Liturgi lagungarriak

 

A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Gure anaia eta Jauna den Jesu Kristoren dohaina eta bakea, zuekin!

 

Eguberriko jaiak atzean gelditu ziren eta berriro ere etorri gara eguneroko bizitzaren erritmo eta legera. Baina Jesus gurekin dagoela jakiteak pozten digu eguneroko bizitza eta jarduna. Bera gertuko azaltzen baitzaigu, gu dohainez eta maitasunez betez. Berak eragiten digu aurrera, ardo onenaren pozez gure ibilbidea argituz.

 

Isilean jar gaitezen Jesusen aurrean, eskertu dezagun gure arteko beraren presentzia eta eska diezaiogun bihotz berria.

 

– Jesus Jauna, gizadiarentzako pozaren ardo onena. Erruki, Jauna.

– Jesus Jauna, alaitasun betearen iturri agortezina. Kristo, erruki.

– Jesus Jauna, egiara eta bizira daraman bidea. Erruki, Jauna.

 

 

PREFAZIOA

Esker ona azaltzeko unea dugu Eukaristi otoitzarena. Eskertu dezagun Jesusen presentzia eta egin dezagun bat presentzia horren aitormenean.

 

 

GURE AITA

Gure senide kristau guztiekin bat egin, eta esan dezagun bihotz batez Jesusek erakutsi zigun otoitza.

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1 – Ebanjelioak Jesusek egindako lehen ezaugarria eskainiko digu gaur, ezteietan poza sortzeko egin zuen ezaugarria. Lehen irakurgai honek ere maitasunaz hitz egiten digu, emaztearekiko senar baten maitasunaz. Senar hori, bere herria maite duen Jainkoa da.

 

2 – Garizumari ekin bitartean, San Paulok Korintoko kristauei eginiko eskutitzeko zatiak irakurriko ditugu, bigarren irakurgai bezala. Itun Berriko idazkirik zaharrenetakoa da. Lehen kristauen biziera begiratuko dugu, bere edertasun eta bere akatsekin.

 

 

 

 

HERRI-OTOITZA

Senideok: otoitz egin dezaiogun bere dohainez pozten gaituen zeruko Aitari.

 

• Eliza osoaren alde: Ebanjelioarekiko zintzotasunean, egiazko batasunaren bila saia dadin fededun guztien artean. 

 

• Migrazioen egun honetan, gogoan ditugu batetik bestera bizitzeko leku bila dabiltzan etorkinak eta errefuxiatuak: Jaunaren presentzia suma dezaten gure harrera onean. 

 

• Sentidurik gabe bizi direnen alde: eguneroko bizitzan bizi eta egiten dutenari zerbitzuaren argitasuna eman diezaioten.

 

• Sufritzen duten guztien alde eta, batez ere, maitasunik gabe sufritzen dutenen alde: Jainkoak bere dohainaren ardo gozoz poztu ditzan. 

 

• Eukaristia hau ospatzen ari garen guztion alde: Jainkoak esana gero eta zintzoago bete dezagun, Mariaren antzera.

 

Entzun, Aita ona, fedez eskatu dizuguna. Emaguzu fededunoi eta gizon-emakume guztioi batasuna eta bakea. Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.

 

 

 

 

HOMILIA

Eguberri aldi pozgarria amaitu genuen Jaunaren Bataioko festa ospatuz. Belengo haurtxoarengan Jainkoaren bidalia ezagutu dugu. Eta haren aintza ikusi ere bai, liturgi argi ederraren agerpenez. Orain, urtean zeharreko igandeetan sartzean, zer emango ote zaigu? Begira: gaurko igandeak behintzat badu Jaunaren Agerkundearekin zer ikusirik, eta zer ikusi estua egiaz.

 

Zergatik diodan hori? Ebanjelioan entzun ahal izan duzue erantzuna:

"Bere aintza azaldu zuen, eta sinetsi zuten harengan bere ikasleek". Joanen Ebanjelioaren haritik, Kanako ezteietan eman zuen Jesusek bere misterioaren lehenengo ezaugarria. Eta Agerkundekoan herriei Salbatzaile agertu zitzaien bezala, eta Bataiokoan Aitak Semetzat agertu zuen bezala, Kanako ezteietakoan aintzatsu, ahalmentsu, poz-emaile agertzen zaigu. Hitz batean esate aldera, hona: "ardo berriaren" emaile agertzen zaigu Jesus.

 

Zer da, ordea, Kanan gertatu zena? Hau bai komeni dela ongi ulertzea. Askotan esaten dugu Jesusek mirari bat, "milagro" bat egin zuela. Eta Joanen Ebanjelioak "ezaugarri" bat eman zuela esaten du. Jesusek, alegia, bere Pazkoan emango duen salbazio betearen ezaugarri bat eman du. "Nire ordua ez da iritsi" esaten du, hau da: "Nire ordua Pazkoan iritsiko da". Eta Pazkoko ordu betea zer izango den adierazteko ezaugarria daukagu gaurkoan.

