu. Maitasunak bakarrik egin dezake dena berriarazteko miraria.

 

Eta maitasunaren ondoan, kristau elkarte elkartu eta eragile bat behar da ametsa gertarazteko. Lehen irakurgaian ikusi duguna. Kristau elkartea bat eginda: batzuk hitza hots egiten, besteak ekintza hori bultzatzen eta berotzen, denak fede berean pozten. Katekesia, hitzaren zerbitzua, ospaketak, erakundea, otoitza... Hori guztia Espiritu beraren ekintza denean eta hori guztia zerbitzu beharrezko gertatzen denean, orduan Berri Onaren ametsa gertaraz daiteke gizartean.

 

Jesusek erakutsi eta agindu digun maitasunak muga eta hesi guztiak apurtzen ditu. Elkartasuna eta batasuna sortzen duen maitasuna da. Judu ala jentil, zuri ala beltz, zintzo ala bekatari... hesi horiek denak gaindituak eta deseginak geratu ez dira ba! Harreman eta elkartasun berria sortzen duen maitasuna da. Harreman berria pertsonartean; harreman berria gizartean; harreman berriak elkartean.

 

Zertan daukagu gure bizitza oinarritua? Pazko-maitasunean ala Legean? Jainkoaren maitasunera ireki behar dugu geure barrua. Eta biziera berriaren arnasa hartu bularra betean. Ederra da maitasuna sinestea! Eta ederra, maitasuna bizitzea!

 

Fededun adiskide, Pazko-ametsak pozten eta adoretzen ote gaitu? Nahiago nuke halaxe balitz! Eta pentsatzen jarrita, zergatik ez? Ospatzen ari garen Eukaristia honek ere amets berritzaile horren giro eragilera gakartza. Eta zergatik ez dugu Pazkoko mundu berri eta berritua sinetsiko! Zergatik ez dugu bada gaur bertan Jaunarekiko elkartasuna berrituko eta dena berri daitekeela sinetsiko! Zergatik ez!? Benga, animo! Ez dadila guregan Pazkoaren festa eta eragina moteldu. Gizarteari zor diogun festa eta eragina baita. Pazkoa eman zaigu, bizi dezagun Pazkoa!

Liturgi lagungarriak

A) APAIZAREN MONIZIOAK

AGURRA ETA SARRERA

Biziaren Jainkoa, bere Seme Jesus herio-lokarrietatik askatu duena, izan bedi zuekin! 

 

Jaun Berpiztuak berekin atxikita, elkarte berean, ondo itsatsita nahi gaitu. Eta gu pozik biltzen gara, kristauon familia osatuz, haren Pazko-mahaiaren jiran. Jesus Berpiztuaren notizia ederra, eta berak bete-betean damaigun bizi berria, bere Espiritu eragilearen presentzia, hori dena hementxe mamitzen eta gauzatzen da guretzat. Gaur, gainera, Gaixoen Eguna ospatzen dugu. Pazko igande honetan, derrigor, gure elkarteko gaixo guztiak hartzen ditugu gogoan, beren familia eta sendikoekin, beren lagun eta zaintzaile guztiekin batera.  

 

Poz-giroan denok, eta gure bataioa Jaunari eskertuz, abia gaitezen misterio hauetan barna, gure bataioko eguna akordura ekarriz eta urarekin geure buruak zirtatuz.

(Kantu bat kantatu, urez zirtatu bitartean. Ondoren:)

 

Jainko guztiz ahaltsuak garbi gaitzala bekatu guztietatik eta, eukaristia hau ongi ospatuz, eraman gaitzala betiko bazka gozora, gizaldi eta gizaldietan.

 

PREFAZIOA

Une nagusi honetan, Aita Jainkoa bihotz-bihotzez eskertzera goaz: onegia baita gurekin, eta Semearen salbazio-dohainak eskaintzen baitizkigu.

 

GUREAITA

Jainkoaren seme-alaba garen bataiatuon otoitza zintzoki esatera goaz orain. Jesu Kristorekin bat, gure artean ere bat eginik, luza diezaiogun Aitari bere familiaren otoitza.

 

HONA HEMEN

Hona hemen Jainkoaren Bildotsa, hona Jesu Kristo gure Jauna, heriotza garaitu eta orain betiko bizitzaren seinaletan ematen zaiguna. Zorionekoak mahai honetara deituak.

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1) Lehenbiziko kristau-elkarte haiek ere korapiloak askatu beharrean aurkitu ziren. Taldetxo batzuk, judutarren lege kostosoak nahi zituzten kristaudi berriarentzat. Apostoluek, berriz, sinestea eta Ebanjelioaren arabera bizitzea zela beharrezkoena, halaxe erantzun zuten.

 

2) Kristau-bizitza  –hala esango digu Apokalipsis liburuko txatalak–  itxaropen sendoan oinarritua datorkigu: Jesu Kristok damaigun salbazioa da gure oinarri sendoena. Bera biziaren zuhaitza, bera gure egarriak oro ase ditzakeen ur bizia. Entzun ondo!

 

 

 

 

JAINKO-HERRIAREN OTOITZA

Senideok, aurkez diezazkiogun gure otoitzak Jaunari, Jaun Berpiztuaren bizi berria gizon-emakume guztiengana irits dadin.

 

•  Eliza sukalde irekia izan dadin gizadi osoarentzat eta kultura guztientzat. 

 

•  Gaixoen eta beren familien alde, Espirituak lagun diezaien sufrimenduari aurre egiten, eta gu guztiongan behar duten laguntza aurki dezaten.

 

•  Sufritzen ari diren guztien alde, lurrikaraz hil eta zaurituen alde, gerrari ihes eginez ezinez dabiltzan errefuxiatuen alde: Jainkoaren maitasunak duintasunera jaso ditzan.

 

•  Lehen Jaunartzea egin edo egingo duten neska-mutikoen alde, elkartearen laguntzaz hasi duten bidea ongi burutu ahal izan dezaten. 

 

•  Gaurko ospaketa honek Jesu Kristorekin estuago lotu gaitzan eta elkar gehiago maitatzera eraman. 

 

Entzun, Aita, zure herriaren otoitza. Isur ezazu zure maitasuna mundu guztiaren gainera. Jesu Kristo gure Jaun Berpiztuaren bitartez. 

 

 

 

HOMILIA

Pazkoan ari gara. Pazko-pozaren ospaketa luzea gozatzen. Pazkoak aldarrikatzen eta eskaintzen duen elkartasuna gero eta sakonagotik jasotzen eta bizitzen. Horretantxe jarraitzen dugu. Izan ere, Pazkoa elkartasuna da, bat egitea eta bat izatea.

Aurreneko eta oinarrizko elkartasuna, Pazkoak eman diguna, Jaunarekin dugun elkartasuna da. Jesusek, bere heriotza eta piztueraz, Aitarekin bat egin gaitu. Jesus eta Aita bat diren bezala, gu ere bat eginak izan gara, Semearen bitartez, Aitarekin. Bat egite eta elkartasun hau ez dugu sekula behar adinean ulertuko eta gozatuko.

 

Baina, igande honetako irakurgaiok, aurreko igandekoek bezalaxe,  Pazkoaren eliz alderdia azpimarratu digute batik bat. Jesusek Aitarekin elkartu baldin bagaitu, geure artean ere elkartu gaitu, Aita beraren seme-alaba izatea emanez. Eta Jaunarekiko bat izatea, geure arteko bat izate bihurtu beharko genuke. «Guztiak bat izan daitezela, zu eta ni bat garen bezala». 

Eta hori, Jesusek berak dioen bezala, «munduak sinets dezan». Elizak Pazko-batasunaren bidez egingo du bere mezua sinesgarri. Elizaren maitasunezko elkartasuna da Jesusen aldeko hitzik eginkorrena eta eragileena. Balio gehien duena. Baina, nondik datorkio Elizari batasun-indar biltzaile hori? Inolako zalantzarik gabe, Elizak badaki bere batasunaz, Jainkoaren batasuna ari dela erakusten. Jainkoagandik baitatorkio Elizari bere batasuna. Esan genezake zera: Jainkoak ematen digun Espiritua dela Elizaren baitan batasun-iturri ahaltsuena.  

 

Hala ere argi dago: kontua ez da denok berdinak izatea. Alegia, batasuna berdintasunean oinarritzea. Ez. Batasunak ezberdintasuna ere behar du, egiazko batasun izan nahi badu. Jainkoak ez ditu herri batekoak edo izaera berekoak edo balio berdinekoak edo aukeratu. Jainkoak munduko herri guztietako jendea, eta jende ezberdina, aukeratu eta bildu du. Eta horien arteko batasun miresgarrian erakutsi du berak Elizaren barnean sortu eta lortu nahi duen batasuna nolakoa den. Batasunak ez digu eskatzen geurea uztea. Bakoitzak berea gordez eta landuz, Espiritu bat bera daukagula azaldu behar dugu.