 

Ezaugarri  honetan kontuan hartzeko datuak eman zaizkigu, eta datu horiek ezagutzeak, eman zaigun salbazioaren aztarrena emango digu gure gozamenerako.

- Lehenengo datua: "ezteiak ziren". Eta ezteien bidez, Jainkoak munduarekin egin duen elkartea aditzera eman nahi digu. Jainkoak (eta lehenengo irakurgaitik ari naiz) bere "atsegin" izateko aukeratu gaitu. Gure "senar" bihurtu da. Beraz, bere ezinean utzia zegoen munduak izen berri baten eta, areago, izate berri baten poza jaso du. Nork esan Jainkoaren pozgarri  izan gintezkeenik!  Jainkoaren maiteminaren lanak dira horiek.

- Bigarren datua: Maria. Maria ere ezteietan zen. Izango ez zen ba? Bera dugu Senarraren Emazte berria. Elizaren irudi eta eredu. Haren amatasunak ematen dio Elizari emazte eder izateko bikaintasuna. Maria ez dugu mirari-eragile bezala ikusi behar. Maria, eztei paregabe hauetan, Elizaren edertasuna da. Jainkoak emaztetzat aukeratu duen Elizaren edertasuna.  Eliza ederra da Mariarengan, Maria bera Eliza baita.

- Hirugarren datua: ardoa. Ardoak liburu santuetan bizia esan nahi du, poza, ezteietako festaren ezaugarria inondik ere. Munduak ez zuen ardorik, ez zuen pozik, ez zuen festarik. Bere ezinean bizi-eskasiak zauritzen zuen. "Ez daukate ardorik". Baina, horra: Jainkoak eztei berriak egitean, ardo onena eman digu, inork pentsatu ezin halako gozotasuna berekin duen ardoa. Eta ez gutxi ere, oparo, giza neurri guztiak hautsiz.

 

Datu hauetan guztietan zer ikusten duzu, adiskide? Jesu Kristoren misterioaren edertasuna! Jesu Kristorengan, Mariaren amatasunez, Jainkoarekin ezkondu gara, "bat egin dugu". Eta Jainkoarekiko harreman hori dugu bizitzarako ardo, sentidu, poz, gozotasun. Elizaren maitez Jainkoak egiten duen edertasun hau amets egitea ere ez da erraza. Eta ametsa ez ezik egia dela sinetsiz gero!

 

Baina, tira: ez dugu edertasun horri begira zorabiaturik geratu behar, gozatzekorik baldin badu ere. Izan ere, eliz bizitzan grazia den oro, erantzukizun, eginkizun, dugu. Eman zaigun eztei-dohain bikaina, elkar zerbitzatzeko eman zaigu. San Paulok bigarren irakurgaian garbiago hitz egin du. Inori ez dio Jainkoak ezer eman beretzat gorde dezan. Elizan eman zaigun guztia, guztien onerako eman zaigu. Elizan, beraz, inbidiek eta egoismoek ez dute lekurik. Gorputzean ere atal bakoitzak bere trebetasunak ditu, baina atal bakoitzak gorputz osoaren morrontzan jokatzen du, ez da hala? Elizan ere berdin. Hitz egiten duenak guztien onerako. Sinesten duenak guztien onerako. Espiritu beraren seme-alaba gera-ta!

 

Horretatik, gaur Elizak gogorarazten digun puntu bat aztertu nahi nuke: bihar hasi eta zortzi egunez, Elizen arteko batasunaren aldeko zortziurrena ospatuko du munduko kristau-eliza osoak. Dohain beraren seme-alaba, Espiritu berak eragiten digula, eta zer gabiltza zatiturik, etenda, erdi bi eginda? Benetan gure zatiketa, dohaina bera ere ukatzea ez ote den! Giza mailan ere, ardoak elkartzera eragiten badu, Berri Onaren ardoak urruntzera eragiten ote du? Ez da hori horrela izango! Edo, agian, Berri Onaren ardotik eskas ote gabiltza? Jesusek esan zuen: "Bat izan daitezela". Eta Mariak esan digu: "Egizue Berak esaten dizuena". Jainkoarekiko eta Berri Onarekiko menpekotasunak, batasunera eraman behar gaitu, nahi edo ez. Bestela ez gara kristau! Ondo egingo dugu datorren aste honetan guztian benetan otoitz egiten badugu lan ekumenikoak bere batasun-emaitzak eman ditzan.

 

Goazen Eukaristiara. Hementxe dugu Jainkoaren dohaina, Itun Berriko ardoa: Jesu Kristo beraren odoletan Jainkoarekin bat egitera goaz. Batasunaren ezteietan gaude, noski. Hementxe ematen zaigu Berri Onaren testigu egiten gaituen Espiritua. Eta aurrera egin aurretik, aitor dezagun eman zaigun fedearen dohaina.

Liturgi lagungarriak

 

A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Ongietorri, senideok! Igande honetan, Jainkoak eman digun askatasuna eta bakea beude zuekin!

 

Gaur igandea dugu. Eguberriko festaburu haundien tartean, gaur igandea ospatzera etorri gara, era lasaian, isiltasun gogoan. Ez dugu festa berezirik ospatzen. Gizon egin den Jainko Semearekin dugun elkartasuna sakondu behar dugu ospaketa honetan. Berak gurekin bat egin duenez gero, egin dezagun bat guk ere Berarekin.

 

Hasteko, elkarturik gorets dezagun Aita, gores dezagun gu zalbatzeko gizon egin den Semea.

 

PREFAZIOA

San Paulok esan digu: «Bedeinkatua izan bedi Jainkoa, Jesu Kristorengan era guztietako bedeinkapenez bedeinkatu gaituena». Bedeinkapen-otoitz nagusia esaterakoan, denok bat eginik, gorets dezagun Jauna esker onez.

 

GURE AITA

Belengo misterioari darion xumetasunez, esan dezagun Jainkoaren seme-alaben otoitza.

 

HONA HEMEN

Hauxe da Jainkoaren Semea, guri bizia emateko haragi egin den Hitza. Zorionekoak Biziaren mahaira gonbidatuok!

 

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1 - Prest jarri gaitezen, Jainkoaren jakinduriari buruzko gogoeta entzuteko. Jakinduria hau gure artean dago eta ari da. Jainko gizon eginaren aurrerapena dugu.

 

2 - San Paulori hartzen diogun irakurgai honek Aitari abesten dio, Jesu Kristoren misterioan bere seme-alaba egin baikaitu.

 

 

 

 

 

HERRI-OTOITZA

Jesus gurera etorri da, Jainkoaren errukiaren beroa eta hurbiltasuna erakustera. Otoitz egin dezagun, mundu osoan inor geldi ez dadin errukiaren berotasuna sentitu gabe.

 

*  Eliza, guztientzat sukalde irekia izan dadin; edonork aurki dezan berarengan, behar duen harrera eta laguntza.

 

*  Gu guztiok Jesu Kristoren testigantza sinesgarria eman dezagun, hitz onez eta egintza hobez.

 

*  Beren fedea eraso artean bizi duten herrialdeetako kristauen alde: Belengo misterioan aurki dezaten behar duten indarra eta adorea fedean sendo irauteko. 

 

*  Borondate oneko pertsona guztiok gogotik lan egin dezagun, Jainkoak nahi duen bezalako mundu zuzen eta duintasunezkoa eraikitzen.

 

*  Hasi berri dugun urte honetan denok hazi gaitezen Jainkoarekiko eta bata bestearekiko maitasunean, otoiotz-espirituan eta pobreekiko zerbitzuan.

 

Entzun, Aita errukior, zure herriaren erreguak. Eta emaguzu, zure seme-alaba eta elkarren senide bezala bizitzeko behar dugun indarra. Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.

 

 

 

 

HOMILIA

Senide maiteok: oraindik ere, liturgiari jarraituz ohartuko zinetenez, Eguberritako misterioa ospatzen ari gara. Eta gaurko igande honek misterio bera sakontzera garamatza. Misterioa badakizue zein den: Jainkoaren Semea gizon egin da gure salbamenerako. Giza-haragiz jantzi da, gu Jainkoaren seme bihur gaitezen.

Baina, begira gaurkoan, misterio bera adierazteko, zein bide ederra eta argigarria darabilan liturgiak: Jainkoaren HITZA gizon egin da. Jainkoaren JAKINDURIA mundura jaitsi da. Eguberritako misterioa, beraz, gaur Jainkoak munduari esaten dion HITZ JAKINTSUA litzateke. Israeldarrentzat, aspaldi hartan, Jainkoaren borondatea ezagutzea, benetan pozbide haundia zen. Legearen bidez eta profeten bidez eta, Jainkoa ezagutzen zuten. Eta Jainkoak berak haien artean bizi nahi izan zuen. Eta hori zuten harrotasun sano eta paregabea juduek! Eta, hala ere (guk ongi dakigu), haiei aditzera eman zitzaiena ez zen Jainkoaren ezagupide betea.

Gaur Jainkoak ez digu bere nolanahiko ezagupidea eman. Semea dugu Aitaren agerpide. Jainkoak bere buruaren adierazpena Semearengan egin digu. Horretatik diogu: Eguberritako misterioan gureganatzen dena, Aitaren HITZA dela. Jesus horrengan erakutsi bait digu Jainkoak bere izatea. San Joanen esan du: “Hasieran bazen Hitza. Hitza Jainkoarekin zen eta Jainko zen. Eta Hitza haragi egin zen. Alegia, entzule: Jainkoa bera eman zaigu ezagutzera Jesusengan, Jesus bait da Jainkoa esplikatu digun HITZA. Jesus da Jainko Aitaz dakiena, Aitaren JAKINDURIA. Eta jakite hori, JAKINDURIA hori, munduari eman zaio. Horra misterio pozgarria.