 

Mendekoste egun handiaren atarian gara dagoeneko. Mendekosteko Espiritua gertatuko da ezberdintasunean batasuna sortzen dakien Jainko-indar. Hark sortuko du era horretako batasun librea. Hark berritzen eta elkartzen ditu bihotzak.

Guk, iganderoko Meza ospatzen dugunok, poza sentitzen dugu Jainkoaren Hitz honen aurrean. Guk esan dezakegu era askotako jende ezberdina biltzen garela, eta, hala ere, elkarte bat bera osatuz, batasunean. Langileak, baseritarrak, kaletarrak, etxeko andreak, zaharrak, gazteak, era askotako gizon-emakume ugari gure mahai zabal honen inguruan. Baina asko izateak eta ezberdinak izateak, ez gaitu etenda bizitzera eramaten. Mahai bat beraren inguruan bat eginda sentitzen gara. Eta hori ederra da. Hori Pazkoko Espirituaren emaitza da. Bestela nola?

 

Arazoak izatea? Hori ez dago saihesterik. Lehenengo elkartekoek ere izan zituzten arazoak eta ez nolanahikoak gainera. Ikusi duzue lehenengo irakurgaiko egoera tirabiratsu hura. Baina, Espirituaren batasunari ez zaio antzematen arazorik ez izatean, arazoen gainetik dagoen batasuna sortzean baizik. Benetan esan dezakegu, San Joanek bigarren irakurgaian azaldu digun Eliza ederra osatzen dugula. Bildotsaren bizitokia, apostoluen harresi ederrak babestua. Betiko Pazkoko Eguzkiak argi egiten digula. 

 

Jesusek batasunaren alde otoitz egin bazuen, guk ere badugu motiborik batasunaren aldeko otoitza egiteko. Elizaren batasun-eza aurrena: batasunik gabeko ebanjelizatze-ahalegina alferrikakoa da. Batasun-ezak mututu egiten du Elizaren hitza. Batasunik ez duen Eliza ez da Pazkoko Eliza.

Herriaren batasunik eza, bigarrenik. Ezberdintasunek zatitu egin gaituzte askotan, horixe txarra. Ez dugu asmatu elkar errespetatzen eta bat izaten. Eta herri zatituak, bizi-ezin asko sortzen du.  Gure herriaren batasunaren alde ere egin behar genuke otoitz.

Hirugarrenik, Meza honetan elkartzen garenon batasunaren alde ere eskatu behar dugu. Ez da nahikoa elizan bilduta egotea. Bat egin behar dugu. Eta batasunaren testigantza uka-ezina eman, Espirituaren baitan.

 

Gaur «gaixoen eguna» ospatzean, gu bereziki elkartuak sentitzen gara gaixo daudenekin. Gaixotasunak berekin duen samin eta bakardadean, ez genuke fededunok geure gaixoengandik urrun egon behar. Gaixoak profesionalak behar ditu ondoan, baina, batez ere, maitasun gozoz hurbilduko zaizkion pertsona errukitsuak behar ditu.

 

Seguru gaude, gaurko Ebanjelioko Jesusen otoitzak Pazko-batasuna eta elkartasuna emango dizkigula. Seguru gaude Pazkoaren emaitza bezala espero dugun Mendekoste eguna, dena berrituko eta elkartuko duen egun pozgarria gertatuko dela.

Goazen orain Eukaristiaren bigarren atalera. Hau bai dela batasunaren mahaia. Jesusek bere Pazko-dohainaren inguruan biltzen eta elkartzen gaitu. Hortxe gertatzen da ederrena, batasuna. Ezberdin baina mahai beraren inguruan bildurik, ospa dezagun Pazkoa, «munduak sinets dezan».

Liturgi lagungarriak

A) APAIZAREN MONIZIOAK
AGURRA ETA SARRERA
Gure alde bere bizia eman duen Jesu Kristo gure Artzain onaren bakea eta bizi berria, izan bitez zuekin!