Pozgarria zergatik? Zergatik izango da ba? San Joanek esan duenarengatik: “Hitzarengan zegoen bizia. Eta Hura onartu zutenei, Jainkoaren seme-alaba izateko eskubidea eman zitzaien". Ikaragarria da, gero, hau! Jainkoa ezagutzen dugu. Beraren bihotza zulatua geratu da Jesusengan, bihotz horretan geure izate berria, Jainkoaren gurekiko asmoak ezagutu ditzagun. Jesus da, egiaz, Aitaren JAKINDURIA! Aita nor den eta nolakoa den adierazten digun HITZ betea!

Hitz honen, Jakinduria honen, aurrean, bi postura har daitezke: bata, alde batera baztertzearen postura. San Joanek hitz ospelez margotu du jarrera beldurgarri hori: “Argiak ilunbetan argi egiten du; baina ilunak Hura ez zuen onartu. Munduan zegoen; eta mundua Haren bidez egina da; baina munduak ez zuen ezagutu. Bereetara etorri zen eta bereek ez zuten onartu”. Hitz ikaragarri hauek gure munduko postura zenbait biltzen dute. Zer derizkiozu: gaurko munduarentzat garrantzi haundia duela Aita ezagutzeak? Gaurko gure munduak (gertukoak) jaramonik egiten ote dio Aitak bidali digun bere argiari? Ez ote ditu ilunbeak maiteago?

Gure munduak agian beste bide batzuk nahiago ditu. Zer gertatzen zaie, zer ematen zaie, argiari bihotza zabaltzen diotenei? Aitaren ezagupideak zer nolako bizibidea sortzen du fededunengan? Nik ez dut uste gaurko bigarren irakurgaia bezalako azterketa bikain eta dotorerik eman daitekeenik!

Jesusengan, Aitaren bihotz-barrura sartu gara. Eta han, bihotz hartan, Aitaren asmoak ezagutu ditugu. Bihotz horretan geure izatearen neurriak ematen zaizkigu. Aitaren bihotzean dago gure izatearen argia eta haunditasuna. San Paulok esan du: “Bedeinkatua izan bedi Jainkoa, Espirituaren era guztietako bedeinkapenez Kristogan bedeinkatu gaituena”. Kristorengan erabat bedeinkatuak, on-etsiak, on-iritziak izan gara. Eta bedeinkazio hori zertan zehazten den? Entzun: “Mundua sortu baino lehen aukeratu gintuen”. Ez gara halabehar edo Isualitate baten seme-alaba. Ez gara zoritxarraren seme-alaba. Ez, jauna! Jainkoak betidanik pentsatu gaitu. Zertarako egin gaitu ba? “Bere aurrean, maitasunez, santu eta errugabe izan gaitezen”. Santutasuna, Jainkoaren izatean parte izatea, da gure bokazioa. Ez gara geure egite narratsen seme-alaba, Jainkoaren dohainak santutzen gaituen errugabeko baizik. Eta hori guztia beste esaldi honetan biltzen da: “Aurrez aukeratu gintuen bere seme-orde izateko”. Jainkoaren ontasunak, Jainkoaren onberatasunak, era honetan edertu gaitu. Eta orain gure bokazioa benetan goikoa da: Aitari aintza emanez, edertasunaren goi-maila semetarra bizitzea.

Ederra, ez da? Guk, Eguberritako misterioa ezagutu dugunok, Aitaren bihotza zabalik ikusi dugu. Aitak bere HITZA esan digu Jesusengan. Eta Jesus den HITZ hori entzutean, JAKINTSU bihurtu gara. Jendea beste zera batzutan zertuta dabilela? Dabilela!

Jesusen ezagupen hori ez lortzea, gehiegi galtzea da gure ustez. Guk, merezi gabe ezagutu dugunok, ezaguera hori indartu eta berriztatu egin nahi dugu Eukaristian. Munduko eguneroko bizitzan hain errez makurtzen zaigu bihotza beste gauzetara! Eguberritako misterioak argitara garamatza. Eukaristia hau izan dadila guretzat goiko HITZA entzuteko bide. Eukaristia honek egin gaitzala JAkINTSU! Eta, horrela, gure herri-bizitzan ezaguera berri horren aztarrena eman ahal izango dugu.

Eukaristia honetan, bedeinka dezagun “era guztietako bedeinkapenez bedeinkatu gaituen Jesukristoren Aita”.

Liturgi lagungarriak

 

A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

AGURRA ETA SARRERA

Bidea, egia eta bizia den Jesus, gure Jauna, izan bedi zuekin!

 

Gaur Jesusen Bataioaren jaia ospatzen dugu. Joan zen asteazkenean, Epifania egunean, urrutiko jakintsuei azaltzen ikusi genuen Jesus. Gaurkoan, gizon heldu egina, Jordan hibaian ikusten dugu eta Aitaren ahotsa entzuten, bera Jainkoaren Seme dela adierazten, eta berari jarritzera dei egiten.

Gure bataio egunean hasi ginen Jesusen jarraitzaile izaten. Gaur gure bataioa gogoratuko dugu, noski. Aukera ederra daukagu, bataioa berrituz, Jesusen segizioa berritzeko.

 

Jo dezagun errrukizko uretara barkazio eske.

(Urez zipriztindu edo:)

– Jesus Jauna, ur bizien iturria. Erruki, Jauna.

– Jesus Jauna, zeure herriaren kontsolamendua. Kristo, erruki.

– Jesus Jauna, Aitaren bihotz ona erakutsi diguzuna. Erruki, Jauna.

 

Jainko ahalguztidunak garbi gaitzala gure bekatuetatik eta, ospakizun honen indarrez, eraman gaitzala bere erreinuko mahaira.

 

Prefazioa

Berri dezagun, anai-arrebok, Jainkoaren Seme maitearen oroigarria. Beraren urak biziberri gaitzala; beraren odolak argi egin diezagula gure bidean.

 

Gureaita

Jesu Kristorengan Jainkoaren seme-alaba gara; horregatik, Espirituak eraginik, Aitari dei egiten diogu kantuz:

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

OHARRA: Urte txanda honetan hemen proposatzen ditugun bi irakurgaiak erabil daitezke edo, bestela, Is 42, 1-4. 6-7 eta Ap Eg 10, 34-38.

1. 1) (Is 40, 1-5.9-11) Lehenengo irakurgai honetan Isaias profetak berri ona adierazten du: Jainkoa agertu egingo zaio herriari eta poza, maitasuna, barkazioa eta zoriona emango dizkio. Jesusek beteko du osorik agintzari hau.
2. 2) (Tit 2, 11-14; 3, 4-7) San Paulo ere Jainkoaren maitasunaz ari zaigu, Jesu Kristorengan agertu den maitasunaz, eta Jainkoaren agerpenak dakartzan ondorioak aipatzen ditu.

 

 

 

HERRI-OTOITZA

Jesusekin bat egin dezagun, bera baitugu gizakion egia, bidea eta bizia, eta otoitz egiogun zeruko Aitari.

 

• Kristauok senti dezagun beti, gure onerako gizon egin zen Jesusen jarraitzaile izatearen poza.

 

• Munduko herri guztietan eta gure herrian, pertsona errespetatua eta bere duintasunean zerbitzatua izan dadin.

 

• Ilunpetan, bakardadean, kartzelan, erietxean, itxaropenik gabe bizi direnek, bidean aurrera egiteko behar duten argia aurki dezaten.

 

• Beren bataioa ahaztuta edo albora utzita daukaten kristauek, beren izaeraren handitasuna berraurki dezaten.

 

• Eska dezagun gu guztiok kristau-bidea era garbiago eta argiagoan bizi dezagula gizartean.

 

Entzun, Aita ona, gure otoitza, eta bete ezazu argiz eta biziz gizon-emakume guztien bizitza. Jesu Kristo zure Seme eta gure Jaunaren bitartez.

 

 

 

HOMILIA

Senide maiteok, bere xumean, benetan txokagarria da gaurko koadroa: Jesus bataiatua. Gizakion bekatuen ur zikinetan sartu eta Jesusek ur garbien garrasia jotzen du: askatasunezko uren eskaintza jarri digu eskuerara. Eta uretan fedea jaso duenak eskerrak eman diezazkioke zeruko Aitari, horrek garaipena ere jaso baitu. 

 

Eguberriko ospakizuna burutzen duen Jesusen bataioak gure eskemak apurtzen ditu benetan. Gogoan al ditugu Jesus honi Eguberri garaian aitortu dizkiogun guztiak? Espero genuen Mesias dela, bake betea dela, herriei piztu zaien argi ederra dela, bilatzaileen izarra dela... Egia da, Nazareteko familia pobrearen kide eginik ikusteak nolabaiteko susmoak sor ziezazkigukeen. Baina, hainbesteraino izan zitekeenik, nork pentsa? Bataiatua!

 

Bai, gaurkoan bataiatua ikusten dugu. «Jesus ere bataiatu egin zen». «Ere» horrek beste zenbaiten tarteko egiten du. Besteen artean Jesus «ere» bai. Beraz, arruntasun xumeenean, normaltasun gorrienean. Mesias eta salbatzailea omen zena! Gerora ere Jesus ez da handikerietan sakabanatuko eta xumetasun-bokazio hori hasieratik bertatik erakusten du. Bere burua emanez, gure uretan bataiatuz, horrela izango da guztion askatzailea.