Bataioak sartu gaitu Jesusen elkarte berrian. Horregatik, Pazko-igandeotan, gure une berezi hura gogoratuz, ur bedeinkatuz geure buruak zirtatuz abiatzen gara mezatan. Artzain onak ez dio gaitzespenik ematen ardi galduari. Gutxiago guri. Uste osoz, gogora ekar dezagun gure bataioko une bizi hura.
(Urez zirtatzea)

Jainko Aita ahalguztidunak garbi gaitzala bekatu guztitik eta, zeruko mahaiko partaide eginez, eraman gaitzala betiko bizitzara.

PREFAZIOA
Jesus berpiztua Apostoluekin eseri zen mahai berean. Guk Eukaristian horixe egiten dugula aitortzen dugu. Berak agindu baitzigun: «Egizue hau nire oroigarri!». Ea ba!


HONA HEMEN
Hona hemen Jaungoikoaren Bildotsa. Hauxe da JesuKristo gure Jauna, heriotza garaituz hilen artetik piztua; hauxe betiko bizitzaren seinaletan guri emana. Zorionekoak mahai honetara deituak!


B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK
1) Jesu Kristori jarraitzea aski da fededun izan eta hala bizitzeko. Lehen kristau-elkartea asaldatu zuen arazorik handienaren aurrean jartzen gaitu lehenengo irakurgai honek. Judutar arauak bete behar ziren ala ez ziren bete behar? Entzun!

2) Aurreko igandean Apokalipsi liburuak zehazten zigun Jainkoaren hiriak badu oinarria eta argia. Jesukristo Bildotsa da hiri honen argitasuna eta apostoluak dira eraikuntza horren oinarri.




HERRI-OTOITZA
Jesu Kristo  gure Artzain Onaren jarraitzaile garenez, gizon-emakume guztien alde otoitz egin diezaiogun Jainkoari,  guztientzat bizia eskatuz.

•    Jesu Kristoren Eliza osatzen dugunon alde eta, batez ere, artzain-eginkizuna daukatenen alde: guztiok Artzain Onaren jarraitzaile leial izan gaitezen.

•    Sufritzen ari diren herri eta pertsonen alde; Siriaren alde; errefuxiatu eta erbestetuen alde: Pazkoak Jesu Kristo Artzain Onaren babesa sentitzera eraman ditzan.

•    Gure gaztetxo, gazte eta helduen alde: Ebanjelioa hots egiteko deia entzun dezaten, Espirituaren eraginari bihotzak zabalduz.

•    Egun hauetan sakramenturen bat lehenengo aldiz hartu edo hartuko duten gazteen alde: gaur sentitzen duten poza eta adorea, beti indartsu gorde ditzaten.

•    Eukaristia honetan bildu garenon alde: Jesu Kristo Artzain Onaren biziak biziberritu eta poztu gaitzan, beraren bidetik jokatuz.

Entzun, Aita ona, zure Elizaren eskariak. Emaiozu bizi betea zure Semearen artaldeari. Berpizturik Jainko eta Errege bizi baita gizaldi eta gizaldietan.



HOMILIA
Jesus, guregatik maitasunez hil zena, bizi da! Aurreko igandean, fruitu oparoaren eta Eukaristiaren ezaugarriak ematen ikusten genuen BIZI DENA! Egiaz bizi da! Gaurko igande honetan, urtero-urtero, Berpiztuaren aztarrenik ederrenetakoa ematen zaigu aditzera. Bizi da, betiko bizia ematen duen Artzai On agertzen baitzaigu. Bizi dena biziemaile agertzen zaigu. Hark ematen digun bizi berritik antzeman geniezaioke argi eta garbi bizi dela!

Eta biziemaile dela esateko zein irudi bikain eta gozoa erabiltzen duen gaurko Hitzak: Artzain Onaren irudia! Pazkoko misterioa, biziemate paregabe bat dugu. Pazkoan Jesus ardiek jarraitzen duten Hitz gidari bihurtu da. Paulok eta esaten duten bezala, jarraitzea merezi duen Artzain On dugu Jesus berpiztua. Zergatik? Pazkoan ezagutu gaituelako ardiok. Eta «ezagutze» horrek ez pentsa buruzko edo irudimenezko ahalmenik bildu nahi duenik. Ezagutzeak, barrutik maitatzea, batasun salbatzailea, eman nahi du aditzera. Barrutik maitatu gaituelako, horregatik lortzen du gure jarraipena. Inork ez bezala maitatu gaituelako, horregatik jarraitzen diogu beste inori jarraitu nahi ez diogun bezala. Eta begira: beregana biltzen gaituenean, bizia ematen digu. Ez nolanahiko bizia; betikoa, Berari dagokiona, giza mailatik gora dagoen bizia. Eta Pazkoko biziemate honetan hain harreman estua sortu da, inork ezin gaitzake bizia eman digunaren eskutik aldendu. Hitzez agertu ezin den esperientzia edo bizipen gorengoa da.