 

Eta betikoa!: txiki eta xume hori Jainkoak bere egintzaren esku bihurtzen du. Txikian eta xumean jokatzen du Jainkoak. «Zu zara nire Semea, nire maitea, nire aukeratua». Aitaren aitorpen hau behar genuen, bestela ez baikenuen eszena hau ulertuko. Nekaldiko arrastoak markatzen du Jesusen bizitza osoa. Bataio honek zuzenean Jesusen gurutzeko maitasun betera baikaramatza. Bataioko odoletan gertatzen da Pazkoa.

 

Gu ere baitaiatuak gara –asko behintzat–. Eliza osoa bataiatuen elkartea da. Beraz, bataiatuok eta Eliza osoa Jesusen bataioko espirituak gidatzen gaitu. Jesus gure uretan sartu eta gure zoriaz elkartu den bezala, gu ere pobreen uretara eramaten gaitu, haiekin bat izan gaitezen, haien zoria erdibana dezagun. Beraz, gure bataioaren errealitatea ez da pontean gertatzen, kaleko pobreen errealitatean baizik.

 

Gutako bakoitzari begira esaten duguna –eta bakoitzak serio hartu behar duguna–, Eliza osoari buruz ere esan behar dugu. Elizak bere egia pobreen uretan erakutsi behar du. Jesusen segizioa ez da mamitzen Elizaren une argitsu eta distiratsuetan, pobreen aldeko jarduera xume eta txikian baino. Gure agerraldi ospetsu eta distiratsuetan baino gehiago, Caritasek antolatuta dauzkan aterpe miserableetan. Bataioaren printzipioak dira, benetako eliz jarrera betiko zizelkatzen duten printzipioak.

 

Jesus otoitzean azaldu digu gaurko pasarteak eta Aitaren ahotsa otoitzean ari dela entzuten da. Gure bataioko espiritua ere atergabeko otoitzean janarituko dugu. Jainkoarekiko harreman berrituan izan ezik, ez dugu bide honen jarduera sinetsi eta barneratuko. Bataioak hasieran eman zigun harremana, gerora janaritu eta garatu egin behar da, hilda geldi ez dadin. Bestela nekez sinetsiko dugu gure bide kaskarrenak Jainkoaren bide izan daitezkeenik. Nekez, oso nekez, onartuko dugu pobreen zoria, haiengan Jainkoa bere ahotsa esaten ari dela sinetsiz. Bataiatuok gure bataioko bokazioa atsedenik gabe indartu behar dugu. Eta Jainkoa ikusiko dugu!

 

«Begira, horra zuen Jainkoa, ahalmenez dator, agintari dator». Hala esan digu Isaias profetak. Eta dena aldatzen du, basamortuko apaltasunez datorren askatzaileak, basamortuan bertan edertasunezko emaitzak sortuz. Benetan esan dezakegu Paulorekin «azaldu dela Jainkoaren grazia, gizaki guztiontzat salbazioa dakarrena!».

 

Eguberriko misterioa burutzen duen Eukaristia ospatzera goaz. Gaur bukatzen da Eguberri! Eta eman zaigun notizia ez da edonolakoa! Jainkoak maite zaitu, maite nau! Nire bizitza sendatu dit barru-barrutik. Ez daukazu urruti edertasuna! Oraintxe ospatzera goazen Eukaristiak ere gure Bataioaren sustraietara garamatza. Maitasunaren uretara! Onar dezagun Jainkoak egiten digun zerbitzua eta poztu gaitezen geure bataioaz.

Liturgi lagungarriak

 

A) APAIZAREN MONIZIOAK

 

Gu salbatzeko jaio den Kristorengan eman zaizkigun Aita Jainkoaren bakea eta maitasuna bitez zuekin!

 

Eguberri ospatzen ari gara. Jesu Kristoren jaiotza ospatu dugu oraindik orain, Jainkoa giza haragi egina, Belenen jaioa; eta gaur, Eguberri zortziurreneko igande honetan, giza familiaren kide egina ikusten dugu, Maria eta Joserekin bat. Familia horretan ikusten ditugu geure familiak ere.

 

Hots egin dezagun orain pozik Jaunaren ospea. Belenen, Eguberri gauean Biziaren jaiotzea hotsegin zuten aingeruek. Haien kantuarekin bat egin dezagun, Jainkoa gizon egin baitzaigu.

(Aintza)

 

 

PREFAZIOA

Jainkoaren seme-alaben familia osoarekin bat eginda, eskerrak eman behar dizkiogu zeruko Aitari. Eskerrak, Jesu Kristok gure zoria bere gain hartu duelako eta, horrela, jainkozko biziaren ateak ireki dizkigulako.

 

 

GURE AITA

Jesusek irakatsi zigun otoitzak ederki biltzen du gaur ospatzen duguna. Jesusen senide bezala eta Aita beraren seme-alaba bezala, esan dezagun gogotik.

 

 

 

 

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

(C urteko irakurgaiak: 1 Samuel 1, 20-22. 24-28; 1Jn 3, 1-2.21-24; Lk 2, 41-52)

1) Hitzaren mahaitik jaso behar dugu orain. Lehendabizi, Testamentu Zaharreko pasadizu bat gogoratzen dugu. Anak, Jainkoaren onginahiak eman dion semea besoetan duela, Jainkoaren goralpena egiten du. Gero beste emakume batek, Mariak, bere Semea eskainiko du munduaren  Salbatzaile izateko.

 

2) Kristauarentzat dohairik ederrena, Jainkoaren seme edo alaba izatea da. Jainkoak, dohain hutsez, bere familiako kide egin gaitu

 

 

 

 

HERRI-OTOITZA

Alaitasunez, fedez, usterik onenaz, dagiogun otoitz gure Jainkoari, maite gaituen Aita Jainkoari. Kanta dezagun:

 

ENTZUN, JAUNA, GURE ESKARIAK.

 

• Aita, berri ezazu zure  Eliza, onginahizko eta senidetasunezko argi eder izan dadin gizartean.

 

• Aita, egizu sor daitezela bakea eta justizia, eta amai daitezela zapalketa eta gogorkeriak munduko herrietan.

 

• Aita, bedeinka ezazu gure Euskal Herria eta emaiozu elkarlanean herri baketsu eta gizaerakoa eraikitzeko adorea.

 

• Aita, eman zure indarra eta grazia gure familiei eta, batez ere, beharrean eta marjinazioan bizi diren familiei; eman zure maitasuna, zatiturik eta maitasunik gabe dauden familiei.

 

• Aita, babes gaitzazu gu guztiok eta babes gure familia eta senitarteak.

 

Aita, horrelaxe eta hori eskatzen dizugu, gu bezalaxe gizon egin den eta Zurekin errege bizi den Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.

 

 

 

(Lehen irakurgaia)

 

Samuelen liburutik.

Egun haietan, haurdun gelditu zen Ana, eta seme bat izan zuen. Samuel ezarri zion izen, esanez: «Jaunari eskatua dut».

Urte bat igaro ondoren, Elcana bere senarra familia osoarekin igp zen Jaunari urteroko oparia eskaintzera eta agindutakoa betetzera. Anak ez zuen igo nahi izan, senarrari esanez:

– Haurrari bularra kendutakoan, orduan eramango dut Jaunarengana eta geldi dadila han betirako.

Anak bere haurrari bularra kendu zionean, Siloko Jaunaren etxera eraman zuen Samuel. Eraman zituen, baita, hiru urteko zezen bat, zaku bat irin eta zahagi bat ardo. Haurra oraindik txikia zen.

Zezena oparitarako hil zuten, eta haurra Eliri eraman zioten. Anak hopnela esan zuen: 

– Ene jauna, Ni naiz, hemen zure ondoan Jaunari otoizka egondako emakumea. Haur hau eskatzen nion; eta Jaunak eman dit eskatzen niona. Horregatik, Jaunari eskaintzen diot; bere bizitzako egun guztietan Jaunari eskainia gelditzen da.

Eta bertan Jauna gurtu zuten.

 

 

 

HOMILIA

(Homilia honen sustraian dauden irakurgaiak C txandarako proposatzen direnak dira: 1Sm 1, 20-22. 24-28; 83 salmoa; 1Jn 3, 1-2.21-24; Lk 2, 41-52)

Senideok: Eguberri-giroa bete-betean ospatzen ari garela, zortziurrenaren barnean, Familia santuari begiratzen diogu gaur. Jesus, Maria eta Jose, elkarte eredu bihurturik jartzen dizkigu Elizak begien aurrean. Inolako zalantzarik gabe, giza familia osatzen dugunontzat, giza elkarteak eta kristau-elkartea osatzen ditugunontzat, erreferentzi puntu ederra Nazareteko elkarte hura.

Baina, Nazareteko familiari begira jarri aurretik, ez dugu gaurko ospaketaren oinarria ahaztu behar. Eguberriko misterioa ospatzen ari gara bete-betean. Jainko gizon eginaren hurbiltasuna eta giza zoria kontenplatzen dihardugu zortziurren bilduan. A zer nolako maitasuna ikus dezakegun gertatu zaigun edertasunean! Jainkoak horrenbesteraino maitatu gaitu, horrenbesteraino! Fededunak badu aste honetan bere gizatasunari eta bere bizitza osoari zer eskainia! Askatasun ikusgarri baten testigu izan baikara. Eta Jainko Semearen gizon egite hau, begira nolako gordintasunez gertatu den: giza familia jakin baten atal egin da, giza familiaren ezinak eta loturak bere gain hartzeko. Giza familia, Jainkoaren ukituak edertu du!