Batasun handi horixe da Pazkoan mamitu dena eta Pazkoan eskaini zaiguna. Jainkoarekiko batasun ikusgarri hori egina dago, Jesus biziemailearengan. Gure esku daukaguna honako hau da: sinestea, onartzea! Ematen zaigun bizi horretarako gai izan edo ez izan. Judutar herriaren drama beldurgarria hortxe daukagu: ez zuten onartu nahi izan. Ez zuten sinestu. Eta eman zitzaien Berriona zapuztu egin zuten. Eta, haiek baztertua, jentilherriari eman zitzaion. Alferrik da kontra borroka egitea. Hori, urari hesiak jarri nahia da. Uholdeak datozenean, hemendik itxiko diozu urari irtenbidea, baina beste nonbaitetik aterako zaizu, uholdea hesitu dezakeen ixturarik ez baita. Berpiztuaren bizi-indarra hesitzeko isturarik ez dago. Hemen baztertzen badugu, beste aldetik emango du fruitua. Zergatik? Biziak zabaltzera jotzen duelako eta, azkenean, bizia lotu lezakeen indarrik ez delako inoiz sortu. Hemen galdera bat egingo nizuke gustura: guk zer egiten dugu eman zaigun eskaintzarekin? Zer egin dugu dohainarekin? Bizirako gai izatea erabaki al dugu edota biziari ateak itxi dizkiogu?

Eta, noski, biziari ateak itxiz gero, ezin daiteke inolaz jakin Jesus bizi denik. Ematen digun bizitik antzematen zaio batez ere bizi dela! Bizia ematen duen Artzain Ona baita Bizi dena! Ematen digun bizi hori, egia da, ez da erabatekoa. Argituko dizut: ematen digun bizia betikoa da, goikoa, Aitarena, Jainkoarena. Ez da hemengo bizi amaikorra. Baina, oraindik ere, betiko bizi hori hemengo hesi eta muga eta neurrien barruan bizi dugu. Negarretan bizi dugu eman zaigun betiko bizia. Oraindik ere jaten dugun larre horrek badu arantzarik eta sastrakarik. Baina, bizi horri antzematen zaio barruan duen betikotasunindarra. Eta gure nahia hori da: gaur eskas bizi dugun bizia, betiko aintzaz jantzi dakigula. Eta Jesukristo berpiztua dugu betikotasun eta aintza horren deia eta dohaina. Oraindik ere «nekaldi handiaren» erdian gaude. Baina Bildots berpiztuaren odolak betikotasunerako garbitzen gaitu. Eta laister etorriko zaigu negarrik eta egarririk eta goserik eta izango ez duen bizi betiko eta argitsua.

Hauxe da esku artean daramagun bizi berri eta bikaina. Hauxe da Artzain Onak munduari opa dion dohaina. Dohain honen berri eramateko langileak behar dira. Lekuan lekuko apaizen eta Bokazioen eguna ospatzen dugu. Ez al litzateke guztientzat ederra izango guretzat eder den dohain hau? Gazte gutxi ikusten da gaurko gizartean dohain honen zerbitzari bihurtu nahi duenik. Ez ote zaio gaurko gizarteari guk eraman behar geniokeen edertasunaren grina falta?

San Paulo eta Bernabe jentilen artean Berri Ona hots egitera bidaliak izan ziren bezala, guk ere joan behar dugu dohaina eskuetan dugula. Eta, batez ere, dohainaren zerbitzuan bizi osoa emango duten gazteak behar ditugu. Otoitz egin dezagun. Otoitz, Artzain Onak behar dituen zerbitzariak sor daitezen gure artean.

Eta goazen, besterik gabe, Eukaristia ospatzera. Jan dezagun Artzain Onaren larreetatik. Baina, lehenengo, aitor dezagun gure fedea. Esan dezagun agerian norenak garen eta nor maite dugun. Esan dezagun nolako bizi betea espero dugun. Aitor dezagun, eman zaigun salbazioaren poza.