Begira bestela gaur irakurri ditugunei. Jesusen bizitza erabat Aitarentzako bizitza da. Jainkoak emana da, Samuel bezala, eta Jainkoarentzat da. Belenen kontenplatzen dugun haur horrek eginkizun bati ekiten dio, bide bati. Jainkoaren erreinuari erabat emana gelditzen da. Horretatik uler daiteke ebanjeliokoa: Josek eta Mariak ez dute haurra lotu behar. Aitarena da. Eta Aitak eman dion egitekoa bete egin behar du. Mariak ederki asko ulertuko du hori bere fede helduan! Eta Jesusek, Aitarentzat izanez, Jainkoaren seme-alaba egiten gaitu. Jainkoaren familian itsasten gaitu. Eta san Joanek esan digun bezala, egia horrek uste onez betetzen gaitu, eta maitasunezko elkartasunean bizitzera garamatza. 

Giro honetan, familia izaten eta familia bezala bizitzen ikas daiteke, eta ikasi behar genuke. Bi balio nagusi behintzat azpimarratu nahi nituzke gure familiei eta gaurko Jainkoaren hitzari begira jarrita. Eta lehenengoa, senidetasuna da. Gure familiek senitartea behar dutela izan, alegia. Lehiaketa gorrian, batak bestea zapalduz, muga gabeko borrokan bizi den gizartearen barnean, kristau-familiak senidetasunaren esperientzia bizi behar luke. Senidetasunaren esperientzia familian ikasten da, hortxe biziz. Eta senidetasunezko familian  hazitako gizon-emakumeek senidetasuna eramango dute gizarteko beste alorretara. Senidetasuna ez da amets soila. Hori badaki era honetako famili giroa bizi izan duenak.

Eta senidetasunaren ondoan, beste balio nagusia, doakotasuna! Dena saltzen eta erosten den gizarte honetan, familiak debaldeko harremanak bizi diren txoko gozo izan beharko luke. Interesik gabeko harreman doanezkoak bizi diren gune barea. Zer esan nahi da honekin? Pertsonen balioa ez neurtu daukatenetik, direnetik baizik. Balio badute ez badute, pertsonak dira. Familia batean bizi daitezke gauzak egiteko balio dutenak edo ez dutenak, azkarrak eta hain azkarrak ez direnak, osasuntsuak eta gaixoak. Eta gehiago, gainera: familiak ahulen babes izan beharko luke batez ere. Mezu eder askoa eskainiko litzaioke gizarteari: produzitzen ez dutenak, gaixoak, edadekoak baztertzen dituen gizarte zelebre honi. Jainkoak gurekin erabili duen doakotasuna bandera bezala daukagunok, jakin behar genuke doakotasunaren balio ederra lantzen eta balio horretan familiakoak hezitzen!

Eta senidetasunaren eta doakotasunaren ondoan, ebanjelioan agertu den esaldi bat azpimarratu nahi dizut, entzule bihotzeko: “Jesus, berriz, aurrera zihoan jakintzan, gorpuzkeran eta grazian, Jainkoaren eta gizakien aurrean”. Izan ere, galdetzen dut, zertarako da senidetasuna edo zertarako doakotasuna? Azken batean, sustraietara joz, zertarako familia? Hazten laguntzeko! Pertsona bakoitzaren haztea bideratzeko! Inportantea ez da, famili eredu bat edo bestea izatea. Garrantzizkoa da, elkarri hazten lagunduko dion famili eredu bat paratzea. Garai batean eredu edo era batekoa izan zitekeen propioa. Gaur, beste modu batekoa izan daiteke. Estrukturak edo moduak ez dira hain ezinbestekoak. Elkarri hazten laguntzea da ezinbestekoa: bere nortasunean, bere eskubideetan, bere nahietan, bere barnean, bere pozean, bere bakean... hazten lagundu. Eta horretatik sortzen da batasuna. Hortik sortzen da lotura. Odolaren poderioz mantendu nahi den batasuna hautsi daiteke, baldin eta barne-proiektu baten eragina falta baldin bazaio. Eta gaur, gure famili erak hainbeste aldatzen ari zaizkigun honetan, aldaketa horrez gehiegi kezkatu ordez, hobe genuke elkarri nola lagun diezaiokegun galdetzeaz kezkatuko bagina. Elkarri hazten laguntzearen galdera sortzen denean, famili bizitzaren oinarria ukitzen baita!

Adiskideok, poztu gaitezen gure familiako egin den haurrari begira. Eta bere bedeinkapena eska diezaiogun gure familientzat. Mariak, Josek eta Jesusek osatu zuten bezalako famili giroa osa dezagula gure eliz elkartean, gure familietan eta gure gizartean.

Eta goazen Eukaristiari jarraitzera. Hemen ematen zaigun maitasun hau dohaina da, barrurantz hazi gaitezen. Gure bizitzarako oinarri eta iturri ederra izan daiteke! Izan badaiteke, izan bedi!